Neoklasik dokunuşlu teknik thrash/death metal. Böyle deyince kulağa çekici geliyor değil mi? Belki de “değil” diyenler olacaktır. Neoklasik muhabbetlerin metale yedirilmesi yerinde ve zamanında yapıldığında iyi sonuçlar verirken (mesela Malmsteen), kimi zaman da tahmin edilebilir ve statik durumların ortaya çıkmasına yol açabiliyor. Kendi adıma konuşursam FLESHGOD APOCALYPSE gibi gruplara bir noktaya kadar tahammül edebiliyorum ve sonrasında o klasik müzik ceketini çıkarıp atmalarını bekliyorum.

EXMORTUS, “Ride Forth” albümlerinde yeterince gömdüğüm üzere bu olayı çok fazla benimseyen bir grup. Müthiş müzisyenlerden kurulu olsa da rif yazımlarındaki belli bir kalıba girme çabası beni sıkıyor ve uzun vadeli dinleme keyfimin içine ediyordu. Yeni albümleri “Necrophony”yi de bu endişeler ve bir miktar beklentisizlik içinde dinlemeye başladım. Albümle ilgili sevindirici taraf, EXMORTUS’un bu neoklasik olaylardan büyük oranda sıyrılmış, çatır çatır riflerin peşinden gitmeye başlamış olması.

Albümü dinlerken aklıma gelen ilk grup, zamanında muazzam işler yapan ancak ne zamandır ortalarda olmayan ABD’li melodik/teknik death metal grubu ARSIS oldu. Grubun tekniği, melodiyi, death metalin cerrahi tarafını ve thrash metalin yırtıcılığını bir araya getirdiği deney kabıyla ARSIS’in aynı amaç için kullandığı kap büyük benzerlikler taşıyor. Tabii bunu albümün geneli için değil, belirli şarkılar özelinde söylüyorum, zira EXMORTUS’un anımsattığı başka gruplar da yok değil. Örneğin “Mask of Red Death”te bu ARSIS öykünmesi tavan yaparken, bir sonraki “Oathbreaker”da tamamen başka bir kafaya, MERYFUL FATE’vari thrash metal ile ICED EARTH’vari rif yazımı arasında bir yere konumlanıyoruz.

Bu gibi olaylar, yani farklı çiçeklerden beslenip bal yapma durumu görmeyeli EXMORTUS’a gayet güzel bir çeşitlilik ve hava katmış. Neoklasik örtüden büyük oranda sıyrılmış olmaları -ki arada “Storm of Strings” gibi olaylarla bu yanlarını da tatlı tatlı hatırlatıyorlar- belki grubun bu tarafını seven dinleyiciler için mırın kırın etme sebebi olabilir, ancak benim dinlemekte olduğum EXMORTUS’ta belirgin bir gelişim olduğu açık.

Yukarıda değindiğim üzere gruptaki tüm müzisyenler gerçekten de çok üst düzey ve bu özelliğe kattıkları yaratıcılık ve akılda kalıcı fikirler sayesinde albüm ortalamanın üstüne çıkmayı, övülmeyi hak etmiş. Her anlamda harika mı, elbette değil ancak cayır cayır bir metal dinlemek isteyen herkesin gönül rahatlığıyla deneyebileceği bir albüm “Necrophony”.

Bu hafta incelediğim ve inceleyeceğim albümlerden bazıları başına %100 güvenle, bazılarıysa merakla oturacağım işler. EXMORTUS ise “aman tadımız kaçmasın” düşüncesiyle dinlemeye başladığım belki de tek albümdü ve neyse ki o da sıkıntı yaratmadan, üstüne üstlük memnun ederek görevini layıkıyla yerine getirdi.

İyi ve ateşli bir metal albümü dinlemek isterseniz EXMORTUS ve “Necrophony” sizi bekliyor.