Death metal dünyasında KATAKLYSM kadar overrated bir grup daha var mı emin değilim.

Adamlar 1991 yılında kurulmalarından 2000’lerin başlarına kadar gayet enteresan, karakteristik albümlere imza attılar. Şu an Pasifagresif bünyesinde bulunan 8 KATAKLYSM incelemesinden bir tanesi doksanlarda çıkan “Temple of Knowledge (Kataklysm Part III)” ve hak edilmiş şekilde 9,5 notu var. Ondan önceki ilk albümleri de ondan sonra çıkan 3-4 albümleri de gayet iyi ve özgün işler.

Ne olduysa, bu adamların “Serenity in Fire”la birlikte o aşırı şekilsiz okült sembolünü bırakıp “In the Arms of Devastation” kapağındaki o yarasamsı ucube maskota geçmeleriyle oldu.

Ardından gelen albüm kapakları ve müzikle birlikte ortaya çıktı ki KATAKLYSM en temel ifadeyle “zevksiz” bir grup. Bu şekilde düşündüğüm başka bir grup daha olduğunu sanmıyorum ve bu adamların bildiğin zevkiz olduğuna inanıyorum. Bu kadar adamın bu kadar kötü kapaklar yapması, bu kadar kalas rifler yazmasının ve bunları albümleştirmesinin başka bir açıklaması olamaz artık.

PA’daki albümlerine baktığımda, az önce bahsettiğim 9,5’luk ikinci albümleri sonrasında, 2006’dan bu yana çıkardıkları albümlere sırasıyla 6, 6, 7,5, 5, 3,5 ve 6,5 vermişim. 6’ları falan anlarım da adı bu kadar ön planda olan bir grubun 5, hatta 3,5 almış olması bayağı enteresan bir durum. Bu grubun sürekli turladığı, revaçta bir isim olduğu düşünüldüğündeyse bu enteresanlık daha da artıyor.

Bugün karşımızda yine (az) bir umutla dinlediğim yeni albümleri “Goliath” var. KATAKLYSM yine son 15 yıldır bildiğimiz KATAKLYSM, yine kendilerinden duymaya alışık olduğumuz karakterde şarkılar, yine birkaç tane öne çıkan güzel şarkı ve bir miktar da vasatlık kumkuması.

Bence bunun sebebi KATAKLYSM için sadece turluyor olmanın ve konser geliriyle işi döndürmenin yeterli olması. Adamlar 32 yıldır ortamlardalar, en azından milleti gaza getirecek bir konserin setlist’ini çıkaracak miktarda iyi şarkıları da var, kalan tek şey düzenli olarak albüm çıkarmak. Böyle olunca da kendilerini zorlamıyorlar, ortalamanın bir tık üstünde kalarak bile yollarına devam edebiliyorlar.

Albüm bence “Of Ghosts and Gods” kadar anlamsız, “Meditations” kadar çöp değil ve içinde “Dark Wings of Deception” ve “Gravestones and Coffins” başta olmak üzere en az 3 tane iyi, 3-4 tane de ortalama üstü şarkı barındırıyor. Genele bakınca bu tatmin ediyor mu? KATAKLYSM’in bu zamana kadarki gidişatı düşüldüğünde resmen “buna da şükür” dedirtiyorlar, orası kesin. Son 20 yılda çıkardıkları 9 albüm arasından sadece “Waiting for the End to Come”ın iyi bir albüm olduğunu ve diğer albümlerin sıkıcılığını düşündüğümde, esasında “Goliath” da olumlu yönde değerlendirilebilecek bir iş.

Bir önceki albümleri “Unconqured”ın sonunda grubun inişli çıkışlı (esasında tamamen inişli, tesadüfen bir kez çıkabildiği) diskografisi için şöyle demiştim:

“’Unconquered’ bu iniş çıkış trendinin zirve noktalarından biri değil, ancak “Meditations”dan da “Of Ghosts and Gods”dan da iyi bir albüm. Daha fazlası var mı, bence yok. Yine de en azından bundan sonrakinin daha iyi olabileceğine dair de küçük ışıklar, minik mumlar yakıyor; olmaz olsun böyle albüm falan dedirtmiyor”.

İşte “Goliath”ta da bu ışıklardan var. Genel olarak çok iyi bir albüm değil, ancak iyi yanları var ve bu sayede ortalamanın üstüne çıkmayı başarıyor, yukarıdaki paragraftaki “Daha fazlası var mı, bence yok” ifadesini bile sorgulatabilecek pozitif noktalar dahi sunuyor. Yeter mi? Yetmez. Ama en azından bunca yıllık çileli gidişat içerisinde belki de ilk kez bir önceki albümlerinin gerisine düşmüyor ve aynı umudun korunmasını sağlıyorlar.

Konu KATAKLYSM olunca, bu da bir şeydir.