Erhan Yiğit

Ne olursa olsun her yıl Grindcore, Deathgrind ve Hardcore alanlarında dinleyicisini boynundan tutup kafasını paldır küldür duvarlara çarpan albümlerin bizi yalnız bırakmaması çok önemli bir detay bence. Bunu geçen yıl Harm’s Way ve Rot Away, ondan önceki yıl ise Sickrecy ve Wormrot yaptı. Bu alanlarda yaratıcılıkta ve yırtıcılıkta üst seviyeleri oynayan albümler sınırlı sayıda yapılsa da bir şekilde elime geçen bu az sayıdaki albümler bana o sene yetiyor da artıyor açıkçası. Siteden Gökay’ın ayıktırmasıyla fark ettiğim “The Dismal Advance” ise 2024’ün önemli Deathgrind albümleri arasına girecek kalibrede bir yapıt.

Power Trip, Gravesend, Go Ahead and Die, Pissgrave ve Municipal Waste gibi sound ve şok edicilik unsurlarında bir numara olan grupların masa başı işlerini yürütmüş, bu alemin en baba isimlerinden olan Arthur Rizk’in tezgahından geçen “The Dismal Advance” belirttiğim unsurlarda ön plana çıkan bir Deathgrind yapıtı. Arthur Rizk kendisine verilen malzemeleri öylesine başarılı bir biçimde işlemiş ki albüme start verildiği anda bizi bekleyen yirmi dakikanın ne kadar iyi olabileceğini anlayabiliyor, “Shock Withdrawal adında müthiş bir grup keşfettim az önce” diyebiliyoruz.

Saldırganlık ve tavizsizlik bakımından NAPALM DEATH’in “Apex Predator-Easy Meat” albümünü hatırlatan, tarz ve icra edilen janr bakımından da ROTTEN SOUND, SICKRECY, BENEDICTION gibi isimlerin örnek alınarak yaratıldığı anlaşılan “The Dismal Advance” bir çok Grindcore/Deathgrind albümü gibi süresi sadece 20 dakika fakat bu albüm kendisini bu kadar kısa süre içerisinde kanıtlayacak elementleri bünyesinde yeterince tutmuyor.

Demem o ki “The Dismal Advance” tür namına içermesi gereken asgari düzeydeki her şeyi barındırırken bu şeylerin bir kısmının asgari düzeyi geçmemesi bence bir dezavantaj. Lakin bu dezavantaj durumları albümün kalitesini etkilemekten ziyade dediğim gibi ortaya konulan işin dinleyiciyi doyuma ulaştıracak kadar süre alamamasına neden oluyor sadece; Şarkılar tam zirveye ulaşacağı noktada yarım kalıp sırasını bir sonraki şarkıya veriyor. Albüm eğer 20 değil de 30 dakika olmuş olsaydı grup kendisine daha çok hareket alanı bulup yeteneklerini işte o zaman tam kapasite gösterebilirdi ama olsun, nasılsa grubun önünde tüm her şeyi telafi edecek kadar zaman ve fırsat var.

Dar alanda hareket şansı yakalayıp, hücum edip karşı tarafın kulağını ve beynini tarumar etmek elbette yürek isteyen bir iş ve SHOCK WITHDRAWAL bunu bir nebze de olsa başarıyor ve ileride daha iyi biçimde hazırlanıp gelmeleri için de hiçbir sebep bulunmuyor. Zira SHOCK WITHDRAWAL gelecek vadeden, enstrüman kullanma ve beste yapabilme konusunda sıfır handikap gösteren bir grup.

Bu yazıda söz konusu albümün biraz olumsuz taraflarını irdelemek istedim. Olumlu taraflarını daha net görmek isteyenler albümü tepe tepe dinlesinler derim.