Saf thrash metal yapan bir grupla, üstelik de komşumuz Yunanistan’dan çıkan bir grupla beraberiz bugün. Yunan thrash metal sahnesine ilişkin görüşlerimi son olarak geçen sene incelediğim AMKEN albümü “Passive Aggression”da belirtmiştim. O yazıda adını andığım gruplar arasında SUICIDIAL ANGELS, EXARSIS, CHRONOSPHERE, BIO-CANCER ve AMKEN gibi isimler vardı, ancak RIFFOBIA yoktu.

Neden yoktu? Çünkü o sırada RIFFOBIA diye bir gruptan haberim yoktu. 13 Mart’ta çıkan ve kendi adlarını taşıyan bu albüm tesadüfen karşıma çıktı ve ben de siteye kazandırayım dedim. RIFFOBIA çok katıksız, saf bir thrash metal yapıyor. Öylesine saf ve katıksız ki thrash metale yeni bir şey katma konusunda en ufak bir gayretleri yok. 100 yıldır bildiğimiz, binlerce gruptan dinlediğimiz yırtıcı thrash metal karakterini aynen devam ettiriyorlar.

Burada üstünde durulması gereken konu bu tarz grupların ve bu tür albümlerin günümüzde nasıl bir değeri olduğu olabilir. Sonuçta yaptıkları şey zibilyon kez yapıldı, öne çıkan ekstra bir özelliği yok, üstelik akılda kalıcı şarkılar da yazmıyorlar. Ne var ki artık hepimizin kabul ettiği üzere metalin ve metalin alt türlerinin tüm bunları sağlamak gibi bir misyonu yok. Zamanında hepimiz birtakım grupları ve albümleri masaya yeni bir şey koymadıkları, bilindik şeyleri tekrarladıkları için eleştirdik, yerdik, belki de gömdük. Ancak metalin özünde saklı bir rastgelelik, bir gelişine vurma kimliği de var. RIFFOBIA gibi gruplar işte bu gelişine vurma işini yapıyorlar. Thrash metali çok seven birtakım adamlar, thrash metal şarkısı yazarken büyük keyif aldıklarını ve bu işi tutkuyla yaptıklarını karşı tarafa hissettirircesine müzik yapıyorlar ve ortaya da belki çok uzun ömürlü olmayan, akıllara kazınmayan, ancak metal adına değerli bir ruh barındıran bir şey çıkıyor. “Riffobia” size kapağında gördüğünüz şeyi vadediyor; old-school, dolambaçsız, katıksız, direkt, yırtıcı, paçoz…

“Riffobia”daki müziği daha önce pek çok farklı ülkeden çıkan bir dolu grubun bir sürü albümünde duydunuz. Karşınıza çıkacak hiçbir şey sizi şaşırtmayacak, size ilham vermeyecek. Ama thrash metal seviyorsanız ve bir şeylerden keyif alma konusunda istekli biriyseniz standart ama gayet eli yüzü düzgün bir thrash albümü dinleyecek ve kısa süre sonra da unutacaksınız. Bazen bu da yeterli oluyor sanki.