Doksanların başında kurulan, çeşitli sebeplerden albüm çıkaramayan ve uzun yıllar sonra nihayet bir albüm çıkararak ortamlara giriş yapan pek çok grup var. Bu gruplar genelde başka meslekleri olan ve metali de fırsat buldukça yapabilen grup üyelerinden oluşuyorlar ve grupta “ben bu işi esas mesleğim yapacağım, tüm zamanını gruba adayacak elemanlar alacağım” diyen bir kurucu olmadıkça da bu döngüden çıkamıyorlar.

Alman death metal grubu SACRIFICIUM da görünüşe göre bu tür bir grup. 1993’te kurulmuş, ilk albümlerini ta 2002’de çıkarmış, 2005’te devamını getirip grubun geleceği adına umutla dolmuş, ardından sonraki albümü için 8 yıl, bir sonraki içinse 10 yıl beklemek durumunda kalmış bir topluluk. E böyle bir dönemde 17 içinde sadece 2 albüm çıkarabiliyorsanız doğal olarak sizi bilen de dinleyen de az oluyor.

Bana kalırsa bunun diğer bir etkisi de bu tarz grupların müzikal karakterlerine yansıyor. Dağınık düzende, istikrarsız şekilde albüm çıkaran grupların albümlerinde genelde ortak bir bütünlükten, karakteristik bir sound’dan fazla bahsedilemiyor. SACRIFICIUM’un az sonra bahsedeceğim albümü “Oblivion”da da bu durum geçerli, ancak gayet güzel şeyler de sunduklarından olayın dolu tarafına bakmak daha iyi olacaktır.

SACRIFICIUM bu albümde AT THE GATES, THE BLACK DAHLIA MURDER karakterini de içinde barındıran ve tam olarak bir kimliği olduğunu söyleyemeyeceğim bir death metal yapıyor. Bu devirde Almanya gibi bir yerden Hristiyan değerleri öne çıkaran grup çıkıyor olması yeterince ilginç değilmiş gibi bir de bunu gayet yırtıcı biçimde yapıyorlar. Yukarıdan dinleyebileceğiniz ve muhtemelen albümün en çarpıcı şarkısı olan “Martyrium”u sözlerini okumadan, temasını bilmeden dinleseniz gayet kötücül şeylerden bahsettiğini düşünebilirsiniz ama İsa referansı üzerinden ilerleyen bir şarkı. Üstelik grubun kitlesi de bu Hristiyan değerlerine oldukça bağlı olacak ki şarkı sözlerinde “fuck” kelimesi geçtiği için YouTube videosunun yorumlarında “Küfür kullanmanız gerekli miydi?” tartışması var. Albümü çıkaran Nordic Mission adlı şirketin sahibi yorumlarda okurla tartışmaya girmiş ve şirket olarak inançlı olduklarından, Hristiyanların küfretmemesi gerektiğine ilişkin görüşlerden falan bahsetmiş.

Enteresan kafalar.

Müzikal taraftan devam edecek olursak SACRIFICIUM esasında gayet kodu mu oturtan bir müzik yapıyor. Melodiyi gerektiğinde kullanıyorlar ve şarkıların sertlik, akıcılık dengesini iyi ayarlıyorlar. Şarkılar genel olarak yeterli renge ve çeşitliliğe sahipler. Her şarkıda olayı enteresanlaştıracak fikirler bulmaya çalıştıklarını hissedebiliyorsunuz. Her şarkıda dikkat çekici fikirler var ve bu sayede “Oblivion” uzun süre dinlenebilecek bir albüme dönüşmeyi başarıyor. Çok deli manyak değil, ancak her türlü yeterli bir düzey olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz.

555

Tüm bunları yaparken İncil’den alıntılar yapmaktan, “nefret hiçbir şeyi çözmez” gibi iyi insanlık öğütleri vermekten de geri kalmıyorlar tabii. Bu açıdan bakınca ilginç bir kontrast var, ancak Hristiyan inancını yücelten black metal grupları olduğunu da bildiğimizden buna fazla da takılmaya gerek yok. Yazıdaki şarkıyı dinleyin, beğenin, sonra da albüme şans verin.