İkinci vatanım olan Vancouver’dan bizleri selamlayan melodik/senfonik death metal grubu ATAVISTIA’ ile birlikteyiz bugün. ATAVISTIA’nın 2017’de çıkan ilk albümü “One Within the Sun”ın sadece Metal-Archives’da çıkan 4 incelemesine baktığımızda 23 kez WINTERSUN adının geçtiğini görüyoruz. 4 inceleme, adı 23 kez anılan başka bir grup.

Bu ciddi bir sıkıntı ve bir grubun geleceği açısından da çok parlak bir işaret değil elbet. Biz çok başarılı olmasına rağmen worship muhabbeti yüzünden kararan ne kariyerler gördük. Manyak müzisyen olup gayet iyi şarkı yazan, ancak adı her geçtiğinde “onlar da x klonu” şeklinde anılmaktan kurtulamayan nice topluluklarla karşılaştık.

Ne var ki ATAVISTIA 2020’de çıkan ikinci albümünde bu durumu biraz kırmış ve en azından çok iyi bir grup olduğunu gözler önüne seren bir iş ortaya koymuştu. İlk albümde gruptan SINTERWUN diye bahsedenler, ikinci albümle birlikte ATAVISTIA’nın yeteneklerini vurgulamaya başlamıştı. Grup yine en büyük ilhamının WINTERSUN olduğunu hissettiriyordu, ancak bunun üstüne çıkabileceğini de gösteriyordu.

Şimdi karşımızda üçüncü albümleri “Cosmic Warfare” var. ATAVISTIA bu albümde bir WINTERSUN klonu olmaktan büyük oranda kurtulmuş durumda. Etkisi tabii ki var, ancak ilk albümdeki gibi bu cendereden bağımsız değerlendirilememe gibi bir durumun nispeten uzağındalar.

Grup bunu sağlamak için neler yapmış ve nasıl daha özgünleşmiş diye baktığımızda, agresifliğin ve katmanlılığın iyice görkemli bestelerle yükseltildiğini, klavye tonlarının WINTERSUN’dan nispeten ayrıştırıldığını ve kimi enteresan fikirlerle olayın lineerliğinin kırıldığını görüyoruz. Grubun şu noktada WINTERSUN’a en çok benzediği anlar Jari’nin “Time I”daki clean vokallerine çok yakın duran vokal kullanımı. Bu anlarda, tüm o görkem ve ihtişam da eklenince ciddi anlamda WINTERSUN’a dönüşen bir müzik var. Hele ki olayın damara bağladığı ve vokalin bir gıdım da olsa hüzünlendiği yerlerde “The Forest Seasons”daki enfes “Loneliness”a bağlayacak mı diye aklımdan geçirdiğim dahi oldu.

Ne var ki tüm bunlar ATAVISTIA’nın düşünmesi, planlaması, yazması, aranje etmesi, icra etmesi, prodüksiyonunu yapması epey zor bir müzik yaptığı gerçeğini değiştirmiyor. Elbette ki tüm bunlar da çıkacak sonucun kalitesini garantilemez, lakin ATAVISTIA özellikle bu albümde pek çoklarını etkileyecek bir şey meydana getirmeyi başarmış. “Cosmic Warfare”le ilgili olarak bana geçmeyen tek konuysa albümün kapağı, adı ve şarkı temalarıyla sunduğu genel havası sanırım. Adam Burke imzalı kapağı ve albüm adından, genel temasından görülen kozmik havaların genel olarak albümdeki müziğe yansıdığını söylemek zor. Belki de bu kadar WINTERSUN teması olunca insan ister istemez bu temayı değil de WINTERSUN’ın kış, soğuk, kuzeyin gizemi vb. karakterini almaya daha hazır oluyor.

Eğer WINTERSUN’ı seviyorsanız ATAVISTIA’yı ve özellikle bu albümünü kesinlikle dinleyin. WINTERSUN seviyor ancak son albümüne çok ısınamıyorsanız da dinlemeniz yararınıza olacaktır. Tabii grubu sadece bu referansa da indirgemeyelim; ATAVISTIA iyi bir grup ve bence şu ana kadarki en güçlü albümleri olan “Cosmic Warfare” de övülmesi gereken, başarılı bir çalışma. Bu adamlar biraz daha progresif kafalara girer ve biraz daha özgünleşebilirlerse de bu albümün üstüne de rahatlıkla çıkacaklardır.

Gidin Capilano Suspension Bridge’den aşağıya bakın, hava alın; Stanford Park’ta yürüyüş yapın, rakunların fotoğrafını çekin; Chambar’da midye yiyin; bir sonraki albümde neleri farklı yapabileceğinizi düşünün, birkaç yıla tekrar konuşalım.