Çeyrek asırdır ortadalar, kadrolarından bir dolu önemli müzisyen geçmiş ve kariyerlerinin bir noktasında müzikal karakterlerini oturttuktan sonra çıkaracakları her şeyin belli bir seviyenin üzerinde olacağını biliyorsunuz.

İki yıldan uzun süre önce “Imperial Congregation” adlı hayvanlığı çıkaran bu Norveçli arkadaşlar, şimdi de “Nonagon”la karşımızdalar. Albümü ilk başlattığınız andan itibaren BLOOD RED THRONE’un işini ne kadar iyi bildiğini görebiliyor ve death metali çeşitlendirme konusunda yaptıklarına şapka çıkarıyorsunuz.

Old-school death metal yapmıyorlar, melodik death metal yapmıyorlar, progresif death metal yapmıyorlar, brutal death metal yapmıyorlar, teknik death metal de yapmıyorlar. Sadece zengin, dolu dolu death metal yapıyorlar ve önceki albümün ardından “Nonagon”la da dinleyicilerini tatmin etmeyi başarıyorlar.

BLOOD RED THRONE’un esasında aşırı karakteristik rif yapıları, beste karakteri olduğu söylenemez. Death metali epey genel anlamda alıyorlar ve şarkıyı güçlendirecek ne varsa o yöne doğru gidiyorlar. Bu bazen bir lead melodisi oluyor, bazen staccato bir rifle kırılan boyunlar şeklinde karşımıza çıkıyor. Kimi zaman tremolo gitarlarla suratımızı rendelerken, bazen de ağır tempo karanlıkları kulağımızdan içeri boca ediveriyorlar.

“Nonagon”da da alışık olduğumuz BLOOD RED THRONE vahşetiyle karşılaşıyoruz. Açık konuşmak gerekirse, albümü epey bir dinledikten sonra “Nonagon”un “Imperial Congregation”ın bir miktar gerisini söylemek zorundayım. Bu durum herhangi bir sorun, sıkıntı olduğundan değil, “Imperial Congregation” fazla iyi oluşundan kaynaklanıyor. Ne var ki bu bir miktar bile albümün gayet iyi olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

“Nonagon”a dair bana enteresan gelen durumlardan biri, albümdeki kimi şarkılarda BLOOD RED THRONE’un kendisini etkileyen kimi gruplara gizli kapaklı referanslar verdiğini düşünüyor olmam. Odaklanmadan dinlendiğinde belki dikkati çekmeyebilir, belki de tamamen tesadüftür ve bilinçli değildir ancak bazı şarkıların bazı anlarında aklıma başka bazı grupları getirmeden edemiyorum. Misal açılışı yapan “Epitaph Inscribed” çok net şekilde “Christ Illusion” dönemi SLAYER şarkısı gibi giriyor. Bu gözden kaçırılamayacak örneğin ardından, ikinci şarkı “Ode to the Obscene” ise ilk 10 saniyesinden MORBID ANGEL şablonunu ortaya koyuyor. Sonraki “Seeking to Pierce”in girişinden ise “Human” dönemi DEATH kokusu alıyorum. Bunlar elbette ki artık death metalin tamamına mal olmuş fikirler, teknikler, kullanımlar, ancak belirtmeden de geçmek istemiyorum.

“Every Silent Plea”nin 2.33 sonrası ise çok net CANNIBAL CORPSE tatları içeriyor. Elbette ki 25 yıllık bir grubu kendi sound’unu bulamamakla, ilham kaynaklarını yansıtmak zorunda hissetmekle itham etmiyorum ama bizimki de kulak be kardeşim. Sonuçta bunlar bu müziğin değerleri ve böyle iyi bir gruptan duymak da insanı mutlu ediyor.

“Nonagon” BLOOD RED THRONE’un iyi albümlerinden biri. Albüm gerçekten iyi. Peki çok iyi mi, bence değil. Öncesindeki “Imperial Congregation”la boy ölçüşebilir mi? Asla. Ama ne yaptığını bilen bir grubun elinden çıktığı hissettiren üst düzey bir death metal albümü olduğu da ortada. Grupla ilk kez tanışacaksanız kesinlikle “Imperial Congregation”la başlayın, ama illaki “Nonagon”la başlayacağım diyorsanız da sıkıntı yok, bu da iyi albüm.