Albüm çıkarma istikrarı düşünüldüğünde UNEARTH 25 yıldır bıkmak bilmeden metalcore yapan ve bence ortalamanın epey üstünde yapan bir grup. Kendilerini 2004’te çıkan “The Oncoming Storm” albümleriyle tanımış ve “The Great Dividers” şarkılarına hasta olmak suretiyle bağrıma basmıştım.

Geçtiğimiz ayın başlarında çıkardıkları ve müzik tarihinde “adında noktalı virgül bulunan” nadir albümlerden biri olduğunu tahmin ettiğim “The Wretched; The Ruinous”e gelene kadar çıkardıkları tüm albümleri dinlemiş biri olarak bu adamların her zaman belli bir kalitenin üstünde olduklarını düşünüyorum. Metalcore doğası gereği belirli formüllerin dışına çıkmayan bir tür olduğundan genelde “ya sev ya terk et” bir müzikleri var ve yaptıkları şarkılar düşünüldüğünde metalcore seven kitlenin o “sev” kısmında kalması da epey olası.

“The Wretched; The Ruinous” da grubun önceki işleri gibi tam bir konserde insan sakatlama albümü. Grup beste yaparken kafasında mosh pit’ler, hardcore dancing’ler, wall of death’ler canlanmıyorsa ben de bir şey bilmiyorum. Tam anlamıyla sahneye uygun, seyirciye adrenalin pompalama üzerine kurulu bir müzik yapıyorlar ve enteresandır ki bunu 2005 sonrasının trend’lerine kapılmamdan yapıyorlar. Şarkılarında breakdown’lar var ama bunlardan metalcore breakdown’ı klasmanında kalacak şekilde yararlanıyorlar. Aynı şekilde djent furyasına kapılıp sound değişikliği yahut gitarda tel artırımı da yapmıyorlar.

Müziklerinin melodik oluşu ve nakaratları da bu melodiler dâhilinde clean vokale geçmeden, yine sert vokalle yazmaları onları kimi türdeşlerinin pamuk şekerliğine kaydırmıyor. Şarkıları hep 3-4 dakika arası sürüyor ve bu sayede ağza yüze çarpma noktasında efektif bir iş yapıyorlar. Birbirine benzer besteler yok mu, var ama az önce bahsettiğim “canlıda çalma” düsturu sayesinde bunun uzun vadede grup için bir sıkıntı yaratmaması daha olası.

Pek çok türdeşine göre daha etkin ve ikircikli bir gitar kullanımı sunmaları, davulların kavgacı yapısı ve clean vokale bulaşmamaları sayesinde UNEARTH her zaman olduğu gibi metalcore’un sert tarafını sevenler için epey mantıklı bir seçenek. Açıkçası bu zamana kadar adlarını dünya genelinde daha fazla duyurmuş olmalarını beklerdim ama daha ziyade Kuzey Amerika’ya hükmediyorlar. Kendilerini 2005 yılında kim olduğunu hatırlamadığım büyük bir grubun altında izlemiş ve epey beğenmiştim.

Eğer 37 dakikalık, kolay dinlenir, kolay hazmedilir bir adrenalin şurubu içeyim ve yoluma gideyim kafasındaysanız UNEARTH’e ve “The Wretched; The Ruinous”a şans verin. Adamlar hâlâ 15-20 yıl öncesinin IN FLAMES, AT THE GATES etkili metalcore’unu yapıyorlar ve iyi de yapıyorlar. Kafa rahatlatmalık, vurdulu kırdılı, konsantrasyon gerektirmeyen, çok kolay dinlenen, tertemiz, saf metalcore.