Sert karakteriyle bilinen metalin tempo açısından iki zıt ucu, esasında iki farklı karakterin ortaya çıkmasına neden oluyor. Bir müziğin temposu arttıkça o kadar ekstremleşiyor, tempo düştükçe sertleşiyor. Dolayısıyla bir grubun sert olması için çok fazla hıza, bir sürü olaya, aşırı kaotik unsurlara gerek yok aslında; düşük tempo, sağlam bir groove ve yeterince leş bir prodüksiyonla diğer her şeyden daha sert olmanız da mümkün.

SERAPHIC ENTOMBMENT işte bu gruplardan biri. Death metal ile doom metali iç içe soktukları bir müzikleri var ve underground muhabbetlerde bir süredir merakla beklendiğine tanık olduğum ilk albümleri “Sickness Particles Gleam”i de tazecik çıkardılar. Esasında sadece 2019’da yayınladıkları iki şarkılık bir demoları vardı ancak o demodaki 17 dakika, underground doom/death sevenler için belli ki bu albüm için heyecanla beklenmesini sağlayacak yeterli altyapıyı sunmuş.

WRITHING, NOTHINGNESS, OLKOTH, GALVANIZER, FOSSILIZATION, FATHER BEFOULED, ALTARS gibi ölüm kokulu grupları dünya çocuklarına armağan eden Everlasting Spew Records’dan çıkan bu ilk albümünde SERAPHIC ENTOMBMENT’ın nasıl bir müzik yaptığını tarif etmenin en kolay yolu tabii ki de türün büyüklerinden referanslar göstermek olacaktır. Şöyle ki; “Mental Funeral”daki AUTOPSY’yi alın, içine THERGOTHON, diSEMBOWELMENT, SKEPTICISM, INCANTATION, DISMA gibi çamur deryalarını boca edin; davul çalarken bir yandan da vokal yapan bir hayvan evladının ilginçliğini katın, bir de üstüne bu müzik için daha iyisi olmaz diye düşündüren bir prodüksiyon çakın ve alın size SERAPHIC ENTOMBMENT.

“Sickness Particles Gleam”le ilgili en iyi taraflardan biri, albümün 90’ların başlarındaki AUTOPSY, INCANTATION damarından ilerlemesine rağmen bu türün gerçekleri içerisinde gayet akılda kalıcı bir hava barındırması. “Angel’s Entrail”in başındaki çıplak rif gibi çeşitli basit ancak etkili rifler, temponun yavaşlayıp hızlandığı anlarda artan coşku ve ızdırap, müziğin bazen can çekişip bazen saldırıya geçmesini ve dinleyicinin bu denli çamur bir müzikte bile bir sürü dinamik bulmasını sağlıyor. Bu açıdan bakınca “Sickness Particles Gleam” son zamanlarda dinlediğim doom/death metal albümleri arasında en çok fikir ve renk “grinin tonları diyelim” barındıran işlerden biri.

Tüm bu havayı yaratan ve albüme -belki de ilk andan- pozitif ayrımcılıkla yaklaşılmasını sağlayan unsurlardan biri de kesinlikle prodüksiyon ve gitar tonu başta olmak üzere albümün sound’u. Yani şu albümü temiz bir şekilde sunsanız etkisi en az %50 azalır, ancak bu şekilde tam bir antipatiklik, iticilik, pislik abidesi olarak ta karşımızda dikiliyor. Bunu da elbette ki bu tür çirkin işlerde ortamların en büyük üstatlarından biri olan Dan Lowndes’e borçlu.

“Sickness Particles Gleam” bu yıl doom/death metal tarzında dinlediğim albümler arasında muhtemelen en çok öne çıkan ilk albüm. Bu kadar yakın zamanda kurulmuş ve ilk albümünü çıkarmış bir grubun bu kadar iş bilir olması, bu kadar yoğun ve bütünlüklü bir iş çıkarmayı başarması gerçekten mutluluk verici. Tarzı seviyorsanız, yazıda adı geçen referans grupları seviyorsanız bence SERAPHIC ENTOMBMENT’la tanışmalı ve “Sickness Particles Gleam”i dinlemelisiniz. Gerçekten de müthiş çirkin gitar tonuyla olsun, davulcu/vokalistin müthiş performansıyla olsun tam bir can pazarı, tam bir balçık şelalesi.