Sitemizin nezih sakinlerinden ismail vilehand’in önerisiyle tanıştığım bir grupla beraberiz bugün. Arkadaşlar sağ olsunlar ne Metal-Archives’da varlar ne de Metalstorm’da. Kendileriyle ilgili bilgileri sağdan soldan toparlamak zorunda kalmış olsam da buna değecek bir müzik yaptıklarından fazlaca bir sıkıntı olarak görmüyorum.

BURNER bizleri Londra’dan selamlayan haşin bir hardcore/death metal grubu. Hardcore’un icra namına kompleks olmaktan uzak yapısına inat, hardcore’vari bölümlerde dahi kazımasyonları araya sıkıştırıyor olmaları, grindcore’a da bulaşan blast beat’li olaylara girmeleri ve baştan sona mahalle kavgası metali yapmaları grubu bu sıcak günlerde dinleyip daha da terlemek adına güzel bileşenler.

Instagram profillerinde kendilerini death metal/hardcore olarak ifade etmiş olsalar da Bandcamp sayfalarının en altında death metal, grindcore, hardcore, mathcore, tech death ibarelerini de görüyoruz ve BURNER müziğinde bunlara da aralarda rastlıyoruz. Adamlar ne death metal dendiğinde akla gelecek düzeyde standart death metal, ne tam olarak hardcore, ne kelime anlamıyla grindcore, ne TDEP’vari düzeyde mathcore, ne de kafamızda canlanan türde bir teknik death metal icra ediyor ancak madem kendileri bu ibareleri eklemiş, bize de müziklerinde bu alt türlerin işaretlerini görüp keşfetmek düşüyor.

34 dakika boyunca bizlere esnafın da karıştığı, galvanizli boruyla adam dövülen, birinci kat penceresinden atlamalı mahalle kavgası ortamı sunan BURNER, ismail vilehand’in de tarafıma ilettiği şekilde TRAP THEM’in daha death metal, daha organik, daha delişmen, daha psikopat bir versiyonunu andırıyor. Albümü dinlerken, grup elemanlarının da gerektiğinde kavgaya girmekten çekinmeyecek tipler oldukları izlenimine kapılıyorsunuz. Öyle NAILS gibi belalı görünüşleri yok ama yine de günün birinde yolum Londra’ya düşer de Westminster, Islington, Hackney gibi sıkıntılı mahallelerde başım derde girerse sırf bu müzikten dolayı BURNER’a özelden yazarım, “Hello mate, I fancy a li’o bi’ova help over here” deyip yardımın gelmesini beklerim. Tabii adamlar kendi şehirlerinde beni hemşerilerinden neden korusun, o da ayrı mesele. Belki albümlerini övdüğümü söylerim, hayırlısı bakalım.

Sonuç itibarıyla BURNER köpek gibi bir albümle ortamlara giriş yapmış. Yazıda bahsetmediğim ve olayı daha da değerli kılan esas konu da “It All Returns to Nothing”in bu adamların ilk albümü olması ve bir ilk albüm olarak düşünüldüğünde ciddi anlamda potansiyelli, müthiş işler yapmaya muktedir bir grup var karşımızda. Adrenalin kusmak, anlık bir öz güvenle gaza gelip osura osura adam dövmeye gitmek gibi niyetleriniz varsa BURNER’la mutlaka tanışın. Harbiden sağlam iş yapıyorlar.