2013’te çıkan ikinci albümleri “Sky Burial” ile adını duyuran ve en büyük sıçramasını da 2019’daki “Sulphur English”le yapan acayip grup INTER ARMA’yı konuk ediyoruz bugün. Metalin her türlü karanlığını bünyesinde barındıran ve bunu son derece yoğun bir atmosfer ve rafine bir kaosla sunan grup, “New Heaven” adlı yeni albümünde enteresan işlere girmiş, ayrıştırıcı tercihler yapmış diyerek başlangıcımızı yapalım.

Black metal, death metal, sludge metal, doom metal, post-metal gibi farklı türlerden yararlanarak şekli şemaili belirsiz bir müzik yapan INTER ARMA, “Sulphur English”teki ezici yoğunluğu, klostrofobik buhranı bu albümde daha karmaşalı, itiş kakışlı bir yaklaşımla beslemiş. Bunu yaparken bazen tam anlamıyla ipini koparmayı, bazense uyarıcı bir madde kullanmadan düşünmenin pek de mümkün olmayacağı enteresan kafalara girmeyi tercih etmişler. Albümün genelinde bir panik atak, çarpıntı, adrenalin zehirlenmesi hissi var ve her ne hikmetse bunu sağlamak için sadece şarkıların kendisinden değil, prodüksiyondan da yararlanma yoluna gitmişler.

“New Heaven”ın prodüksiyonu yer yer cidden yıpratıcı bir hâl alabiliyor. Bu tarz bir müzikte bunun elbette ki bir zararı olmamalı. Lakin prodüksiyon anlamındaki kimi tercihler, bazı dinleyicileri rahatsız edebilecek noktalara kayabilecek nitelikte. Ben genel olarak prodüksiyon kaynaklı bir sıkıntı yaşamıyorum ve albümün vermek istediği kaosun bundan beslendiğini düşünüyorum. Mesela “Violent Seizures”da, normal kafayla yapılsa bu kadar etkili sonuç vermeyecek, sadece ne yaptığını bilen bir grup ve bir yapımcının elinden çıkabilecek birtakım fikirler var. INTER ARMA müziğini gitar, davul, bas ve vokal ile icra etse de yaratmak istedikleri tabloları sadece gitar, davul, bas ve vokal odaklı olarak düşünmüyorlar. Adını verdiğim şarkıyı dinler ve prodüksiyon (kayıttan bahsetmiyorum) namına şarkıya eklenen dokunuşları dinlerseniz neden bahsettiğimi görebilirsiniz.

Diğer yandan, örneğin kick tonunun kuruluğu ve yer yer hücum kayıt hissi veren karamboller gibi birtakım durumlar, “Sulphur English”teki havayı sevenler için biraz zorlayıcı ya da en azından alışması zor olabilir. Ben yine de bu tercihlerin albümün genel kimliğine katkı yaptığı kanısındayım. Misal “Desolation’s Harp” cillop gibi bir kayıtla sunulsaydı kulağa muhtemelen şu anki hâlinden çok daha yapay gelebilirdi. İşin bu tarafını görmezden gelince ya da kabullenince, albümdeki şarkıların INTER ARMA’nın başka kimselere benzemeyen özgün tarzını gayet iyi yansıttığını düşünüyorum. Adamlar yazdıkları şarkıların birbirine benzememesi ve farklı ruh hâlleri uyandırması için belli ki çaba gösteriyorlar ve kullandıkları çeşitli uyarıcılar da işin içine girince ortaya kategorize etmenin zorlaştığı, başka herhangi bir şeye benzetmesi son derece zor sonuçlar çıkıyor. “Gardens in the Dark”ta gotik vokallerle farklı bir portre çiziyorlar, kapanış şarkısında folk işlere girişiyorlar, albüme adını veren şarkıda DISKORD, DEMILICH ve türevlerini akıllara getirebilecek sapkınlıklara bulaşıyorlar, başka anlarda NEUROSIS‘e el sallıyorlar.

Bu sebeplerle de ortaya ayrıştırıcı, dinleyicileri iki kutba ayıracak bir albüm çıkarıyorlar. “New Heaven” belli açılardan INTER ARMA’nın dinlemesi en kolay, belli açılardansa en zor albümü. Kilit nokta prodüksiyon tercihlerini ne kadar ön plana çıkardığınızla ilgili. Eğer o konulara çok takılıyorsanız, albüm sizin için dinlenmez bir noktaya kayabilir. O kadar takılmıyorsanız, hatta bu deneysel tercihleri çekici buluyorsanız, “New Heaven” sizin için çok tatmin edici bir manyaklığa dönüşebilir. Albümü üç dört kez dinledikten sonra kafamda beliren not 8’di ve sonradan albüm için yazılan incelemelere baktığımda gördüğüm en düşük not 8’di. Eğer siz de albümün bu şekilde beğenilmesini sağlayan damarı yakalayabilirseniz, sizi de çok acayip dakikaların beklediğini rahatlıkla söyleyebilirim.