Kimi gruplar rifleriyle, melodileriyle, vokal bile kullanma gereği duymadan hikâyeler anlatma becerisine sahiptirler. Rif geçişleri, şarkıların ilerleyişi size devam eden bir anlatı izlenimi verir. Bu gibi grupların yaptıkları parçalara “şarkı”dan ziyade “ifade” gözüyle bakmanın daha uygun olduğunu düşünüyorum. Grup sizi alır ve bir yolculuğa çıkarır. Üstelik tek kelime insan sesi duymadan, herhangi bir konseptten söz etmeden…

Bunu yapabilen grupların saysısı yeterince azken, bir de bunun da üstüne çıkan ve müziğini nefes alan organik bir canlı formuna sokan gruplar var. Bu grupların şarkıları sanki gruptan bağımsızlıklarını ilan etmek, kendi başlarına var olmaya devam etmek istercesine canlı, organik, biyolojik bir düzleme çıkarlar. İşte bunu başarabilen grupların sayısı gerçekten de çok ama çok azdır. Bunun son örneğini yakın zamanda incelediğim muazzam THANTIFAXATH albümü “Hive Mind Narcosis” için de söylemiştim. Bana kalırsa DEATHSPELL OMEGA da “Paracletus”ta buna yaklaşmıştı. ULCERATE “Shrines of Paralysis”te bunu yapmış, notaları birbiriyle savaştırmıştı. Keza CYNIC de “Focus”ta yaptığı devrimle benzer türde organik bir sonuç ortaya çıkarmıştı.

Bu elbette göreceli bir durum ve tamamen dinleyicinin öznel düşüncesi, beğenisi ve en önemlisi algısıyla ilgili bir konu. Matematiksel, somut bir şeyden bahsetmiyoruz sonuçta. Ne var ki dinlediğim on binlerce grubu, incelediğim binlerce albümü, yüz binlerce şarkıyı düşündüğümde şu anda bahsetmekte olduğum HORRENDOUS’ın da müziğine bu organikliği, bu kanlı canlı karakteri, soluk alan yapıyı kattığını düşünüyorum. Bu şekilde düşünmemi sağlayan başlıca unsur, HORRENDOUS’ın müziğini bölümlere ayırmayan, giriş gelişme sonuç şeklinde bir norma sokmayan beste anlayışı.

HORRENDOUS’ı dinlediğinizde genelde sizi tekil şekilde öne çıkan rif ve melodiler beklemez. Arada bir rifi veya bir anı çok beğenebilir, ulan çok tatlı diyebilirsiniz; ancak HORRENDOUS asla o rifle veya o anla yetinmez. Yetinmez, çünkü bu organizmanın yaşaması, yaşamak için de hareket etmesi gerekir. Köpek balıklarının solungaçlarından oksijenli su geçmesi için sürekli yüzmek zorunda oldukları, aksi takdirde ölecekleri şeklindeki sallamasyon söylentinin aksine, HORRENDOUS müziği gerçekten de hareket etmezse ölecekmişçesine riflerini, melodileri, tüm ayrıntılarını nefes alıp veren bir canlı hüviyetine sokuyor ve belirli kalıplara girme amacı gütmeyen şarkıların bu özgürlükleri sayesinde albümleri değişe değişe, evrile evrile sürekli bir devinim içinde ilerleyebiliyor.

Bu sayede sadece 37 dakika süren bir albüm sizi yeterli çeşitlilik, değişkenlik ve fikir bolluğu noktasında tatmin edebiliyor. Başka herhangi bir grubun 50 dakika sunabildiği şaşırtıcılığı ve doyuruculuğu bu adamlar 35-40 dakikada sunabiliyor ve marjinal fayda gereği kendilerini daha çok sevdirip hayranlık düzeyinizi artırabiliyorlar. Gerçekten de HORRENDOUS’ın en iyi yaptığı şeylerden biri bu “boş atmama” mevzusu. Adamların hiçbir şarkısında bir “öylesine”lik yok ve albümlerinin her anında ne kadar zeki adamlar olduklarını gösteren bir dolu örnekle dinleyiciyi doyurabiliyorlar.

“Ontological Mysterium” da bu minvalde önceki işlerinden farklı değil. Yüzeysek bakıldığında sanki çok öne çıkan, akıllara kazınan şarkılar yazmıyorlarmış gibi görünseler de sindirdiğiniz noktada yaptıkları her şeyin ne kadar anlamlı ve bütünlüklü olduğunu görüyorsunuz. Misal bana “bu albümden beni çok etkileyecek, aklımı alacak bir şarkı göster” deseniz direkt olarak “budur” diyeceğim bir şarkı bulamayabilirim, ancak tüm şarkılar içerisinden çok iyi, yaratıcı, taş gibi 50 tane parlak fikir listeleyebilirim. Albüm bütünlüğü, uzun ömürlülük, uzun vadede değer açısından bu durum çok daha değerli ve önemli diye düşünüyorum.

İşte bu parlak fikirler bir araya gelince, üst üste yığılınca, mükemmel performanslarla parlayıp capcanlı bir prodüksiyonla şahlanınca ortaya “Ontological Mysterium” gibi dinlemelere doyulmayacak bir albüm çıkıyor. Son 15 yılda kurulan gruplar arasında HORRENDOUS’ın kendi tarzında, progresif death metal namına son derece karakteristik bir sound oturttuğunu, kendini anında belli eden bir kimliğe büründüğünü düşünüyorum. Bu çok önemli bir şey. Çok az grubun başarabildiği bir şey. Bu yüzden de HORRENDOUS’a bayılıyorum, hayranlık duyuyorum. Zaten çıktığından bu yana son 4 gündür albümü 20-25 kez dinlemiş olmamın da başka açıklaması yok.