“Vokallerin nevi şahsına münhasırlığından ötürü herkesin beğeneceğini garanti edemem. Bu tarz işleri seviyorsanız bile belki bir alışma süreci gerekebilir, ancak vokaller konusunda bir sıkıntınız olmaz ise MOLYBARON sizin için çok keyifli bir keşif olabilir, “The Mutiny”yi defalarca dinleyebilir ve önümüzdeki ay çıkacak “Something Ominous”ı da merakla bekleyebilirsiniz. Şahsen ben bekliyorum.”

Grubun bir önceki albümü “The Mutiny”nin kapanışını bu paragrafla yapmış ve “Something Ominous”ı beklemeye koyulmuştum. MOLYBARON cidden enteresan bir grup. Önceki incelemede de dediğim gibi özellikle vokaller konusunda çok cesur ve karakteristik bir tavırları var ve gruba yönelik beğeni de buna göre şekillenecektir. Bir hafta önce çıkan “Something Ominous” da bu yaklaşımı devam ettiren bir albüm. Açılışı yapan ve albümle aynı adı taşıyan şarkının girişinden, MOLYBARON’ın önceki albümdeki lineer şarkı yapılarını kırmak istercesine farklı bir rifle işe koyulduğunu görüyoruz. Görece kompleks bir rif yapısı, yine çok etkin kullanılan bir bas ve davul kullanımı ve grubun alametifarikası vokallerle yine kendilerini ilk andan belli ediyorlar.

Burada güzel olan ve bence bu güzellikleri birazcık etkileyen birtakım faktörler var. Önce güzel taraflardan bahsedecek olursak MOLYBARON kesinlikle özgün bir tarz benimsiyor, karmaşık bir müzik yapmamasına rağmen cüretkâr fikirler sunmaktan çekinmiyor ve bu tarz bir yaklaşımı kucaklamaya hazır dinleyicileri şaşırtacak, memnun edecek şarkılar sunuyor.

Bu taraftan bakınca MOLYBARON enteresan bir grup ve hiçbir şey olmasa bile en azından farklı bir sound ortaya koyuyor. Yeri gelince gümbür gümbür, yeri gelince atarlı, yeri gelince SYSTEM OF A DOWN havasına yakın bir grup izlenimi veriyor. Bu açıdan bakıldığında modern progresif metale getirdikleri taze fikirler, akılda kalıcı nakaratlar ve diğer renklerle desteklenmesi gereken bir grup olduklarını apaçık gösteriyorlar.

Güzellikleri etkileyen faktörlere gelecek olursam, bu vokal karakteri ve bu vokallerle oluşturulan nakaratlar bir yerden sonra şarkıların birbirlerine benzemesine neden olabiliyor. Albümü ilk dinleyişimde 37 dakikanın ne zaman bittiğini anlamadım. Aslında bu olumlu bir durum gibi de algılanabilir, ancak “Something Ominous” özelinde sanki aynı şarkıyı uzun süre dinlemişim de albüm sona ermiş gibi hissettim. Elbette ki dinlemeye devam ettikçe şarkılar ayrıştı ve kendi kimliklerini hissettirdi, ancak bazı dinleyiciler bu konuda -en azından başlarda- biraz sıkıntı çekebilirler. Aslında sıkıntı aşırı bir ifade oldu, ancak albümdeki şarkıların “The Mutiny”ye göre biraz daha benzer yapıda olduklarını düşünüyorum. Kötüler mi? Asla. Ama daha bir öne çıkan birkaç şarkı olsaydı da kimseye zarar gelmezdi.

MOLYBARON tam anlamıyla meraklısına hitap eden ve sevenin çok seveceği, sevmeyenin de alışmakta zorluk çekeceği bir topluluk. Referans verilebilecek ilham kaynakları var, ama yine de muadilleri diye saymak istesek aklımıza pek az grup geliyor. Ben “The Mutiny”nin daha heyecanlı ve iştahlı bir albüm olduğunu düşünüyorum, ama “Something Ominous” da grubun kendini geliştirdiğini gösteren yanları, progresif metale kattığı akılda kalıcı unsurlar ve diğer pek çok lezzetle bu zeki adamların elinden çıkmış diğer bir iyi albüm. Daha iyisini de yapacaklar.