Metal dünyasında aşırı kopuk kariyerleri olan gruplar var. Seksenlerde kurulan, çok iyi bir ilk albümle başlayan, ancak bir türlü istikrar tutturamayıp albümleri arasında aşırı uzun aralar veren bu gruplardan biri de bugün konuk ettiğimiz ABD’li teknik death/thrash metal grubu HELLWITCH.

Kuruluş: 1984
İlk albüm “Syzygial Miscreancy”: 1990
İkinci albüm “Omnipotent Convocation”: 2009
Yeni albüm “Annihilational Intercention”: 2023

Üstelik tüm bu süreçte, bu 39 yıl içerisinde, sadece 1998-2004 arasındaki 6 yıl dağılmışlar. Böyle bakınca doğal olarak bir hayran kitlesi yaratman, adından söz ettirmen, yeni albüm haberinle heyecan oluşturman zorlaşıyor. Birilerinin haberdar olması adına biraz yardımımız olur diyerek yazımıza başlayalım öyleyse. Grubun 14 yıl önce çıkan bir önceki albümü “Omnipotent Convocation” için “thrash metal ile teknik death metalin kaotik kardeşliği” demiştim ve geçen 14 yılda bu durumun aynı şekilde devam ettirildiğini görüyorum.

“Annihilational Intercention” sadece bir thrash metal albümü olmayacak kadar antin kuntin iş barındırıyor ve tam bir teknik death metal albümü olarak ifade edilemeyecek kadar da thrash köklerine bağlı bir çalışma. Çığlık çığlığa vokallerle türün tam anlamıyla hakkını veren HELLWITCH, bu yönüyle ilk dönem DESTRUCTION, son iki albüm hariç DEATH ve bilim kurgusu sınırlı VEKTOR arasında bir yerde konumlanıyor. Bu da geçmişin paçozluğuyla nispeten daha sofistike tatların harmanlanması ve bunun son derece yırtıcı ve görece kompleks bir yaklaşımla aktarılması anlamına geliyor.

Albümü başlattığımızda karşımıza çıkan gergin, tekinsiz hava albüm süresince hâkimiyetini koruyor ve bu sayede “Annihilational Intercention” tutarlı ve yoğun bir atmosfer oluşturması sağlanıyor. Tümüyle rifler üzerinden ilerleyen müzik, bu riflerin bir kısmının icra bazında daha kastırmalı bazılarınınsa groovy bir karakteri olması sayesinde şarkı içi dinamiklerinin parlamasını sağlıyor. Armonik gitarların devreye girdiği kısımlarda 90’ların ilk yarısı DEATH’i akıllara getiren ve iç içe geçmiş rif örgüleriyle de öne çıkan şarkıların bilhassa keyifli olduğunu düşünüyorum. Buna eklemlenen genç Schmier’e kayan vokaller ve güçlü davul kullanımı da olaya dâhil olunca “Annihilational Intercention”ın lezzeti daha da artıyor.

Old-school olmasına rağmen teknik tarafının da ışıl ışıl parladığı “Annihilational Intercention”, en başta bahsettiğim bölük pörçük kariyerine rağmen HELLWITCH’in gayet yetkin, üst düzey bir grup olduğunu hatırlatıyor ve “ulan bu kadar iyisiniz, keşke çok daha aktif olup bir sürü albüm çıkarsaydınız” düşüncesini ortaya çıkarıyor. “Ne varsa eskilerde var” düşüncesinin üst düzey müzisyenlik ve katıksız yırtıcılıkla harmanlanmasını çekici bulacak dinleyiciler başta olmak üzere, gayet alevli bir teknik death/thrash metal albümü dinlemek isteyen ancak grubu henüz duymamış herkes HELLWITCH’le geç de olsa mutlaka tanışsınlar derim.