Takvimler 2016’yı gösterdiğinde Çeşme’deki bir otelin balkonunda üstüm çıplak altımda mayo, 43 derece sıcakta güneş laptop ekranına vururken götümden ter damlayarak BAT’in çöp suyundan hâllice leşlikteki ilk albümü “Wings of Chains”in incelemesini yazıyordum.
Takvimler 2024’ü gösterdiğinde ise Antalya’daki evimin bahçesinde üstümde DISENTOMB tişörtü altımda şortla, 24 derece püfür püfür havada BAT’in aynı kepazeliği ısrarla sürdürdüğü ikinci albümü “Under the Crooked Claw”un incelemesini yazıyorum.
BAT, MUNICIPAL WASTE gitaristleri tarafından kurulan bir heavy/speed metal grubu. Grupla ilgili tartışmasız en ilginç konu, Metal-Archives’daki bilgiler doğruysa 2013 yılına gelene dek koca metal tarihinde BAT adında bir tane bile grubun bile kurulmamış olması. Dahası, adına “bat” kelimesinin geçtiği sadece 23 grup var. Yarasa gibi bir hayvanın metal dünyasında bu kadar geri planda kalmış olması kanıma dokandı, yarasa ağır taştır altında kalırsınız diyerek devam ediyorum.
BAT’in olayı aslında çok basit. MOTÖRHEAD’i piramidin tepesine koyuyoruz. Altına VENOM yazıyoruz (piramit olduğu için sağa sola çekiştirerek yazıyoruz), onun altına da yakın dönemden MIDNIGHT ve türevlerini koyuyoruz. Üç katlı bodur bir piramit oldu ama olsun.
Bunun sonucunda da ortaya çöplükte yiyecek bir şey arayan, önüne gelene tıslayıp pençe atan, araba altlarında sikişip arkası dönük her güvercine atlayan, her tarafı yara bere ancak asla vazgeçmeyen sokak kedisi gibi (ulan grubun adı yarasa, kedi metaforundan gidiyorum benim mallık şaka mı…) bir albüm çıkıyor. Şarkılar adrenalin ve testosteronla dolup taşsalar da ortada öyle şirret, kan ve irinle dolu, zehirli bir kimlik yok. Olayın özünü oluşturan şey her türlü MOTÖRHEAD ve bu minvalde ilerleyen bir terli adam müziği yapıyor BAT.
“Wings of Chains”e göre prodüksiyonun çok daha temizlenmiş oluşu ve beste açısından da daha rafine ve nispeten daha prezentabl bir tarafa kaymış olmalarından dolayı albüm BAT’in ilk albümden verdiği pisliğe, paçozluğa sahip değil, Ancak MUNICIPAL WASTE elemanlarının elinden çıktığı düşünüldüğünde, elbette ki öyle sevgi pıtırcığı akıllı uslu bir albüm de değil.
MOTÖRHEAD worship’ten hoşlanıyorsanız, VENOM seviyorsanız, bunları iyi özümsemiş tecrübeli isimlerin elinden çıkan “Under the Crooked Claw”a göz atabilirsiniz. Çok uzun ömürlü olur mu şüpheliyim, ancak size bir süreliğine keyifli zaman geçirtecektir.
Kadro Ryan Waste: Vokal, bas
Nick Poulos: Gitar
Chris Charge: Davul
Şarkılar 1. Una torcia illumina il cielo
2. Vampyre Lore
3. Rite for Exorcism
4. Streetbanger
5. Just Buried
6. Warshock
7. Horror Vision
8. Battered
9. Revenge of the Wolf
10. Marauders of Doom
11. Electric Warning
12. Bastardized Force
13. Final Strike
Bu elemanların kafa bana uyuyor. Her ürettikleri işlerde bir eğlence bir pozitiflik var temasından bağımsız. Gaza getirici riff yazma konusunda mahirler.
“MOTÖRHEAD’i piramidin tepesine koyuyoruz” yazısını gördüğüm anda albümü açtım.
Güzel. Doğal olarak Municipal Waste tadı da veriyor. Yan proje olduğu için şöyleydi böyleydi demeye gerek yok, keyifli.
İlk albümü hala dinliyorum arada bu da onun gibi keyifli bi iş olmuş. Yarasa işi iyi yıllanmadı ama covid metale döndü
Bu elemanların kafa bana uyuyor. Her ürettikleri işlerde bir eğlence bir pozitiflik var temasından bağımsız. Gaza getirici riff yazma konusunda mahirler.
Yazıda belirtmeyi unutmuşum. PA’da yayınlanan 5000. kritik buymuş.