Metal dünyasında savaş konusu işleyen binlerce grup var. Bazıları genel olarak savaş kavramını işlerken, bazılarıysa ülkelerinin yer aldığı savaşları işleyerek daha yerel bir konumda duruyor. Kimileriyse tüm diskografilerini ve kimliklerini insanlık tarihini etkilemiş tek bir savaş üzerine kuracak kadar idealist oluyorlar.

Bugün bu gruplardan birinden, yıllar önce aramızdan ayrılan BOLT THROWER’dan bahsedeceğiz.

BOLT THROWER, yaptığı müzikle işlediği konuları çok iyi örtüştürmeyi başaran bir gruptu. Savaşı savaş gibi şarkılarla anlatmış, tank paleti gibi riflerle dinleyiciyi cepheye davet etmişti. Bazı albümlerinde daha eskilere gittiler, bazılarında daha güncel savaşlardan bahsettiler.

Çıkardıkları en iyi albümlerden biri olan “…For Victory”, kapağında 1982 yılında Birleşik Krallık ile Arjantin arasında gerçekleşen Falkland Savaşı sırasında ilerleyen Birleşik Krallık piyadelerine yer vermiş ve baştan sona savaş atmosferini yansıtan bir yaklaşım benimsemişti.

BOLT THROWER’ı özel yapan şey, rifleri ve melodileriyle dinleyiciyi o acının ve şiddetin içine çekmeyi başarmasıydı aslında. Bunun için çok yüksek tempolara çıkmalarına da gerek yoktu; orta tempo, hatta yer yer temponun iyice düştüğü şarkılarla bile o uğursuz, çaresiz, perişan savaş havasını yaratıyorlardı.

Sonradan sayısız gruba ilham veren bu yaklaşımlarını da elbette ki güçlü bir sound, son derece gaz rifler ve Karl Willetts’in barut kokan sesiyle gerçekleştiriyorlardı.

“…For Victory”ye baktığımızda, 1989’da çıkan ve grubun death metal ile grindcore arasında mekik dokuduğu “Realm of Chaos (Slaves to Darkness)”ta almaya başladığı Colin Richardson desteğiyle birlikte BOLT THROWER’ın önüne çıkan her şeyi ezen bir death metal makinesine dönüştüğünü görüyoruz. Özellikle “War Master” ve “The IVth Crusade”de temelli oturttuğu ağır ve ezici karakterini “…For Victory”de de gösteren grup, sadece birkaç albümle İngiltere’nin death metale kazandırdığı en önemli isimlerden biri olmayı başarmıştı.

Olayı en baştan netleştiren ismiyle albümü gayet epik biçimde açan “War”un ardından gelen “Remembrance”la birlikte ilk top atışını yapan albüm, gerçekten de topla tüfekle savaşan bir orduymuşçasına saldırgan ve agresif bir başlangıçla BOLT THROWER’ın hiç şakasının olmadığını ilk andan gösteriyor. Son derece basit yapılı ama akılda kalıcı melodilerle bezeli “When Glory Beckons”, “…For Victory” gibi şarkılarda tempoyu bir yükseltip bir alçaltan grup, bu sayede görece tekdüze olabilecek bir death metal karakterinin altından gayet varyasyonlu şekilde çıkmayı başarıyor. BOLT THROWER’ın alametifarikalarından biri olan “bir gitar power chord vururken diğer gitarın -nasıl oluyorsa- savaş hissi veren melodi çalması” (“Graven Image”) veya groovy karakteri arşa çıkaran “palm mute kullanmaktansa tellerin çınlamasına müsaade eden ağır tempo tremolo rif saldırısı” (“Lest We Forget”) gibi olaylar albümün tamamında ağzımıza yüzümüze çarpılıyor.

Tüm şarkıların adını anmayayım ama “DI SAYLINT DİMAAAAAYZ!!!”, hatta “ONVIIIIIIIIIIRDZ!!!”, hatta “DEMNEYŞIN DROVİNG NİYAAAAAA!!!!!” ve hatta “ARMA-GE-DIIIIN… BAAAAAAAAUUNDDD!!!” be kardeşim.

Çok da uzatmaya gerek yok aslında. “…For Victory”, death metalin tanımı denebilecek, death metalin ne olduğunu ve hatta ne olması gerektiğini gösteren albümlerden biri. 30 yıl önce yapılmış olmasına rağmen tazeliğinden bir şey kaybetmeyen, BOLT THROWER’ın doksanlarda yaptığı işlerin neden günümüzde bile ilham vermeye devam ettiğini gösteren harika bir albüm. Daha da bir şey demeyeyim, albümü dinlemeye devam edeyim.