Yaklaşık 5 yıl kadar önce kurulmasına rağmen grup fotoğrafına baktığınızda sanki doksanlarda kurulmuş da bir türlü ses getirememiş bir grup izlenimi veren ABD’li black/death/thrash metal grubu PANTHEON’ı ağırlıyoruz bugün. Bu arkadaşlar 2020’de “Age of Wolves” albümünü çıkardıktan 3 yıl sonra şimdi de “Empire in Ruin”le karşımızdalar.

Albümün dikkat çekici bir kapağı, çok kötü bir albüm adı fontu ve yine beğenmediğim bir logo yerleştirmesi var. Yine de kapak dikkat çekici.

Müziğe baktığımızda black metal, death metal ve thrash metali yoğuran pek çok grupla ortak bir dolu özellik görüyoruz. Metalin en sevimsiz türlerini bir araya getiren PANTHEON, bu sayede epey çirkin, nahoş bir müzikal karakter ortaya koyuyor. Zamanında bu türde müzik yapan grupların incelemelerinde de bahsettiğim gibi bu tür kolajların değerli olabilmesi için ya tutku tarafının ya da akılda kalıcılığın biraz öne çıkması gerekiyor.

Pek çok grup çok leşiz, pisliğiz ayağına dümdüz, odun gibi şeyleri arka arkaya döşüyor; bir de yeterli perişanlıkta ve şerefsizlikte imaj benimsediniz mi oh mis gibi kötücül grup oluyorsunuz.

Ne var ki bunu son derece yaratıcı ve uzun ömürlü şekilde sunan oluşumlar da var. PANTHEON onlardan biri mi, tartışılır. Lakin HELLHAMMER’lardan günümüze uzanan bu çirkinlik, pislik yolculuğunda karşımıza çıkan pek çok grupla bağdaştırılabilecek düzeyde verimli bir black/death/thrash harmanı salgılıyorlar. Kimi şarkılarda dikkat çekici düzeyde baskın bir heavy metal karakteri de var.

Misal “Man-Infestation”ın ve “Absence of Light”ın temelini çok açık şekilde heavy metal rifleri oluşturuyor. Yanlarına eklemlenen daha çirkin şeyler de var ancak bu şarkıların özü albümün geri kalanına nazaran ekstremlikten daha uzakta.

“Empire in Ruin”le ilgili eleştirebileceğim başlıca konu ise şarkıların genelinin fazlaca tekrarlı ve tahmin edilebilir olması. İllaki şekil şukul yapsınlar demiyorum ama şarkıların verdiği his genelde aynı ve bu aynı tornadan çıkmışlık bir yerden sonra bir miktar tekdüzeleşmeye neden oluyor. Yine de türün doğruları açısından pek çok zenginlik de barındıran bir albüm “Empire in Ruins”.

PANTHEON, yukarıda bahsettiğim iki şarkıdan ve özellikle kapanışı yapan JUDAS PRIEST etkili “Blood the Bible Bleeds”den görülebileceği üzere epey heavy metal hastası adamlardan kurulu ve geçmişlerinden gelen bu ilhamı daha çirkin türlerle harmanlayarak biraz garip biraz çekici bir şey yaratmayı başarıyorlar.

PANTHEON’u dinlerken kafamda tam olarak oturmuş, karakteristik bir müzikal kimlik canlanmadı. Albümde death metal, black metal ve thrash metal özellikleri mevcut ancak en az 3 şarkıda da bildiğiniz heavy metal anlayışı var. Bu karaktere en yakın şeyi düşündüğümde aklıma DESTROYER 666’in mükemmel son albümü geliyor ancak “Empire in Ruins” o albümün fersah fersah gerisinde. Yine de başarısız olduğunu söyleyemem. Ortalamanın biraz üstü, türün meraklılarını bir süre meşgul edebilecek bir çalışma.