İnsanın dinlediği müzikten alabildiği başlıca duygulardan biri acı, keder, ızdıraptır. Birtakım nota bileşimleri, belli notaların ardından gelen belirli notalar, gamlar bu duyguların yaratılmasını sağlarlar ve sayede en öfkeli, nefret dolu müzikte bile derinlerde yatan bir ızdırap olduğunu hissederiz. DARK TRANQUILLITY gibi yüksek tempolu, enerjik, capcanlı bir melodik death metal grubunun riflerinde, SARGEIST gibi karanlık bir black metal grubunun akorlarında, DEATH gibi son derece sofistike rifler yazan bir grupta, hayvan ölüsü gibi death metal yapan BLOODBATH gibi grupta, yırtıcılıktan geberen AT THE GATES’te, groove’un dibine vuran GOJIRA’da, hatta yer yer LAMB OF GOD’da dahi kederi, hüznü hissederiz.

Bu durumdan en iyi yararlanan gruplardan bazıları da son derece sert mizaçlı ancak bu ızdırabı içselleştirilmiş şekilde her notalarında hissettiren topluluklardır. Bugün böyle bir grubu işleyeceğiz. İsviçre’nin en önemli gruplarından biri olan RORCAL dört yıl önce incelediğim “Muladona”nın ardından “Silence” ile döndü ve yukarıdaki paragrafta bahsettiğim şeyi her anında yansıtmak suretiyle canımızı yakmaya geldi.

RORCAL sludge metal, doom metal ve post-hardcore kırması bir müzik yapıyor.

Izdırap ve keder ekseninde sludge metali düşünürsek de doom metali düşünürsek de post-hardcore’u metali düşürsek de aklımıza son derece yıpratıcı, sarsıcı gruplar gelecektir. Bu türlerin üçünü bir potada eriten bir gruptan bahsettiğimizi düşünürsek, ortaya çıkan kıyımın nasıl bir şey olduğunu tahmin edersiniz.

RORCAL ile ilgili en anlayamadığım konu, adamların bir türlü düzgün bir şirketle çalışamıyor oluşları. Düzgünden kastım elbette ki dünya genelinde dağıtım ağı güçlü, promosyon konusunda güçlü bir şirket. “Világvége” gibi başyapıt bir albümü sadece RORCAL albümlerini yayınladıkları Cal of Ror Records adı altında çıkardılar, sonraki albümü Bleak Records adlı Portekizli minik bir şirketten yayınladılar, son iki albümde de İsviçreli Hummus Records bünyesindeler. Bu kadar sağlam, konserlerde çılgın atan bir grubun daha büyük şirketlere girememiş olması -kendi tercihleri değilse, ki neden kendi tercihleri olsun- cidden şaşırtıcı. “Silence”tan şu ana dek iki şarkıya klip çekmişler ve üç ay önce yayınlanan klibi 2.300, bir ay önce yayınlananı ise 1.600 kişi izlemiş.

Ayıptır günahtır.

Son dönemde benzerlerine sık rastladığımız türde bir görsel olsa da albüm kapağı İsviçreli ressam Johann Heinrich Füssli 1799 tarihli “Silence” adlı tablosunun bir miktar bozulmuş hâli ve bu kapakla birlikte albüm tam olarak bitikliğin, hiçliğin, önemsizliğin, anlamsızlığın bir tezahüründen ibaret. Özellikle INTER ARMA, AMENRA, OATHBREAKER ve benzeri grupları seviyorsanız RORCAL’ın zulmünden de keyif alırsınız diye düşünüyorum. Adamlar “Muladona”nın üstüne çıkmayı, önceki albümlerindeki ateşi yakalamayı ve dinleyiciyi yıpratacak her tür hareketi yapmayı başarmışlar.

Duygusal altyapısı acı çekerek hazırlanmış, acı çekerek yazılmış, acı çekerek icra edilmiş ve acı çektirerek dinlenen “Silence”, bu yoğunluğa hazır dinleyiciler tarafından gerekli takdiri görecektir diye umuyorum. RORCAL’ı henüz hiç dinlemediyseniz ilk tercihiniz “Világvége” olsun, onu dinleyip hayvanlığı altından canlı çıkabilirseniz “Silence”ı da mutlaka dinleyin derim. Grubu bilenler zaten gereğini yapmıştır.