Üç hafta kadar önce Napalm Records’dan tatlış mı tatlış promo albüm mail’leri geldi. Bunlardan biri yakın zamanda incelediğim yeni ARKONA albümü, bir diğeri yakın zamanda inceleyeceğim GLORYHAMMER albümü, biri de şu an incelemekte olduğum LEGION OF THE DAMNED albümü “The Poison Chalice”ti.

ARKONA’nın bir önceki albümünden nasıl bir yöne gideceklerini az çok tahmin ediyordum. GLORYHAMMER zaten ne yapacağını 10 km öteden bildiğimiz bir grup.

LEGION OF THE DAMNED ise bir miktar kapalı kutuydu. Zira bu adamlar zamanında çok hayvan işler de yapmıştı, “meh” denecek albümler çıkarmakta bir sorun görmedikleri de olmuştu.

2019’da çıkardıkları “Slaves of the Shadow Realm”ı çok beğenmiş ve özellikle de “Slaves of the Southern Cross”u son yılların en iyi şarkıları listeme koymuş bir insan olarak Hollandalı bu kuduz köpeklerin yeni albümünü merakla bekliyordum.

Promo geldiğinde single’ların hiçbirini dinlememiştim ve albüme bütün hâlinde göğüs germeye hazırdım.

LEGION OF THE DAMNED thrash metalin çok vahşi bir versiyonu ile death metalin en thrash metalsi versiyonu arasında duran, bunu da çılgın sololar ve türlü hayvanlıklarla pekiştiren bir grubumuz. İlk üç albümüyle vahşeti evlerimizin konforuna getiren grup, sonrasında yaratıcı fikir eksikliği çekmiş ve nihayet “Slaves of the Shadow Realm” ile tekrardan aleti masaya vurmuştu.

Şimdi de yeni albümleri “The Poison Chalice” ile karşımızdalar. SODOM, DEMOLITION HAMMER, THE CROWN, SLAYER ve daha bir dolu çirkin grubun açtığı taşlı yoldan ilerleyen LEGION OF THE DAMNED, akılda kalıcılık noktasında fazla bir girişimi olmayan, daha ziyade yakıp yıkmayı amaçlayan şarkılar yazma anlayışını bu albümde de sürdürüyor. Ne var ki olay bundan ibaret değil. Bu adamlar death/thrash metal denen bu köpekliğin çiğliğini, yırtıcılığını çok seviyorlar ve bunu farklı fikirlerle besleme yoluna gidiyorlar. Şarkıları dinlerken yer yer dümdüz, son derece vasat bir şey dinlediğinizi hissettiğiniz anlar da olabiliyor ama sonra bir şekilde bir dokunuşla o şarkıya farklı bir kimlik katmasını da biliyorlar.

Yeni albüm öncesinde gruba ikinci bir gitarist alarak sound’unu zenginleştirmeyi amaçlayan LEGION OF THE DAMNED, bu sayede parçalara farklı karakterler katma konusunda da elini kolaylaştırmış gibi gözüküyor. Özellikle bu türü yapan grupların bazılarında, hatta birçoğunda aynı tezgâhtan çıktıklarını çok belli eden yapıtlar görebiliyoruz. Ne var ki LEGION OF THE DAMNED’in bu yeni albümünde farklı kafalardan çıktığına dair iddiaya girebileceğim çeşitli şarkılar var.

“Slaves of the Shadow Realm”la karşılaştırdığımda “The Poison Chalice”in akılda kalıcılık açısından biraz daha geride olduğunu ancak köpekliğiyle çirkefliğiyle bu açığı kapatmaya yaklaştığını söyleyebilirim. Öne çıkan bariz eksik olaraksa, yukarılarda da dediğim üzere bence albüm en azından bir tane vurucu ve akılda kalıcı şarkı eksikliği çekiyor.

LEGION OF THE DAMNED bu albümde bana istediğimi verdi mi? Kısmen. Memnuniyetsiz değilim, ama tam da tatmin olmadım. Hayırlısı olsun.