Gün geçmiyor ki Lovecraft metal saflarına yeni müritler eklenmiyor. Lovecraft’ın gizemli ve tekinsiz karanlığının cazibesini fırsat bilen binlerce grup soluğu Arkham’da, Innsmouth’ta, Dunwich’te, R’lyeh’te, deliliğin dağlarında alıyor…

OLKOTH da bu ekolü takip ettiren ABD’li bir death metal grubu. Temelinde HATE ETERNAL, MORBID ANGEL, NILE gibi isimlerin patikasından ilerleyen ve yine güncel isimlerden IMPERIUM’u anımsatan rif yapıları kullanan grup, kuruluşundan 6 yıl sonra ilk albümü “Atthe Eye of Chaos”u çıkardı.

Gruptaki müzisyenlere baktığımızda az önce adını andığım IMPERIUM’da ve underground ortamları takip eden dinleyicilerin bilebileceği LECHEROUS NOCTURNE’de çalan bir gitarist/vokalist ile 2016’da çıkardıkları “Priests of Annihilation”ın ardından sesi soluğu çıkmayan ENTHEAN’dan bir basçı/vokalist olduğunu görüyoruz. Davullardan ise şurada detaylı olarak yazdığım ruh hastalığı düzeyinde üretken Polonyalı davulcu Krzysztof Klingbein sorumlu. Bağlantıya tıklamaya üşeniyorsanız, kendisi 26 yaşında ve son 4 yılda 60’tan fazla albüm ve EP’de çalan; BATHUSKA, BELPHEGOR ve VADER’la sahneye çıkan bir insan. Özel bir manyaklık.

Cthulhu Mitosunda “Cthulhu âleminin Antichrist’ı” gibi bir kimliği olan OLKOTH, “At the Eye of Chaos”ta tutarlı, kalıpları net, kısmen aynı tornadan çıkma ve bu yüzden de az çok tahmin edilebilir bir müzik yapıyor. NILE kadar, MELECHESH kadar Orta Doğu esintili, Mezopotamya tandanslı, kum fırtınalarıyla beslenen bir durumları yok ancak tahmin edilebilecek o MORBID ANGEL genlerine net şekilde sahipler. GOREPHILIA gibi bir MORBID ANGEL worship’leri yok ve açıkçası Lovecraft metal dediğimiz şeyi yapan pek çok grubun lanetli havasına benzer bir müzik yapıyorlar. Şarkı adlarına baktığımızda gördüğümüz üzere sadece Lovecraft evreninde de sıkışmış değiller; açılış şarkısı “Alhazred”de Lovecraft’ın Necronomicon’unun ana karakterinden bahsedip Şam taraflarına giderken, diğer bir şarkıda Kali Yuga’dan söz ederek Hint karanlığına, bir başkasında Eidolon’dan bahsederek Antik Yunan edebiyatına, yeri gelince Malebolgia’ya değinerek Spawn çizgi romanlarına kadar uzanıyorlar. Yine de kapaktaki ahtapot kollarından da görüldüğü üzere en temel beslenme kaynakları Lovecraft.

Özellikle Lovecraft hikâyelerinden hoşlanıyorsanız albümü bu tür bir merakı olmayanlardan daha çok sevmeniz olası. Adamlar doğrudan Necronomicon’dan da bahsediyor, “The Resurrectionist”te Nyarlathotep’e de değiniyor. Lovecraft’mış edebiyatmış pek alakanız yoksa da yazıda adı anılan grupları seviyorsanız albümden keyif alabilirsiniz. Şahsen ben biraz tek boyutlu buldum ve albümün ilk andan başlattığı hissiyatın dışına albüm süresince çıkmayarak biraz hızlı alışılan ve kanıksanan bir iş yaptığını düşünüyorum. Tabii siz bunu düşünmeyebilirsiniz, o zaman ne mutlu size.