Erhan Yiğit

Bol tremololu, bol tekrarlı, dibi görülemeyecek kadar derin ve karanlık ilk Death metal albümümü ne zaman dinlediğimi ve hangi gruptan olduğunu hatırlamıyorum ama ilk duyduğum anda kesinlikle tekrar şans vermemek üzere hemen kapattığımı iyi hatırlıyorum. İşin tuhafı kendimden bu kadar eminken bu batağın içine nasıl düştüğümü de hatırlamıyorum. Durum öyle bir hal aldı ki aşağıda göreceğiniz albüm kapağına benzer bir albüm kapağı gördüğüm an aç köpek gibi sarılıp dinlemeye başlıyorum artık.

İnsanları metal müzik dinlemiyorlar diye yargıladığım eski zamanları düşünüp şu an incelediğim albüme baktığımda düşündüğüm şey bu müziği dinlemek için çok fazla tamamlayanın bir arada bulunması gerektiği; Demek istediğim “Master of Puppets”ı veya “Rust in Peace”i dinleyip beğenmeden Immolation’ı, Incantation’ı ve türevlerini sevme şansınız bence yok. Gitar denilen meretin sevgisine, kucağına önce yavaş yavaş düşmeden bu karanlığı benimsemenin gerçekten başka bir yolu yok. Yoksa şu an kulaklarımda çalan “Disgraced Emanations From a Tranquil State”in sevilecek hiç bir yanını bulamazsınız.

Gelgelelim ki “Disgraced Emanations from a Tranquil State”in çok sevilecek yönü var; Kariyerlerinin ikinci albümlerini çıkaran APPARITION diğer birçok Death metal grubu gibi kendilerini INCANTATION/IMMOLATION yoluna adayıp camii çıkışı ruhani liderleri son model Mercedes’ine yürürken “Alllaaah, AŞKIMM, balımmmmm, aahhhh, höööök, İYAAAAAAH, hıhıhıhı, klıklık, trrrkk, OOOOOOOOOOOOOH AAAAAA” (eheem) diye ona haykıran, ona şehvetli kelimeler addeden arlanmaz ve uslanmaz tarikat müritleri gibi saf tapınmaya yönelik şiirler, şarkılar yazmayı görev edinmiş bir topluluk.

Zaten albüm kapağını görür görmez albümün içeriğini tahmin edebildiğimiz için öyle sikip sulamaya çok gerek yok. Bu tarz albümleri yani yüksek dozda INCANTATION worship’i barındıran şeyleri birbirinden ayıran belli başlı iki faktör var; birincisi bol tremololu rifler yazarken, dar alanda ne kadar yaratıcı oldukları ve albüm baştan sona akarken dikkatleri dağıtıp dağıtmadığı. Birinci faktör tamam ise ikincisi de tamam olmuş oluyor otomatik olarak ve ne mutlu ki “Disgraced Emanations from a Tranquil State” bu gereksinimleri fazlasıyla karşılayan bir yapıt.

Hangi yazımda olduğunu anımsayamıyorum ama bir grubun aşırı derecede worship olayını abartıp grubun, kendisini olaydan tamamen soyutlayıp “A” grubunun bir imitasyonu olarak hayata devam etmesinin iyi bir şey olmadığından bahsetmiştim ama bu worship çalışması hayat bulduğu noktada gerçekten de beceri ve zeka emareleri gösteriyorsa bence çok sorun yok. “Disgraced Emanations from a Tranquil State”te da tam olarak bu durum geçerli; eli ayağı düzgün, 40 dakika boyunca tremoloya abanma kolaylığı göstermeyip aralarda bolca yaratıcı melodiler ve bölümler içeren, üzerinde uğraşıldığı belli bir yapıt. (Burayı yazarken fark ettim ki grubun bas gitaristi Twitching Tongues, Nails ve Disgraced gibi neresi olduklarını çok iyi bildiğimiz yerlerde pena sallamış. Kalite her yerde kalite gerçekten de.)

IMMOLATION’ın her yeni albümünde ortalığı yangın yerine çeviren site ahalisinin bu albümü es geçmeyeceğini düşünüyorum. 40 dakikanızı ayırın ve bu batağa düşmeden seneyi kapatmayın.