Özel bir gruptan ve bu özel grubun dehşet verici düzeyde cüretkâr yeni albümünden söz edeceğiz bugün. Twitter’daki flood jargonuna kayacak olursam; içeceğinizi alın, “Hive Mind Narcosis”i açın ve okumaya koyulun. Başlıyoruz (triplere bak).

Avangart kavramı metal içerisine uzunca bir süredir sirayet etmiş durumda. Bazısı bunu ilginç bir imaj eşliğinde “kötücül sirk müziği” noktasında kullanıyor ve “ilginçlikler” yapmanın avangart olmak için yeterli olacağı düsturuyla hareket ediyor. Bu anlayışa sahip gruplardan beklenmedik tarzda vokal kullanımları, belli bir formu olmayan yahut sürekli değişen şarkı yapıları görüyor; yakınsak olunan alt türün demirbaş özelliklerinin “bir şekilde” esnetiliyor olmasının tuhaflığından etkileniyoruz (ya da etkilenmemiz bekleniyor). Avangart kavramını daha içselleştirilmiş bir anlayışla benimseyen bazı gruplar ise DEATHSPELL OMEGA gibi belirli bir formun tüm kurallarını yerle bir etmek ya da IMPERIAL TRIUMPHANT gibi eşleşmesi zor çiftler arasında mutant, sakat doğum garantili evlilikler yaptırmak suretiyle dışa vuruyor. Nihayetinde avangart müzik, içerisinde statükoya başkaldırmayı, ilk andan abes olarak algılanacak fikirleri dâhiyane gibi sunmayı amaçlıyor ve nihayetinde bu uğurda kitleleri karşısına almayı göze alıyor. Her alanda post çağların yaşandığı günümüzde bu anlayışın egemen ya da en azından standart hâle geliyor olması ve en avangart oluşumun, en öncü fikirlerin bile kolay sindirilir ve kanıksanır olduğu düşünüldüğünde, sanatın her alanında olduğu gibi metalde de alıcı tarafı heyecanlandırmak, şaşırtmak, boşluğa düşürmek günden güne zorlaşıyor.

Son 15 yıldır Kanada’dan çıkan en sıra dışı oluşumlardan biriyle birlikteyiz bugün. Toronto’da kurulan kimliği belirsiz grup THANTIFAXATH, 2011’de çıkan ve kendi adını taşıyan EP’lerinden günümüze yayınladığı her materyalle üst düzey bir iş ortaya koymayı başaran ve sıra dışı olma konusunda ön saflarda yer alan bir topluluk. Yeni albümleri “Hive Mind Narcosis”i kısa süre önce yayınladılar ve yine, yeniden çok farklı, çok cüretkâr ve çok zeki olduklarını kanıtladılar.

Metal-Archives’daki grup profillerinde yer alan benzer gruplar sekmesi zaman zaman çok alakasız sonuçlar verse de bazen de hedefi tam on ikiden vurabiliyor. THANTIFAXATH özelinde bu durumlardan ikincisi geçerli. Hem de öyle bir geçerli ki… Grubun benzer gruplar sekmesinde yer alan grupların tamamına yakını gerçekten de THANTIFAXATH’la öyle ya da böyle bir benzerlik taşıyor. Kendi adıma konuşursam, aralarında kolumda dövme olarak taşıdığımdan tutun da çıktığı yılın en iyi albümü olarak seçtiğim albümler çıkaranlara dek pek çok grubun yer aldığını görüyorum.

DEATHSPELL OMEGA, DODECAHEDRON, IMPERIAL TRIUMPHANT, BLUT AUS NORD, KRALLICE, SERPENT COLUMN, ORANSSI PAZUZU, GEVURAH, SINMARA, SUFFERING HOUR, SVARTIDAUÐI, LEVIATHAN, AD NAUSEAM, MGŁA, PORTAL, PYRRHON, MISÞYRMING, GIGAN, HOWLS OF EBB, AKHLYS, VOIVOD, ACAUSAL INTRUSION gibi her birine ayrı ayrı bayıldığım -ve görüldüğü üzere her birinin en az bir albümünü Pasifagresif bünyesinde incelediğimiz- bu isimlerin bazısı çok büyük oranda, bazısı ise kırıntı boyutunda THANTIFAXATH’la örtüşüyor. THANTIFAXATH gerçekten de bu grupların tamamıyla aynı anda örtüşüyor, tüm bu grupların bir miksere atılıp karıştırılmasıyla ortaya çıkacak şey neyse o müziği yapıyor.

Ne var ki bu isimlerin genelinin barındırdığı gerginlik, uğursuzluk, tekinsizlik gibi duygular THANTIFAXATH içinde son derece homojen biçimde bulunuyor ve bu sayede grubun başka bir ismin yolundan gidiyor gibi görülme riski asgariye iniyor. THANTIFAXATH’ın yapabildiği önemli şeylerden biri, daha giriş şarkısı “Solar Witch”ten de görülebileceği üzere uyumsuz gözüken seslerin tekrarlana tekrarlana sanki tam da o noktada kullanılmaları zaruriymiş gibi gelmeye başlamasını sağlayabilmesi. Bu sapkın ve bağımlılık yapıcı beste anlayışı sayesinde şarkılar sanki gruptan bağlarını kopartıp kendi organik varoluşlarını kazanmak istiyormuşçasına, sanki grubun elinden kurtulup kontrolden çıkan tehlikeli bir deneymişçesine kendi başlarına buyruk bir yol izliyorlar. THANTIFAXATH sanki müzik yoluyla habis bir deney yapıyor ve bu şarkıları “Hive Mind Narcosis” adlı bu kafes içine hapsedilmiş hâlde bizlere sunuyor. “The Lost Kingdom of Wolves”un ortasına yaklaşırken başlayan korku filmi atmosferinden tutun da gitarların kıyamet habercisiymiş gibi duran yırtınışlarına kadar albümün her anından huzursuzluk, dizginlenemezlik ve en önemlisi zekâ fışkırıyor.

“Hive Mind Narcosis” yılın black metal albümü adaylarından biri olmasından öte, içinde benim de olduğum bir kitle için yılın albümü olabilecek düzeyde kusursuza yakın bir çalışma. Yazıda iki kez kullandığım bir kelimeyi kapanış paragrafında da kullanacak olursam, THANTIFAXATH’ı özel ve eşsize yakın yapan şeylerden biri gerçekten de “cüretkârlığı”. Bu cüretkârlık yukarıda referans olarak verdiğim IMPERIAL TRIUMPHANT, PORTAL veya KRALLICE gibi gruplardaki kadar göze sokmalı, deneysel, nümayişli, ortalığı panayır yerine çeviren bir üslupla sunulmuyor olabilir, ancak albüm bittiğinde hissettiğiniz tatmin duygusunu maddeleştirdiğinizde göreceğiniz tek şeyin gözle görülür ve elle tutulur bir takdir, hayranlık ve saygınlık olması çok büyük kuvvetle muhtemel.

Yukarıda da bahsettiğim gibi artık bizi, özellikle de deneyimli dinleyicileri heyecanlandıracak, şaşırtacak, irkiltecek, duyduğumuz şey karşısında boşluğa düşürecek şeyler yaratmak pek de kolay olmayabilir, ancak bunu yapmayı başaran, hatta bunun da üstüne çıkan isimler de var ve THANTIFAXATH da burada bu noktaya çok yaklaşıyor.