Erhan Yiğit

Selamlar, 19 Nisan itibarıyla piyasaya düşen albümlerin neredeyse hepsi “Tamamdır, kapatın 2024’ü, biz alacağımızı aldık” dedirtecek cinsten yapıtlar olarak çıktı karşımıza. Konu biraz dağılacak ama metal müzik dinlemeye başladığı zamandan itibaren sadece keşfettiği gruplar ile yetinenleri ve (piyasayı takip etmediklerinden dolayı) en iyilerin daima eskilerde kaldığını söyleyenleri anlamak gerçekten de çok zor zira başta Selbst olmak üzere Bythos ve Blaze of Perdition modern zamandaki Black metalin ne kadar ilerlemiş olduğunu gösterdiler bile. Selbst – Despondency Chord Progression albümünü ben yazmıyorum ama buraya küçük bir parantez açmasam olmaz; adını andığım diğer gruplarla birlikte Selbst Black metalin sancağını en yukarılara taşıyor. “Despondency Chord Progression” inanılmaz bir albüm; Son yıllarda çıkmış olan ve yıllar sonra büyük bir klasik olarak anılmazsa ortalığı yakacağım cinsten bir şey. Bu yıl içerisinde bundan daha iyi bir Black metal albümü gelirse de çok şaşırırım.

Bugün ise yine 19 Nisan tarihinde kapağı “Despondency Chord Progression” kapağına birebir benzeyen, yazı konusu albümü piyasaya salmış olan ATRÆ BILIS ile birlikteyiz. Eliran Kantor imzalı kapaklı ilk uzunçalarları “Apex Apien” 3 yıl önce çıkmıştı ve benim beğenimi de kazanmıştı bayağı ama dün gibi hatırladığım kadarıyla “bugün yazarım, yarın yazarım” diye diye aradan yıllar geçti ve grup yeni albüm yaptı. Ben de bu adamlara borcumu ödemek maksadıyla albümü yazacak olan Saraçoğlu’nun elinden alarak kendim yazmak istedim.

ATRÆ BILIS Vancouver (Ahmet abi naber?) orijinli bir ‘Spiritual’ Dezonant/Teknik Death metal grubu. Oldukça tecrübeli ve becerikli dört elemandan oluşan grup çok kolay ayırt edilebilen ve kimleri ekol olarak kabul ettiği iki dakikada anlaşılan bir müzik yapıyor; Metallum’a göz gezdirdiğim de benzer sanatçılar kategorisindeki diğer grupların tamamına gerçekten de benzediklerini ve müzikal olarak birbirinden çok farklı oluşumları sentezleyebildiklerini düşünüyorum; Misal ULCERATE ve BEYOND CREATION gibi tek ortak noktaları bir grup olmaları olan toplulukları çok iyi şekilde sentezliyorlar ama ilham aldıkları bir diğer grup olan GORGUTS ile benzeşen, geçenlerde yazdığım Hecatoncheir ve yakında sitede yayınlanacak Apparition gibi pislik Death metal yapmak yerine her şeyin ayrı ayrı duyulabildiği netlikte temiz bir Death metal yapmayı tercih ediyorlar.

Yine geçenlerde yeni albümlerini yazmış olduğum REPLICANT gibi şarkılarında bol miktarda bilgisayar desteği almaktan çekinmeyen grup önceki yapıtlarında olduğu gibi “Aumicide”da da bunu yapmaktan geri durmamışlar. Tarifi zor ama aralara serpiştirdikleri bu efektlerin tıpkı REPLICANT’da olduğu gibi gruba ayrı bir karakter kattığını ve işlerini ciddiye alarak yaptıklarını söylemek mümkün.

40 dakikalık süreye sahip “Aumicide”ın içeriğini fazlasıyla domine eden obscure stildeki rifler ve Brutal/Slam Death metalin alametifarikası olan bamgüm dur-kalklar, yer yer yavaşlayan ve yumuşacık dokunuşların etkisiyle hafifleyen anlarla ve bahsi geçen efektlerle başarılı bir şekilde uyum sağlamış. Eğer bu denli kompleks yapıda bir albümü bu kadar kısa ve basit bir şekilde tanımlayabiliyorsanız o albüm olmuş demektir zaten. O yüzden derinlere inmeye ve zaten yüzeyde olan detayları boş yere ifşa etmeye gerek yok.

Eğer GORGUTS, ULCERATE, SUFFOCATION gibi grupları seviyor ve aynı zamanda modern dönem Teknik Death metale de ilgi duyuyorsanız “Aumicide” imdadınıza yetişecektir.