Çıktığı dönemde, 3 ay kadar önce sitemizin yorumlar kısmında muhabbeti dönen bir grupla beraberiz bugün. Senfonik melodik death metale gönül veren ABD’li grup FORETOKEN’dan söz edeceğiz.

FORETOKEN esasında WINTERSUN’giller familyasına mensupmuş gibi görünen ancak belirli noktalarda o kafadan ayrılan bir oluşum. Melodikler, death metalin bu tarafıyla iştigal ediyorlar, senfonik bir karakterleri var ve epik olmaya özen gösteriyorlar. Ne var ki WINTERSUN’vari görkemli clean vokallere girişmiyor ve yeri geldiğinde folk unsurlardan da yararlanıyorlar. Şarkılarında mitolojiden, destanlardan, folklorik ögelerden bahseden grup şarkı temasına göre dil tercih ederek farklı bir özellik de sergilemiş oluyor.

Beowolf destanından söz ettikleri ilk şarkıya İsveççe bir dizeyle başlayan FORETOKEN, “The Wraith That Weeps”da ise İspanyolca sözlere yer veriyor. İlk İran hanedanlığı olan Pişdâdîler’e dek uzanan şarkı temaları içerisinde Galyalılardan Antik Yunanlılara kadar bir dolu uygarlıktan söz ediliyor. Bu açıdan bakınca “Triumphs” mitoloji ve efsanelerle ilgili minik hikâyelerden oluşan bir albüm olarak tatlış bir yerde duruyor.

Müzikal olarak baktığımızda, Metal-Archives’daki benzer sanatçılar kısmında gördüğümüz DIMMU BORGIR, CARACH ANGREN gibi isimlerle pek bir alakaları olduğunu düşünmüyorum. DIMMU BORGIR FORETOKEN’a göre daha kötücül ve karanlık, CARACH ANGREN ise daha teatral. Yine de hiç ilgileri yok da denemez.

Albümle ilgili olumlu epey bir taraf var aslında; müzisyenlik, konsept, şarkılardaki varyasyonlar hep yüksek perdeden ilerliyorlar. Misal albümdeki davulları usta davulcu Hannes Grossmann (NECROPHAGIST, OBSCURA, BLOTTED SCIENCE vb) çalıyor. Normalde iki kişiden oluşan FORETOKEN konuk davulcu seçiminde çok doğru karar vermiş. Gitar soloları su gibi akıyor, prodüksiyon gayet sağlam.

Kendi adıma sıkıntı olarak niteleyebileceğim noktalara gelirsem, albüm “senfonik” olma güdüsünden ötürü belli anlarda gitarları sadece tremolo fon dolgusu olarak kullanıyor. Belki dikkatinizi çekmiştir, benzer bir durum FLESHGOD APOCALYPSE’te de karşımıza çıkıyor. Bu benim çok hoşuma giden bir olay değil ve bir yerden sonra benzeşmelere, tekdüzeleşmelere sebep olduğunu düşünüyorum.

Bunun sebebi de tremolo riflerin doğal olarak birbirine benzer yapıda olmaları ve bir yerden sonra aynılaşmaları. Grup bunun dışına çıktığı anlarda, yani tremolo değil de daha tane tane rifler çaldığı yerlerde son dönem MORS PRINCIPIUM EST’e kadar kayan mini lezzetler yaşatıyor, ancak bu benim arzu edeceğim ölçüde gerçekleşmiyor.

Prosthetic Records’a bağlı pek çok grup gibi FORETOKEN da çekebileceği ilginin daha azını çekiyor diye düşünüyorum. Albüm çıkalı 4 ay olmuş, 3 ay önce YouTube’a yüklenen klipleri var ve sadece 4.000 ve 8.700 kez izlenmişler. Albüme bayılmamış, sadece sevmiş olsam da bu yine de az. Eğer bu tür işleri seviyorsanız FORETOKEN’ı da büyük ihtimalle seversiniz, ancak benim gibi fazla tahmin edilebilir ve formülize bulmanız da olası.