Çarmıh kelimesini genelde hepimiz TDK’daki anlamıyla, yani “Suçlunun öldürülmek amacıyla çivilendiği haç biçimindeki darağacı” olarak biliriz ve bu da doğal olarak bize İsa’yı çağrıştırır. Esasında “çarmıh” Farsça iki kelimenin birleşiminden oluşan bir kelimedir ve “çar/çehar” yani “dört” ile “mıh” yani “çivi” sözcüklerinin birleşimidir.

Bugün bahsedeceğimiz albüm olan “Crux Simplex” de esasında bu minvalde bir ifade, tek farkı İsa’nın çarmıha gerilmesi gibi dört kollu değil, genelde tek bir ağaç veya tahta üzerinde diklemesine çivilenmeyi veya direkt olarak bu tahta kazığa oturtulmayı ifade ediyor.

PROFANATICA da İsa’ya düşmanlık temeli üzerine kurulduğundan böyle bir albüm isminin kendilerine gayet uygun olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Daha önce kimi incelemelerde aşırı ekstrem, ultra din düşmanı, sapıklık düzeyinde leş, pislikten geçilmeyen grupların yaşları ilerledikçe daha da pislik, daha da irite edici bir hâl aldıklarını ve bu şekilde daha da çekici bir kimliğe büründüklerini düşündüğümü söylemiştim. Normalde işinde gücünde, çoluğa çocuğa karışması gereken bir aile babası, bir teyzeciğin oğlu, zarif bir hanımın sevgili eşi, torun torba sahibi bir amca olacakken 53 yaşında hâlâ şeytan övgüsü, itlik kopukluk peşinde koşan abilere ayrı bir hayranlık duyuyorum. PROFANATICA’yı 20 yaşındayken kuran ve 1990’ların başında kısa süre bir şeyler yaptıktan sonra dağılıp 2002’de bir daha durmamacasına faaliyete geçen Paul Ledney de bu abilerden biri.

PROFANATICA’da hem vokal yapıp hem davul çalan Ledney, 2018 ve 2020’de gruba aldığı iki müzisyenle çıkardığı “Crux Simplex”de alışık olduğumuz PROFANATICA leşliğini sürdürüyor. Grubun muhtemelen en iyi albümü olan 2013 çıkışlı “Thy Kingdom Cum”dan sonra çıkan iki albümde PROFANATICA biraz cepten yemiş ve heyecan verici olmaktansa karakterindeki pislik ve aşırı Hristiyanlık düşmanlığının ekmeğini yemişti.

Bu tarz müzik yapmanın, yani leşliğe sırt dayamanın bir noktadan sonra çekiciliğini kaybettiğini ve sıradanlaştığını çeşitli vesilelerle belirtmiştim. “Crux Simplex”te yer yer bu durumun emarelerini görsek de büyük resme bakınca albüm PROFANATICA standardının kesinlikle altında değil, bilakis “Thy Kingdom Cum”dan bu yana yaptıkları en iyi albüm. Prodüksiyonun gücü ve bu sayede sağlanan dinlenebilirlik de düşünüldüğünde grubun bugüne dek çıkan albenisi en yüksek 2-3 albümünden biri olduğunu düşünüyorum.

“Crux Simplex”te “Wipe the Fucking Face of Jesus”, “The Second Fall” veya “Cunts of Jerusalem” gibi epey güçlü şarkılar var ve albüm sona erdiğinde bünyeye gayet doyurucu bir pislik almış oluyoruz. Dahası, dünyanın “kendi yaptığı müzikler ile prodüksiyonunu yaptığı müzikler arasındaki tarz farkı en açık insanı” Arthur Rizk elinden çıkma prodüksiyon da bir üst paragrafta vurguladığım üzere son derece sağlam, tam PROFANATICA sefilliğine uygun ve “Crux Simplex”in dinleme keyfini çok yukarılara çıkarıyor. Lendey neyse ki önceki albüm “Rotting Incarnation of God“da olduğu gibi bu albümde de masa başı işleri kendisi üstlenmemiş, işinin daha ehli birisine teslim etmiş.

PROFANATICA’yla daha önce tanışmadıysanız, ancak kökleri 33 yıl önceye dayanan ve davasından asla vazgeçmeyen bu arsız, sefil, leş black/death metal oluşumunu merak ediyorsanız, kendileriyle tanışmak için en iyi fırsat “Crux Simplex”. Hem uzun zamandır yaptıkları en iyi müziği hem de kariyerlerinin en iyi prodüksiyonunu barındırıyor ve bu yüzden de PROFANATICA müziğine yıllar yıllar sonra hak ettiği adil lansmanı yapma fırsatı sunuyor.