İsminin anlamı “Orta Çağ Mistisizmine ve Kozmolojik Şiddete Hürmet” olan, içinde “Yasak Bilginin Büyücü Ormanından Sırlar”, “Şeytan Arayışındaki Kristal Gözler Aracılığıyla Yapılan Büyücülük” gibi şarkılar barındıran bir albüm görürseniz, henüz tek bir nota bile duymadan içindeki müziği büyük oranda tahmin edebilirsiniz.

Normal şartlarda bu gibi temaları işleyen, bu tarz albüm ve şarkı isimleri kullanan, böylesi fotoğraflar veren bir grubun çok iyi ya da çok kötü olma ihtimalleri birbirine oldukça yakın olabilir. Metal dünyasında ne gruplar dinledik, ne klipler izledik, ne sözler okuduk…

Bu kafayla yola çıkılıp ne kadar kötü şeyler yapılabildiğine yıllar boyunca tanık olduk.

İşte bu yüzden INQUISITION farklı bir mevzu, işte bu yüzden INQUISITION ender görülen bir doğa olayı. INQUISITION black metalin en karikatürize edilebilecek çeşitli unsurlarını bir arada kullanan ve bir şekilde bunu etkileyici, güçlü, hatta ilham verici şekilde yapabilen nadir gruplardan biri.

Şeytan ve büyü gibi soyut şeyleri, astronomik kavramlarla iç içe işliyorlar ve bunu yaparken pek çok açıdan son derece özgün olmayı başarıyorlar. Kozmoloji, astrobiyoloji, satanizm, paganizm, kadim kültürler, tarih öncesi inanışlar… Hey benim metalime be.

2020’de çıkardıkları “Black Mass for a Mass Grave” ile nefis bir işe imza atan ve epey ses getiren INQUISITION, “Veneration of Medieval Mysticism and Cosmological Violence”da da özlenen karakteristik özelliklerini bir bir ortaya sermiş. Albümdeki hava, grubun önceki, bilhassa ilk ve orta dönem albümlerindeki kötücül atmosferden ziyade daha melankolik, nostaljik bir yapıda. Özellikle efektli lead gitar kullanımına epey kafa yormuşlar ve bu sayede “Memories Within an Empty Castle in Ruins” gibi, “Primordial Philosophy and Pure Spirit” gibi enfes şarkılar ortaya çıkmış.

INQUISITION’ın yine kendine yakışanı yaptığı albümde dikkat çeken önemli konulardan biri gitarların önceki albüme kıyasla daha kirli bir sound eşliğinde bir miktar geriye çekilmiş olması. Bu durum, yukarıda bahsettiğim lead kullanımını iyice öne çıkarmış ve klavye dolgulu damar lead gitar melodileri ile albüm kendi kimliğini kazanmış. Hatta zaman zaman distortion’ı kısık reverb’lü arpejleri de devreye sokarak daha da mistik, daha da kozmik ortamlar yaratmayı da başarmışlar. IMMORTAL’dan ödünç alınan çeşitli fikirler ve “Abbathesque” vokaller de eklenince, INQUISITION’ımız dinlemeye, sevilmeye, övmeye hazır hâle gelmiş.

“Veneration of Medieval Mysticism and Cosmological Violence” ile ilgili bana en tuhaf gelen olaysa Agonia Records’ın albüme yaklaşımı oldu. INQUISITION bunu özellikle istemediyse albüme klip çekmemiş olmaları epey enteresan, zira bir önceki “Black Mass for a Mass Grave” çıkmadan 9 gün önce “Luciferian Rays”in epey beğenilen klibini sunmuş ve albüme yönelik ilgiyi, merakı bir anda artırmışlardı. Az önce baktım, klip bir black metal grubu için hiç de fena olmayan sayıda, yaklaşık 700.000 kez izlenmiş. Bu ortadayken Agonia’nın “Veneration of Medieval Mysticism and Cosmological Violence” için klip düşünmemiş olması talihsiz olmuş. Daha 2-3 ay önce INQUISITION’dan çok daha kısıtlı bir kitleye sahip VARATHRON’a, AETERNUS’a klip çekmişlerdi hâlbuki.

Uzun bir cümle geliyor, derin nefes alın.

“Veneration of Medieval Mysticism and Cosmological Violence”, “Bloodshed Across the Empyrean Altar Beyond the Celestial Zenith” düzeyinde bir başyapıt değil, “Obscure Verses for the Multiverse” kadar bir şaheser de değil, ancak INQUISITION’ın boş iş yap(a)mayacağını bir kez daha gösteren 45 dakikalık bir black metal şöleni olarak, metal özelinde 2024’ün 2023’ü rahatça geçeceğini daha ikinci aydan belli eden albümler arasına adını altın harflerle yazdırıyor.