Bu sene çıkan en özel albümlerden birinin incelemesiyle karşınızda olmanın haklı gururunu yaşıyorum. Kariyerinde 15 yılı geride bırakan Fin grup HEXVESSEL Eylül sonunda “Polar Veil” adlı yeni albümünü yayınladı ve yeni olmasına yakışır şekilde albümü önceki işlerinden çok farklı, yepyeni fikirlerle donatarak dinleyicilerine çok tatlı bir sürpriz yaptı.

İskandinavya’ya özgü folk motiflerini saykodelik rock, atmosferik tatlar, post muhabbetler ve melankolik katmanlarla harmanlayan HEXVESSEL, “Polar Veil”da enteresan şekilde black metalden çok yoğun şekilde besleniyor ve ortaya müthiş karakteristik bir albüm çıkarıyor.

Uzun yıllardır BORKNAGAR’a en yakın müzik yapan grubun kim olduğu konusunu düşünür ve bir yere varamazdım. Gecelerimi, gündüzlerimi bu arayışa adar ve bir çıkış noktası bulamayınca da kendimi dağlara çayırlara atardım. Nihayet HEXVESSEL sayesinde bu arayışım sona erdi ve BORKNAGAR’ın atmosferine en yakın müziği yapan grubu, bunu en yakın yansıtan albümü buldum. HEXVESSEL, sahip olduğu folk, black metal, post-black metal unsurlarını kullanarak “Polar Veil”ı cidden çok farklı, bambaşka bir kimliğe sokmayı ve önceki işlerinden ayrı duran yepyeni bir kimlik oluşturmayı başarmış.

Albümdeki hissiyat, dediğim gibi bana BORKNAGAR’ın naif anlarını hatırlatıyor. Bunun yanı sıra albümde “Bergtatt” kadar olmasa da ona yakın duran bir pastorallik mevcut. Bazı açılardan albüm ULVER’in o ilk başyapıtını anımsatan anlara da sahip. Tabii pastorallik deyince akla AGALLOCH, saykodelik deyince akla SÓLSTAFIR gelebilir ve HEXVESSEL belli oranda bunlara da sahip. Ancak adamların bu albümün yazımı sırasında keşfettiği “black metalin sertliğinden değil, sadece atmosferinden faydalanalım” düşüncesi “Polar Veil”da abartılı şekilde iyi işlemiş ve bu narin, kırılgan vokallerin arkasına gelen gergin black metal arpejleri ve tam kıvamındaki distortion bambaşka bir şey çıkmasını sağlamış.

Bu duruma örnek verilebilecek en iyi şarkılardan biri sanırım “Listen to the Water” olacaktır. Black metal karakterli ancak hiçbir şekilde vahşi olmayan bir giriş, üstüne gelen ve hem BORKNAGAR’dan Lazar’ı hem de LEPROUS’tan Einar Solberg’i anımsatan karizmatik bir vokal ve minimal dokunuşlarla şekilden şekle giren bir şarkı. Albümde bunun gibi pek çok örnek var. HEXVESSEL yeri gelince klavye dokunuşları, yeri gelince derinden gelen haykırışlar gibi pek çok parlak fikirle “Polar Veil”ın yaratıcılık örnekleriyle akıp giden müthiş bir yolculuk olmasını sağlamış ve 42 dakika boyunca dinleyicinin merakını, konsantrasyonunu zirvede tutmayı başarmış.

Kapağından, şarkı adlarından ve şarkı sözlerinden konsept bir yapısının da olduğu sezinlenen “Polar Veil”, bu akışkan ve birbirine bağlı şarkı anlayışıyla ENSLAVED’in son 10 yılını, özellikle de eski klavyeci Herbrand Larsen’li huzur dolu şarkılarını da akıllara getiriyor. Kapakta köyün üstünde süzülen gece bireyin altına serili minicik köyü ve ilk şarkı “The Tundra Is Awake”i düşününce, HEXVESSEL’ın albümde belli bir hikâye anlatıyor olması da daha bir mantıklı geliyor. Montana’daki dağ evinden bahseden “Cabin in Montana”yı da düşününce belki de grubun bir elemanının ABD’de yaşadığı bir şeylerden söz ediyor bile olabilirler. Tabii metal tarihinin en ikonik kapaklarından ve grup logolarından bazılarında imzası bulunan efsane çizer, acı kaybımız Timo Ketola’ya atfedilen “Eternal Meadow”u da es geçmeyelim.

“Polar Veil”ı en az 20 kez dinlemiş bir insan olarak albümün bu yıl çıkan en iyi, en farklı işlerden biri olduğunu düşünüyorum. Birkaç gün önce yayınladığımız MALOKARPATAN yazısında grubun black metalden çok pragmatik şekilde yararlandığını ve bu sayede özgün bir kimlik yakaladığını söylemiştim. HEXVESSEL bunu daha da yukarı taşıyor ve DNA’sı black metal ekseninde olmayan, black metali merkezine almayan bir grubun black metalden nasıl dahiyane yararlanılabileceği konusunda resmen ders veriyor.