Pagan Angel (Bayramali Mammadov)

Ilk albümü Serenades çıktından sonra Anathema, özellikle Sleepless ve Sweet Tears şarkılarıyla dikkatleri çekmiş, Headbanger’s Ball’a çıkmış, Peaceville’in gözdelerinden olmuştu. Lakin grup içindeki ilk çatırtılar da oluşmaya başlamıştı. Bügun masamızda sonralar grup tarafından açıklandığı şekilde “vokal yapamadığı” için atılan Darren “Daz” White-li son Anathema ürünü “Pentecost III” var.

EP olarak tanımlanan Pentecost III aslında gayet de LP olarak tanımlana bilir.41 dakikanın üzerinde oynatma süresine sahip olan EP nerdeyse Serenades albümü ile aynı sürede. EP 5 şarkıdan oluşuyor. Ama oynatma süresi olarak şarkılardan üçü esas yükü alıyor. EP-deki şarkılar Atmosferik Doom/Death gibi tanımlanabilir. Gitarların yaptıkları karşılıklı atışmalar, Maiden’vari gitar rifleri, yerinde ve güzel davul kullanımı ve bas gitarın tatlı dokunuşları işitsel hazzı doruğa çıkarıyor. EP’nin bence en önemli yıldızıysa Darren White. Yazdığı sözlerde Duncan Patterson’ın söylediklerine göre antik yazmalardan etkilenen Daz, aslında gayet şık ve güzel vokal kullanımıyla da EP’yi leziz kılıyor. Vokal kullanımı brutal vokalden ziyade bağırmalı şekilde ve şarkıların duygu yükünü sırtlanıyor.

Şarkı yapılarına baktığımızda “Kingdom” ve “We, the Gods” şarkıları benzer bir yapıya sahipler. Yavaş başlayan, ezici ve duygusal şarkılar, bir noktadan sonra leziz kreşendolarla hız kazanıyor, Maiden ve Metallica etkileşimli son bölümleri ile finale ulaşıyorlar. EP’nin enstrümantal parçası Pentecost III bariz şekilde “The Silent Enigma”-da arşa çıkacak olan atmosferik havanın habercisi. Son şarkı Memento Mori grubun Pagan Angel adıyla yayımladığı ilk demosundan geliyor. Şarkı Anathema’dan alışık olmadığımız şekilde korkulu hava yaratıyor, bunu da geri ve ana vokallerin harika uyumuyla pekiştiriyor. EP’de 2 tane de hidden track var. Bunlardan biri grubun o dönemki konserlerinde sık rastladığımız “666″, diğeriyse “Horses”. Dikkat çekmek istediğim bir noktaysa kapak. Ön kapakta Frederic Leighton’ın “Perseus ve Andromeda” tablosunu görüyoruz. CD versiyonunda arka kapaktaki melek heykeliyse “Eternity” kapağındaki meleğe baya benziyor. Başka bir versiyondaysa arka kapakta bir bebek yüzü var.

Metal-Archives’da Anathema’nın Doom Death döneminin en yüksek puanlı ürünü olan Pentecost III, bir çokları için de en iyi Anathema çalışması olarak kabul ediliyor. Benim için ise en iyisi olmasa da en çok dinlediğim Anathema materyali olan Pentecost III, Anathema’nın sıradan grup olmadığının, ne yaparsa yapsın güzel yaptığının kanıtı niteliğinde.