Black metal dünyası içerisindeki en yetenekli gitaristlerden birinin KEEP OF KALESSIN’in esas adamı olan gitarist/vokalist Obsidian Claw olduğunu düşünüyorum. Eğer gitar çalıyorsanız ve kendisinin yazdığı rifleri yakından incelerseniz adamın ne kadar iyi düşünülmüş ve ustalık kokan fikirlere sahip olduğunu görebilirsiniz.

Meşhur klibiyle de bilinen “Ascendant”ın bizzat Obsidian Claw tarafından çalındığı şu videoya bakarsanız ne dediğimi anlayabilirsiniz. Bir an olsun yorulmadan muazzam hızlara çıkmasını sağlayan kusursuz bir sağ el tekniği ve son derece karakteristik fikirlerle ilerleyen harika bir beste.

2010’daki “Reptilian”la çok iyi bir iş çıkardıktan sonra 5 yıl gibi uzunca bir ara veren Norveçli topluluk, o yıl çıkardıkları “Epistemology”de de alıştırdıkları KEEP OF KALESSIN sound’unu yansıtmış ve kalitesini korumuştu. Sonra her ne olduysa grup 8 yıllık dev bir ara verdi ve ardından da şu an incelemekte olduğum “Katharsis”le döndü.

KEEP OF KALESSIN’le ilgili en çok öne çıkan iki detay, yukarıda bahsettiğim üzere Obsidian Claw’un aşırı agresif ve üst düzey gitar kullanımı ve bunu büyük oranda akılda kalıcı fikirlerle birleştirebilmesi. Grubun herkes tarafından tanınmamalarını ise 1) albüm çıkarma sıklığı konusunda istikrarı tutturamamış olmalarına, 2) albümleri içerisinde bariz şekilde öne çıkan şarkılar ve bir miktar geri planda kalan şarkılar olmasına ve 3) Norveç’ten çıkan bir black metal grubu olarak sansasyonel olaylara imza atmamalarına ve nispeten temiz bir yol izlemelerine bağlıyorum. Sonuncu madde gerçek bir veri değil tabii ki ama konu black metal olunca ve ilgili ülkeden çıkan bir dolu sabıkalı, suça meyilli adam olunca sanki bu işlere girmeyen gruplara pek de sıra gelmiyor.

“Katharsis”e baktığımda gördüğüm şey, öncesindeki iki albüme oranla çeşitlilik konusunda biraz daha tutumlu takılan ve benzer fikirlere birden fazla şarkıda yer veren bir albüm olduğu. Gitar kullanımı yine sağlam, vokaller farklı karakterlerde sunuluyor, ancak 6-7 dakika civarı şarkıların bile belirli bir fikri çok uzun süre devam ettirdiklerini görüyoruz. Bu kimileri için iyi bir şey olabilir, bazılarıysa bunu monoton bulabilir. Bence Obsidian Claw’un yine pek çok iyi fikri var ve bu fikirler albümün belirli bir seviyeyi geçmesini sağlıyor.

Diğer yandan öne çıkan çok bir yanı olmayan şarkılar da mevcut ve bu anlarda “sizin bundan daha iyi bir dolu şarkınız var” düşüncesine kapılmadan edemiyorum ve doğal olarak bu da albümün içine tam olarak girmeme engel oluyor. Buna neden olan bir numaralı şey de birden fazla şarkıda karşımıza çıkan ihtişamlı, koro vokalli, bol klavyeli nakaratların bir yerden sonra tekdüzeleşmesi. Diğer yandan “Journey’s End” gibi riskli bir parça da var ve KEEP OF KALESSIN’de böyle vokaller ya da 80’lerin power balladlarına, AOR’a kaçan bir beste duymak istiyor muyum pek emin değilim. Bence genel anlamda hoş olsa da bir miktar konsantrasyon dağıtıyor. Bu tarz hem damar hem gaz şarkıların kralını TYR son albümündeki “Sunset Shore”da yapmıştı, o yüzden “Journey’s End” bende tam bir karşılık bulamadı.

KEEP OF KALESSIN 8 yıllık uzun bir aranın ardından döndüğü için “Katharsis”e fazla yüklenmeyeceğim. Bence ortalamanın biraz üstünde bir iş, ancak daha fazlası değil. Umarım bir sonraki albüm 2030’dan sonra gelmez ve senfonik unsurlarla destekli epik nakaratlara fazla girişmeden, daha nokta atışı bestelerle “Katharsis”in üstüne çıktıkları bir çalışma olur.