Bugüne dek yazdığım ilk KALMAH incelemesiyle karşınızdayım.

KALMAH benim için 2003 yılında duyduğum iki şarkıyla başlayan ve ardından da inişli çıkışlı bir grafikle ilerleyen bir yolculuk aslında. Takvimler 2003’ü gösterdiğinde 2000’de çıkan ilk albümleri “Swamplord”daki “Hades”i ve 2003’te çıkan üçüncü albümleri “Swampsong”daki “Heroes to Us”ı dinlemiş ve “oha süper lan” diyerek o zamana kadar çıkan üç albümlerini bir çırpıda dinlemiştim. O dönemler iflah olmaz bir melodik death metal savaşçısı olduğumdan ve IN FLAMES’in attığı kazığı bir tarafımdan çıkarmak için türü köklerine sadık şekilde icra eden gruplara sarıldığımdan KALMAH’ı da epey seviyor ve sık sık dinliyordum.

Sonrasında biraz benim tür skalamı genişletmemden biraz da KALMAH’ın kendini tekrarlamaya başlamasından olması muhtemel şekilde gruba olan ilgimi ortalarda bir yere çektim. 14 yıldır açık olan ve bu sürede 4 albüm çıkaran KALMAH’ın ilk kez bir albümü inceliyor olmamdan da bu görülebilir sanırım.

KALMAH’la ilgili düşüncem, grubun çok iyi bir melodik death/power metal grubu olduğu ancak bunun ötesine geçmek adına bir şey yapma gereği duymadıkları şeklinde. Türdeşlerine, daha doğrusu benzer sound’lu gruplara baktığımızda melodik death metal gruplarının genel olarak statik ilerlediklerini görsek de INSOMNIUM gibi farklı kulvarlara yönelenler olduğunu da biliyoruz. Bunun yanı sıra KALMAH’ın da tıpkı CHILDREN OF BODOM, NORTHER gibi gruplarda gördüğümüz tarzda bir power metal yanı da var ve bunu gayet iyi kullandıklarını düşünüyorum.

Grupla olan ilişkimi zedeleyen noktaya gelirsem, KALMAH’ın diskografisinin büyük kısmının “ne olağanüstü ne vasat” denebilecek türde albümlerden oluştuğunu düşünüyorum. Misal bir önceki işleri “Palo” bence iyi bir albümdü, ama sadece iyi bir albümdü. Önceki albüm kritiklerinin altındaki yorumlara baktığınızda da benzer bir manzarayla karşılaşıyoruz. Birileri ilgili albümün geri adım olduğunu söylerken, birileriyse bir önceki albümü aştıklarını ifade ediyor. Birileri ilgili albüme önceki x albümüne benzetirken, bazı dinleyiciler ise y albümüne yakın buluyor. Dolayısıyla KALMAH’ın üzerinde mutabakata varılan tam bir başyapıtının olduğunu düşünmüyor, “Kalmah”ı da bu bakış açısıyla inceleyeceğimi baştan söylüyorum.

“Kalmah” içinde pek çok iyi şey barındıran gayet güçlü bir albüm. KALMAH zaten iyi bir grup olduğundan belli bir kalitenin altına inmeyeceğini biliyoruz. Ne var ki grubun melodilerle, klavyelerle, yırtıcı riflerle süslü ve bana kalırsa olduğundan büyük gözüken müziğinin derinlik ve akılda kalıcılık konusunda birtakım sıkıntıları da var. Ne var ki “Kalmah”ta grup geçmişten gelen deneyimlerini iyi kullanmış ve bence gayet iyi bir albüme imza atmış.

Şarkılara baktığımda KALMAH’ı KALMAH yapan her şey yine yerli yerinde. Grubun iyi melodi yazdığı konusunda bir tartışma zaten yok, ancak bazen sadece sert olsun diye yazdıkları ve ezbere yazılmış havası veren besteler de yaptıkları kanısındayım. Albümde bu tarz düşüncelere gark eden yapıtlar epey az olsa da sanırım en azılı KALMAH hayranı bile grubun birbirine benzer şarkılar yazmayı çok da dert edinmediğini kabul edecektir. Bazı şarkıları sanki son birkaç albümdür orası burası rötuşlanmış şekilde dinliyormuşum gibi hissediyorum.

Bunu kıran ve albümün benim için zirve noktalarını oluşturan şarkılara baktığımda da zaten o “melodeath cümbüşü” şarkılardan ziyade farklı fikirler sokmanın daha mümkün olduğu şarkılarda takılı kalıyorum. Misal bence bu albümün en başarılı iki şarkısı damar yapısıyla öne çıkan “No Words Sad Enough” ve “Drifting in a Dream”. Elbette ki önceki albümlerde de bu ayarda şarkılar yazdılar, ancak bu tür şarkılarda KALMAH’ın konfor alanının dışına çıkıp daha minimal fikirlerle daha etkili olmaya çalıştığını ve bunu da başardığını görüyorum. Mesela aynı örneği son TÝR albümü “Hel”de yer alan ve bence grubun yazdığı en başarılı şarkılardan biri olan “Sunset Shore”da da görebiliyoruz.

Tüm bu artılar eksiler ortamında “Kalmah” -diğer pek çok KALMAH albümü gibi- gayet iyi bir iş olmayı ve kendini keyifle dinletmeyi başarıyor. KALMAH icra ettiği tarzın gereklerini çok iyi yerine getiren bir grup. Her zaman böyle oldular, şimdi de böyleler. Eğer türle yeni tanışan bir dinleyiciyseniz sizi büyüleyebilir, aklınızı başınızdan alabilirler. Diğer yandan, deneyimli bir melodik death metal dinleyicisiyseniz ve grubun beste standardına aşinaysanız sizi belli noktaya kadar etkileyecek ve “bildiğimiz, eli yüzü düzgün KALMAH” olarak size belli bir süre eşlik edecektir. Ben “Kalmah”ı sevdim, bazı şarkıları diğerlerinden daha çok sevdim ve onları önümüzdeki yıllarda da sık sık dinleyeceğime inanıyorum. Grubun en azılı hayranlarından biri olmayan benim için bu da gayet yeterli zaten.