Geçmişlerinde bir yerde, bir şekilde, birtakım sıkıntılar yaşadıklarını belli eden elemanlardan kurulu bazı gruplar var. Sadece ilgili grubun çok sayko müzik yapmasından mütevellit bir çıkarımdan bahsetmiyorum. Dinlerken diyorsunuz ki bu adamların bazıları geçmişte sağlıklı olmayan bir süreç yaşamışlar. Ya çocukken diğer çocuklardan zorbalık görmüşler, ya aileleri onlarla fazla ilgilenmemiş, ya aileleri onlarla gereğinden fazla ilgilenmiş, ya bir şeyleri kompleks yapıp bazı şeyleri akranlarıyla eş zamanlı yapamamışlar ya da çocuk yaşta varoluşsal kaygılar yaşayacak kadar şanssız çocuk adamlarmış…

ALTARAGE bana bu hissiyatı yaşatan gruplardan. Adamların müziğinde kaotik, karambol, buhranlı olmaktan öte başka bir sıkıntının, çok yerleşik bir iç sıkıntısının izleri var. Dinlerken empati kurmakta zorlanabilirsiniz, bu iç sıkıntısı size geçmeyebilir, ancak uzaktan severek dahi ALTARAGE’in kapanmayan bazı yaraları olduğunu, mental düzlemde kurdeşen döktüğünü hissedebilirsiniz. Hem de “Worst Case Scenario” gibi tüm bunların en asgari şekilde yansıtıldığı, bugüne kadarki dinlemesi en kolay ve en konformist albümleri olan “Worst Case Scenario”da bile…

Belirgin bir sadeleşme, tempo düşürme, tane taneleşme var “Worst Case Scenario”da. “Nihl”, “Endinghent”, “Succumb” ve “The Approaching Roar”daki aşırı antipatik, ötekileştirici rahatsızlık ve kaostan elbette ki izler var. Ne var ki orta ve düşük tempo anlar öylesine çok ki, gitarlar efektlerle katmanlanarak öylesine baskın bir kimlikle üst üste biliyor ki ALTARAGE’in artık ekstrem post-metal yaptığını bile iddia edebileceğimiz durumlar söz konusu. Bu minimalleşmeden ve şok unsurunun törpülenmesinden dolayı “Worst Case Scenario”yu ALTARAGE’in “Stare into Death and Be Still”i olarak görebileceğimizi düşünüyorum.

“Cataract” EP’sinin incelemesinde bu albüme adını veren şarkının beni korkuttuğundan, ALTARAGE’in PORTAL’ın son albümde, ODRAZA’nın son EP’de gittiği yoldan gitmesinden endişe ettiğimi söylemiş ve “lütfen noise’a bulaşmayın” demiştim. Endişelerimde haklı çıktım mı, görece hayır. Albümde noise ve ses efektinden oluşan epey bir bölüm varsa da “Cataract”taki o şarkı kadar moral bozucu bir durum yok. 37 dakikalık süresi olan “Worst Case Scenario”nun yaklaşık 8-9 dakikalık kısmının noise veya tekrarlı efektlerden oluştuğunu söyleyebiliriz ve bu süre de “Gift of Awakening” ve “Verdict” içinde kümeleşmiş durumda. ALTARAGE toplam süreleri 12 dakika olan bu iki şarkının 8-9 dakikalık kısmında noise, efekt, karambol, bok püsür ihtiyacını gidermiş ve albümün geri kalanının nefes alması, organik bir yapıya bürünmesi sağlanmış.

Bu organiklik konusu “Worst Case Scenario”nun en önemli taraflarından biri, zira albüm bariz şekilde hücum kayıtla kaydedilmiş. Gitarların sustuğu anlarda sinyal cızırtısı, hafif feedback gibi sesler dahi temizlenmemiş ve bu sayede baştan sona performansı fiziksel olarak hissedilen bir grup dinlediğiniz hissine kapılıyorsunuz. Bu durum ALTARAGE gibi atmosfer peşinde; karanlık, yoğunluk, bütünlük arayışında bir grup için önemli bir vazifeyi yerine getirmiş oluyor. Sanırım grup, içindeki tüm kaos bağımlılığını, deneysel noise aşkını, her türlü sik sok işi kesinlikle dinlenebilir olmadığını düşündüğüm “Sol Corrupto”da içinden akıtıp boşaltmış olacak ki bu albümde bu denli net, rahat ayrıştırılır ve tırnak içinde “uysal” bir kimliğe bürünmeyi seçmiş. İyi mi olmuş kötü mü olmuş, ona dinleyiciler karar verecek.

Velhasılıkelam ALTARAGE “Sol Corrupto” ile antitezini sunduğu, “Cataract” EP’siyle de ipuçlarını verdiği yapıyı “Worst Case Scenario”da olanca somutluğuyla önümüze koyuyor. “Worst Case Scenario” gerek prodüksiyonu gerek şarkı yazımı gerek de grubun bundan sonrasına tutuyor olabileceği ışıklarla ALTARAGE diskografisi için önemli bir parça. Grubun artık bu yönde mi ilerleyeceğini yoksa “Worst Case Scenario”nun bir geçiş albümünden ibaret mi olduğunu bir sonraki işlerinde göreceğiz. O zamana kadar “Worst Case Scenario” hem ALTARAGE’in dünyasına girmenin en kolay ve temiz yolu hem de zifiri karanlıkta panik atak geçirip oradan oraya koşmanın, arada bir yere yığılıp nefes nefese sanrılar içinde kıvranmanın ve bu cenderede hiçbir şeyden tam emin olamamanın müzikal karşılığı olarak tecrübe edilebilecek bir işitsel sanat ürünü.