Eski usul death metal adına son derece başarılı ilk iki albümünün ardından Dark Descent Records’a geçen ABD’li death metal grubu SKELETAL REMAINS’in orada da fazla kalmayacağı ve yoluna daha büyük mecralarda devam edeceği belliydi. “Devouring Mortality”yi dinleyen herkes, bu adamlar elinden tutulması gereken bir grup olduklarını görebilirdi ve bunu yaparak onları o büyük mecraya taşıyan da Century Media oldu ve sonrasındaki “The Entombment of Chaos” ile SKELETAL REMAINS daha geniş bir kitleye duyurulmuş oldu.

Bazen bir albüm dinlediğinizde grubun o albüme ekstra bir şeyler bağladığını, duygusal bir yatırım yaptığını, o albüme ekstra bir değer yüklediğini hissedersiniz. Grup o albümü o zamana kadarki en büyük çıkış albümü olarak görmüş olabilir ya da bir sebepten kendini daha fazla adamış olabilir.

On üç yıla beş albüm sığdıracak kadar üretken ve istikrarlı bir grup olan SKELETAL REMAINS’in “Fragments of the Ageless”ta yaptıklarını duyunca ister istemez böyle bir düşünceye kapıldığım. SKELETAL REMAINS zaten kendi kalibresi düşünüldüğünde bilinen bir grup ve “çıkış yapmak” gibi bir dertleri de yok. Ne var ki “Fragments of the Ageless”ı sanki ilk albümlerini çıkartan aç ve heyecanlı bir grup havasıyla sunmuşlar.

Epey güçlü bir prodüksiyonla sunulan albüm başından sonuna tam bir rifler geçidi şeklinde ilerliyor. Grup her şarkıya bir dolu acımasızlık katmak için epey bir uğraşmış ve prodüksiyonun canlılığı da eklenince sanki SKELETAL REMAINS bu albümde kendini aşmış, ekstra bir motivasyonla saldırmış izlenimini alıyorsunuz.

Müzikal karakter olarak SKELETAL REMAINS an itibarıyla neye benziyor diye düşünürseniz grubun Metal-Archives profiline bakmayın, zira orada ilk dört sırada PESTILENCE, DEATH, OBITUARY ve ASPHYX var. Evet, önceki albümde böyle durumlar geçerliydi, ancak “Fragments of the Ageless” itibarıyla SKELETAL REMAINS çok daha MORBID ANGEL, CANNIBAL CORPSE, HATE ETERNAL bir tarafa kaymış durumda. MORBID ANGEL havası zaten ister istemez tüm müziğin üstüne siniyor, ancak önceki SKELETAL REMAINS albümlerinde görülmeyen düzeyde bir CANNIBAL CORPSE referansını “Void of Despair” ve “Unmerciful” gibi şarkılarda rahatlıkla görebiliyoruz.

Albümü dinlerken, tüm bu güçlü prodüksiyonu, birbiri ardına sıralanan rifleri ve acımasızlığı bir kenara ayırmayı başardığım anlarda aklıma gelen eleştiri noktası, “Fragments of the Ageless”ın da benzer kimlikteki kimi albümlerde gördüğümüz gibi uzun ömürlülük konusunda soru işaretleri barındırması. Evet albüm her anlamda dinleyiciyi dayak manyağı yapıyor, evet performanslar açısından kesinlikle üst düzey bir iş, ancak şarkılar akılda kalıcı ve yıllar sonra bile unutulmayacak fikirler barındırma konusunda çok da cömert değiller.

Aynı death metali yapmadıklarını biliyorum, ama yepyeni şeyler icat etmeden bilinen bir şeyi çok etkileyici sunma konusunda nispeten yakın geçmişte “The Passage of Existence” ve “Grand Malevolence” gibi örnekler var. Dolayısıyla “yapan nasıl yapıyor?” sorusu pek çok grubun üstünde Demokles’in kılıcı gibi sallanmaya, ya da en azından hafif hafif kendini belli etmeye devam ediyor.

“Fragments of the Ageless” ilk saniyesinden son saniyesine kadar merhametsiz, şiddet bağımlısı, kana susamış bir albüm. Grup şarkıları birbirinden kanırtıcı hâle getirmek için epey bir parmak kurban vermiş ama sonuçta ortaya bu tarzı sevenlerin bir hayli memnun olacağı tarzda bir albüm çıkmış. Bir DEPRAVITY – “Grand Malevolence”ın yarattığı etkiyi yaratıyor mu? Bence o kadar olmasa da yine çok iyi bir etki yaratıyor.

Death metal kavramı size için soyut tarafından ziyade fiziksel tarafıyla çekici geliyorsa, çatır çatır yardıran kan ter içinde bir grubu dinlemek sizi mutlu ediyorsa, aradığınız adrenalin işte tam burada.