Jamie Walters ilginç bir arkadaşımız. MIDNIGHT’ta onu Athenar adıyla tesettürlü olarak görüyoruz, ama aslında eli yüzü düzgün okul basıp toplu katliam yapan ruh hastalarına benzeyen bir tipi var. Daha da ilginci, MIDNIGHT’ta satanik MOTÖRHEAD müziği yapan bu arkadaşın eskiden çaldığı grupların ABDULLAH, KING TRAVOLTA, SWEET ROXXY, TERMINAL LOVERS, SLOTH gibi isimlerinin olması.
MIDNIGHT’a dönersek, Athenar her zaman olduğu gibi “Hellish Expectations”da da tam olarak dinleyicilerinin beklediği türde bir albüme imza atmış. Aşırı derecede MOTÖRHEAD bir yaklaşım içerisine boca edilmiş motor yağı, viski, kan, ter, döl ve çiş karışımı bir müzik.
MIDNIGHT’la ilgili enteresan bir durum var. Grup özellikle son birkaç albümdür neredeyse tamamen aynı müziği yapıyor, bu yüzden de MIDNIGHT incelemelerinde önceden dediklerimden farklı bir şeyler söylemekte zorlanıyorum. Diğer yandan, MIDNIGHT bu müziği öylesine tutkulu ve zevk alarak yapıyor ki hakkında konuşmak istiyorsunuz.
“Hellish Expectations” ile ilgili ilk dikkat çeken şey albümün bugüne kadarki en kısa süren MIDNIGHT albümü olması. Hep 32-36 dakikalık albümler yapan Athenar bu kez 25,5 dakikayla yetinmiş. Ne var ki albüm öyle bir itlik köpeklik barındırıyor ki bu süre bile sizi tatmin etmeye yetiyor. Sürpriz yok, şaşırtıcı bir şey yok, kendini aşma veya yenileme çabası yok, ama zaten MIDNIGHT gibi MOTÖRHEAD’in işediği yoldan giden grupların genel karakteri de bundan başka bir şey olmuyor.
“Let There Be Witchery” ile karşılaştırdığımda albümün bir miktar daha uysal, daha tane tane, daha “planlı” olduğunu düşünsem de yukarıda bahsettiğim şeylerden ötürü “Hellish Expectations”ın her türlü gideri var. Bilmem başkaları da hissetti mi, ama ben albümü dinlerken MIDNIGHT’ın yer yer karanlıktan uzaklaştığı ve punk karakterini, MOTÖRHEAD kimliğini artırdığı yerlerde neredeyse KVELERTAK’ın daha yırtıcı hâllerini dinlermiş gibi hissettiğimi bile söyleyebilirim.
MIDNIGHT metal dünyasında tam olarak ne alacağınızı neredeyse hiç şaşmadan bildiğiniz ve bu yüzden de hayal kırıklığına uğramadığınız gruplardan biri. Athenar MIDNIGHT’ın ne olduğu konusunda çok net fikirlere sahip bir insan, dolayısıyla da üzmüyor, hayal kırıklığına uğratmıyor. “Hellish Expectations” da bu doğrultuda çıkan yine gayet iyi bir albüm olarak grubun leş diskografisindeki yerini alıyor.
Şarkılar 1. Expect Total Hell
2. Gash Scrape
3. Masked and Deadly
4. Slave to the Blade
5. Dungeon Lust
6. Nuclear Savior
7. Deliver Us to Devil
8. Mercyless Slaughtor
9. Doom Death Desire
10. F.O.A.L.
Motörhead worship’çilik eyvallah iyi hoş da, jenerik geldi bu albüm. Bir de: Motörhead’in sevdiğim grup olmasını sağlayan şey her parçasının ayrı olay olmasıydı ve şarkı sözleri de etkileyici şeyler anlatırdı. Motörhead’in olayı ‘gerçek’ olmasıydı. İyi müzik yapıyor olabilirler ama Midnight geçek değil, Bütcher 666 vs. gerçek değil:
@Raddor, demek istediğin şey sözleriyle ve müziğiyle Motörhead hayatın ta kendisiydi ama Midnight, Devastator, Hellripper, Bütcher gibi gruplar kurgu üzerine kurulu. Motörhead/Venom/eski Sodom cosplay’i yapıyorlar gibi. Ben böyle anladım.
@Raddor, Katılıyorum açıkçası. Şarkı sözleri konusunda özellikle, Motörhead’in şarkı sözleri içinde cheesy olanlar da olsa da inanılmaz sözlere sahip şarkıları var, sadece Sacrifice ve Orgasmatron bile yeter. Bir de Motörhead müziğin karakterini bozmadan kendini güncelleyen bi gruptu, hep aynı çiğ müziği yapmadılar. Bu albüm F.O.A.L dışında bana da jenerik geldi, bir önceki daha iyiydi. Ama işin sonunda Motörhead ile kıyaslamak da her anlamda biraz haksızlık oluyor, özellikle Bütcher 666 falan çok daha iyi gruplar bence. Iron Curtain pek sarmadı açıkçası, pek bi olayını göremedim, bu tarz bu kadar da düz değil yav.
@eatthegun, aslında bu tarz, yüksek tansiyon müziğini kurguyla harmanlayan ilk grup Venom’dı. Metalde ilk olarak onlar başlattı gerçek hayattan uzak, geek-satanizm temalı şarkı sözü ve konseptini. Zaten Venom’ı (Varg Vikernes gibi) gömmeye çalışanlar da genelde hep buradan vuruyor. “Kolpa bunlar, poser, vs.” diye. Ancak Venom’ı farklı kılan, bir dönem herkesi gerçekten satanist olduklarına inandırıp korkutmuş olması. Ve benim onları kutsal görmemi sağlayan esas önemli mesele: Venom’ın sound’unun orijinal olması, kendinden önceki hiçbir gruba benzememesi.
O dönem (Cronos’un mikrofona söyleme tarzı ve grubun hızından dolayı) en çok benzediği grup olan Motörhead’den bile farklılıkları daha fazla olan bir grup. Yoktan öyle bir tarz yaratmışlar ki açtığı yolda Slayer’ın da katılmasıyla birlikte yığınla grubun olduğu bir tarzın oluşumunu sağladılar. Bu durum bugün Midnight’lara kadar geldi.
Tabi Midnight’ın hakkını yemeyeyim. Midnight, Venom kadar orijinal olamasa ve ona öykünse de, kendine has bir sound yakalamayı başarmış. Sadece dediğin gibi, albümler geldikçe biraz fazla tekrara bağladıklarını hissettim ben de.
Loading ...
Bir önceki albüm beni yakalayamamıştı ama bu albümü sevdim bayağı. Süper bir albüm.
Motörhead worship’çilik eyvallah iyi hoş da, jenerik geldi bu albüm. Bir de: Motörhead’in sevdiğim grup olmasını sağlayan şey her parçasının ayrı olay olmasıydı ve şarkı sözleri de etkileyici şeyler anlatırdı. Motörhead’in olayı ‘gerçek’ olmasıydı. İyi müzik yapıyor olabilirler ama Midnight geçek değil, Bütcher 666 vs. gerçek değil:
http://www.pasifagresif.com/2020/07/butcher-666-goats-carry-my-chariot/comment-page-1/#comment-731472
2024′ten gerçek olmayan başka bir grup daha:
https://www.youtube.com/watch?v=tbYzQBrQ6kg
24.03.2024
@Raddor, Bütcher fena değildi ya.
24.03.2024
@Boba Fett, müzik on numara. Demek istediğim başkaydı, anlatması biraz zor.
25.03.2024
@Raddor, demek istediğin şey sözleriyle ve müziğiyle Motörhead hayatın ta kendisiydi ama Midnight, Devastator, Hellripper, Bütcher gibi gruplar kurgu üzerine kurulu. Motörhead/Venom/eski Sodom cosplay’i yapıyorlar gibi. Ben böyle anladım.
25.03.2024
@ismail vilehand, ancak bu kadar iyi özetlenilebilirdi abi, sağolasın.
25.03.2024
@Boba Fett, niye midnight fena mı
24.03.2024
@Raddor, Bütcher bence gerçek. Midnight da öyle
26.03.2024
@Raddor, Katılıyorum açıkçası. Şarkı sözleri konusunda özellikle, Motörhead’in şarkı sözleri içinde cheesy olanlar da olsa da inanılmaz sözlere sahip şarkıları var, sadece Sacrifice ve Orgasmatron bile yeter. Bir de Motörhead müziğin karakterini bozmadan kendini güncelleyen bi gruptu, hep aynı çiğ müziği yapmadılar. Bu albüm F.O.A.L dışında bana da jenerik geldi, bir önceki daha iyiydi. Ama işin sonunda Motörhead ile kıyaslamak da her anlamda biraz haksızlık oluyor, özellikle Bütcher 666 falan çok daha iyi gruplar bence. Iron Curtain pek sarmadı açıkçası, pek bi olayını göremedim, bu tarz bu kadar da düz değil yav.
29.03.2024
@eatthegun, aslında bu tarz, yüksek tansiyon müziğini kurguyla harmanlayan ilk grup Venom’dı. Metalde ilk olarak onlar başlattı gerçek hayattan uzak, geek-satanizm temalı şarkı sözü ve konseptini. Zaten Venom’ı (Varg Vikernes gibi) gömmeye çalışanlar da genelde hep buradan vuruyor. “Kolpa bunlar, poser, vs.” diye. Ancak Venom’ı farklı kılan, bir dönem herkesi gerçekten satanist olduklarına inandırıp korkutmuş olması. Ve benim onları kutsal görmemi sağlayan esas önemli mesele: Venom’ın sound’unun orijinal olması, kendinden önceki hiçbir gruba benzememesi.
O dönem (Cronos’un mikrofona söyleme tarzı ve grubun hızından dolayı) en çok benzediği grup olan Motörhead’den bile farklılıkları daha fazla olan bir grup. Yoktan öyle bir tarz yaratmışlar ki açtığı yolda Slayer’ın da katılmasıyla birlikte yığınla grubun olduğu bir tarzın oluşumunu sağladılar. Bu durum bugün Midnight’lara kadar geldi.
Tabi Midnight’ın hakkını yemeyeyim. Midnight, Venom kadar orijinal olamasa ve ona öykünse de, kendine has bir sound yakalamayı başarmış. Sadece dediğin gibi, albümler geldikçe biraz fazla tekrara bağladıklarını hissettim ben de.
“Let There Be Witchery” kadar olmasa da mükemmel bir albüm. Akım akım akıyor.
2 amfetamin yala 1 2 valium bir tane de salaktan sabah sigarasına votka
cayır cayır geliyor albüm
Diyojen’nin güpegündüz elinde gece lambası ile dolaşırken, ne yaptığını soran atinalılara cevabı: ”Am arıyorum, am..”