2020 yılında çıkan son JUPITERIAN albümü “Protosapien”in incelemesine attığım başlık şöyleydi:

“Canınızdan can gitsin, kasvetten içiniz şişsin istiyorsanız aradığınız şey burada.”

Gerçekten de böyle bir albümdü “Protosapien”. İnsanın yaşama sevincini tüketiyor, geleceğe dair umutlarını öldürüyordu. O albümün kadrosunda yer alan albümle aynı yıl FOSSILIZATION adlı bir grup kurdular. JUPITERIAN’daki sludge/death/doom kimliğinden sludge’ı çıkaran bu ikili, FOSSILIZATION’da harbiden de evlerden ırak bir müzik yaparak JUPITERIAN’da yaşattıklarına benzer bir şerefsizliğe imza atmak üzere çıktıkları bu yolda, ilk albümleri “Leprous Daylight”ı geçtiğimiz sonbaharda ortamlara saldılar.

FOSSILIZATION bizleri Brezilya’dan selamlayan bir grup. Aşırı sevimsiz, çirkinler çirkini bir müzik yapıyorlar ve elemanların imajından albüm kapağına kadar bu rezilliği oluşturan tüm kutuları tıklıyorlar.

INCANTATION, DISMA, DEAD CONGREGATION, GRAVE MIASMA, GRAVE UPHEAVAL, KRYPTS, SPECTRAL VOICE, yakın zamanda incelediğim CRUCIAMENTUM gibi gruplarla aynı patikadan giden FOSSILIZATION, esasında bu albümü çıkardığı anda inceleyeceğim bir gruptu ancak işten güçten, bir sebepten incelenmeden bugüne kadar kaldı. Grubun INCANTATION’ın uğursuz ve aşağılık gitar tonu karakterini devam ettiren bir mizacı var. Bunun üstüne derin, boğuk ve karabasan karakterindeki vokaller ve nefes aldırmayan davullar da eklenince grup istediği zifiri karanlığı çok da zorlanmadan oluşturuyor. Albümün doom’a kayan taraflarında dinleyiciyi süründürme yoluna giden FOSSILIZATION, esas çarpıcı tarafını ise galeyana geldiği ve topyekûn cozuttuğu death metal tarafında gösteriyor. DEAD CONGREGATION’ın insanın sabrını zorlayan yokluğunda bu boşluğu doldurabilecek düzeyde sağlam bir karanlığa imza atan grup, “Leprous Daylight”ta hiçbir şeyin açıkta kalmadığı, her anlamda yıpratıcı bir işe imza atıyor. Gitarist, vokalist ve basçı görevini üstlenen V adlı arkadaş bu tarz bir müziğin atmosfer oluşturabilmesi ve karanlığını dört bir yana yayması açısından son derece etkili gitar bölümleri yazmış. Rifler diyemiyorum, zira albümde rif rif ayrıştırmaktan çok yaşayan bir organizma gibi her yana saldıran ve genişledikçe güçlenen bir gitar kullanımı var. Sadece “The Night Spoke the Tongue of Flames”i dinleyerek bile neden bahsettiğimi anlayabilirsiniz. Bir de yukarıda bahsettiğim aşırı kötücül vokal ile acımasızlıktan ölen davullar eklenince, FOSSILIZATION yapmak istediği şeyi tam anlamıyla yapan ve hedefini on ikiden vuran bir gruba dönüşüyor.

INCANTATION ekolünden gelen ve bunu DEAD CONGREGATION ve türevleri düzeyinde hayvanlaştırarak 37 dakika boyunca dinleyiciye zor anlar yaşatan FOSSILIZATION, doom metal ve death metalin bu en aşağılık, en rezil rüsva tarafını seven dinleyiciler için kesinlikle denenmesi gereken bir ilk albüme imza atıyor. Yazıda adı geçen gruplardan herhangi birinin dinleyicisiyseniz her türlü göz atın.