Erhan Yiğit

İngiltere, ABD ve İskandinavya’da hayat bulmuş olan Metal müziğin Orta Doğu müziğinden etkilenip ortaya birbirinden ilham verici ve çokça da yaratıcı şeyleri çıkarması gerçekten çok ilgi çekici; Birbirine çok uzak bu kültürleri müzik vesilesiyle birleştiren grupların doğu etkisini ön plana atan tarafı çoğunlukla İsrail, Mısır ve İran yöresinde icraat yaparken bunu sadece müziklerinin küçük bir parçası haline getiren tarafı ise daha çok batı kanatta bulunuyor. Çok fazla örnek var ama misal yeni albümünü bu yıl piyasaya süren ve bu tarz yaklaşımlara yaptığı müzik şekli dolayısıyla eğreti duran High on Fire bile bundan nasiplenmiş. Bir başka örnek olarak ise Exodus, Kreator, Metallica ve Testament gibi bu müziğin en bilindik toplulukların da doğu müziğinden etkilenerek ufak da olsa aralara doğu ezgili melodiler serpiştirmesini gösterebilirim (Gözden kaçırmış olanlar için bir kaç örnek: Golden Age, Harvester of Sorrow, Karma’s Messenger, Forward March, Neptune’s Spear).

Konuğumuz TRIVAX bizleri İran’dan selamlayan bir Black/Death metal grubu ve mercek altındaki son albümleri ise zamanında yazamadığım albümlerden birisi.

Söz konusu grup tahmin ettiğiniz üzere doğu tarafının nevi şahsına münhasır melodilerini bolca kullanan, kuruluş maksadını bu uğurda tanımlayan bir topluluk. Müziğini direkt olarak doğu yöresine endeksleyen grupları düşündüğümde aklıma ilk olarak Melechesh ve Myrath geliyor. TRIVAX ise Melechesh gibi Black metalde iş görmesine rağmen bu konuda Melechesh kadar da melodik değil. TRIVAX daha çok Thrash metal ve Death metal riflerinin domine ettiği bir beste anlayışını tutuyor bünyesinde. Hal böyle olunca da yaptıkları müzik hem melodik hem de çok ezici bir niteliğe bürünüyor.

“Eloah Burns Out” grubun ikinci uzunçaları olma sıfatını taşıyor. Kendini geliştirme, ileriye adım atma konularında gözü bir hayli açık olan TRIVAX “Eloah Burns Out”da örnek aldığı grupların kalibresine ulaşabilmek adına alın teri dökmüş ve çoğumuzun da yaptığı gibi bol bol BEHEMOTH dinlemiş. Öyle ki cayır cayır groove riflerinin, bitmek bilmeyen enstrümantal şovların ve fikirlerin arasından bir o kadar da “Her bir şarkıyı kaydetmeden evvel bir doz Behemoth dinledik” beyanlarını açıkça duyabiliyoruz.

Bununla birlikte örnek aldıklarından değil belki ama albümün genel havasında fark edilmemesi mümkün olmayan bir DESTRÖYER 666 enerjisi barınıyor. Özellikle Twilight of Dead isimli güzide şarkıda şeytana savaş açmış mücahitlerin kellesini uçurmaya giden bir DESTRÖYER 666 eziciliğini rahatlıkla görebiliyoruz.

Bir albüm hakkında konuşurken çok fazla referans vermeyi sevmiyorum. Neticede, 2024 yılında yapılan neredeyse hiç bir iş salt orijinal değil ancak yine de bir albüme/gruba çok fazla referans vermek ortaya konulan işin niteliğini gölgeleyebilir. Bu seferlik gölgelemediğini düşünelim ve TRIVAX’ın gerçek anlamda çok iyi bir iş çıkarmış olması akla gelecek olması gereken ilk şey olsun. Çünkü bu albümde yüksek oranda yaratıcılık ve emek var.

Çok şekil bir albüm kapağı görseli, “beni dinle” diyen şarkı isimleri, çalışkanlık eseri besteler ve tüm bunların yekpare olarak sunulması için gereken enerji ve beceri “Eloah Burns Out”da eksiksiz bir şekilde bir arada. Ben zamanında dinleyip yazamadım ve en iyiler listeme alamadım ama en azından dinleyip sonunda keyif alabildim. Bence siz de dinleyin.