Ne yazık ki son yıllarda OCTOBER TIDE dendiğinde akla gelen o talihsiz konudan en başta bahsetmek ve bu denli duygu yoğunluğu olan bir grupla hiç de bağdaşmayan bu mevzuyu aradan çıkarmak istiyorum. Evet, neden bahsettiğimi biliyorsunuz.

Son 10 yılda metal dünyasını şaşırtan pek çok açıklama oldu, ancak bunlardan hiçbiri WINTERSUN’ın “bilgisayarın RAM’i yetmediği için yeni albümü çıkaramıyoruz” ve OCTOBER TIDE vokalistinin “vokal kayıtları sırasında duygu yoğunluğundan bayıldım” demeçleri kadar eğlenceli değildi.

Özellikle OCTOBER TIDE gibi duygu yoğunluğu bu kadar ön planda olan bir grubun bu açıklamayı yapması ister istemez grubun bu hakikaten de yoğun kederini bir miktar sekteye uğrattı.

“Winged Waltz” albümünün ardından yaptığımız OCTOBER TIDE haberlerine bakın, hepsinde bu bayılma muhabbetinin geyiği dönmüş. Talihsiz bir açıklamaydı deyip devam edelim.

KATATONIA ile organik bağları bulunan OCTOBER TIDE, KATATONIA’yı KATATONIA yapan en önemli albümlerinde gitar çalan Fredrik Norrman ile Jonas Renkse tarafından daha ortada “Brave Murder Day” bile yokken kurulan bir melodik doom/death metal grubu.

1997’de çıkardıkları “Rain Without End” ile başyapıt demekte en ufak bir tereddüt etmeyeceğim ilk albümlerini çıkaran grup, sonrasında kadro değişiklikleri ve verilen 10 yıllık aranın ardından ortamlara dönmüş ve faaliyetlerine kaldığı yerden devam etmişti.

KATATONIA tozu yutmuş Norrman kardeşlerin elinden çıkan müzikleri, bu 10 yıllık aranın ardından ilk dönemlerine göre farklı bir yol izledi ve kadrolarına kattıkları elemanların death metal geçmişleri de düşünüldüğünde melankolik, acılı, kederli taraf yerine yavaştan death metalin öne çıktığı bir tarafa doğru kaydı. “Winged Waltz” ve “In splendor Below”da “Brave Murder Day” dönemi KATATONIA, SWALLOW THE SUN, DAYLIGHT DIES arası bir kıvam yakalayan OCTOBER TIDE, albüm öncesindeki demeçlerini anlamlı kılarcasına “The Cancer Pledge”de bu keder, ızdırap olayını fazlasıyla rafa kaldırmış ve death metale daha da yakınlaşmış şekilde çıkıyor karşımıza.

Elbette ki daima barındırdıkları ve hatta kurtulmalarının pek de mümkün olmadığı içselleştirilmiş bir keder ve acı hâlâ mevcut, ancak “The Cancer Plegde”deki death metal kimliği melodik doom metal karakterine oranla çok daha baskın. Elbette ki AUTOPSY, INCANTATION veya ENTOMBED, DISMEMBER tarzı bir death metalden söz etmiyorum. OCTOBER TIDE yine duygu yoğunluğunu veriyor, yine “Brave Murder Day” tarzı lead’ler, “Discouraged Ones”a kayan alt katman melodileri eşliğinde vicdanlara sesleniyor, ancak genel mizaç olarak daha sert, daha kodu mu oturtan bir müzik yaptıkları da ortada.

Albüme baktığımda grubun dengeli bir şarkı listesi sunduğunu görüyorum. Bazı şarkılar diğerlerine göre bariz şekilde daha death metalken bazılarıysa OCTOBER TIDE’ın karakteristik acılı öfkesini daha güçlü yansıtıyor. Duygusal olarak yürek parçalama noktasına gelen bir şarkı var mı derseniz, bence yok. Lakin grubun bu albümdeki amacı da o değil. Tüm şarkılar arasından bu albümü en iyi temsil eden ve en çok öne çıkan şarkının İsveççe sözleriyle kendini belli eden ve İsveççenin fonetiği gereği albümün en atarlı anlarına imza atan “Blodffattig” olduğunu düşünüyorum. Dinlerken beni en çok gaza getiren, hatta “keşke tüm albüm İsveççe olsaydı” dedirten şarkı o. Bir süredir İsveççe öğrenmeye çalışan bir insan olarak bunu cidden çok isterdim.

Yukarıda da vurguladığım üzere “The Cancer Pledge” OCTOBER TIDE’ın sound’unu sertleştirdiği ve death metal tarafını daha bir köpürttüğü bir albüm. Son iki şarkıda görüleceği üzere damar olaylara girilen şarkılar da var, gümbür gümbür death metal yaptıkları şarkılar da. Bu açıdan varyasyonlu bir albüm olduğu söylenebilir. Ne var ki akılda kalıcılık, uzun ömürlü olma gibi konularda grubun ilk albümleriyle boy ölçüşebilecek bir iş olduğunu da söyleyemeyiz. Yine de OCTOBER TIDE iyi bir albüm çıkarmış ve şahsi kanaatim önceki iki albümünün üstüne çıkmayı başarmış.

“Blodfattig”i dinleyin.