Belarus.

Ne geçmişte ne de günümüzde metal haritasında yer alabilmiş bir ülke. 9 milyon nüfusuyla Portekiz ve İsveç’in biraz altında bir nüfusa sahip olan bu ülke, sanattan spora pek çok konunun nüfusla bir ilgisinin olmadığının milyonlarca açık kanıtından sadece biri. 14 yıldır açık olan Pasifagresif’te bugüne dek sadece 3 Belaruslu grup incelemişiz ve bugün de bu grupların dördüncüsünü konuk ediyoruz.

İnsanların dikkatini çekmek için dünyanın en tuhaf grup ismini tercih eden Belaruslu teknik death metal grubu EXIMPERITUSERQETHHZEBIBŠIPTUGAKKATHŠULWELIARZAXUŁUM’un ardından, bugün de olayın brutal tarafına eğilen OMINOUS SCRIPTURES’dan bahsedeceğiz. OMINOUS SCRIPTURES bundan 10 yıl önce kurulan ve şu anda konu ettiğimiz üçüncü albümü “Rituals of Mass Self-Ignition”ı da yakın zamanda çıkaran bir grup. Müziklerinde türün demirbaşlarından çeşitli izler taşıyan b u arkadaşlar DISGORGE, DYING FETUS, DEVOURMENT, DEEDS OF FLESH, DEFEATED SANITY gibi kendi sound’unu oluşturmuş, klonlar oluşmasını sağlamış at başı gruplardan herhangi birini kendine nihai hedef olarak belirlemeyen ve brutal death metalin en standart versiyonlarından birini sunan bir topluluk.

Yine de referans vermek gerekirse albümü dinlerken an çok, ama o da yer yerle sınırlı kalmak kaydıyla DEVOURMENT ve özellikle DISGORGE’un kulağıma geldiğini söyleyebilirim. Vokaller neredeyse tamamen guttural tarzda icra edilmiş; shriek’ler, squeal’lar, inhale/exhale olaylar ne yazık ki yok ve bu da BDM gruplarının genel bir eksikliği olarak albümün, daha doğrusu şarkıların çeşitlenme konusunda bir miktar bocalamasına neden oluyor. Brutal death metal gibi ekstrem bir tarz içerisinde vokal çeşitliliği sunmamak bence cezai müeyyide gerektirmeli. Gitarlar çılgın atıyor, davul arkada delleniyor, vokalist arkadaşlar da bir zahmet 40 dakikanın tamamını aynı tarzla geçirmesin diyeceğim, ama çoğu zaman durum bu oluyor ne yazık ki. Tabii bu türün bazı en büyüklerince bile benimsenen bir şey olduğundan bundan eksi puan olarak bahsetmiyorum, sadece kullanılamamış bir fırsat olarak ifade ediyorum.

Bu gibi kişisel dilekleri bir kenara bırakırsak grup yeterli düzeyde bir BDM sunuyor. Prodüksiyon Batılı örneklerinin biraz gerisinde ancak rahatsızlık oluşturacak düzeyde bir durum yok. Enstrüman icrasından bestelere, müziğin verdiği acımasızlıktan diğer detaylara kadar eğer bir şeylerde sorun bulmaya çok meraklı bir dinleyici değilseniz albümden keyif alabilirsiniz. Türün en iyi örneklerinden de değil bir sebepten gömülecek bir iş de değil. Standart düzeyde, BDM sevenlere hoşça vakit geçirtebilecek, yeterli bir brutal death metal albümü. Bu işler Belarus’ta nasıl yürüyor bakmak isterseniz rahatlıkla göz atabilirsiniz.