Bir black metal grubuna “KANUN KAÇAĞI” veya “HAYDUT” diye isim vermek ne kadar akıllıca bilmiyorum ama 2015 yılında kurulan Brezilyalı grup OUTLAW’un isminin çok ötesine geçen bir müzik yaptığını rahatlıkla söyleyebilirim.

Daniel Souza adlı arkadaşın kurduğu OUTLAW esasında tarif etmesi epey kolay bir grup. %75 WATAIN, %25 de DISSECTION, NECROPHOBIC, VALKYRJA’yı bir kaba koyup çalkalayın, alın size OUTLAW, alın size “Reaching Beyond Assiah”.

Ne var ki bu formülle ortaya çıkan şey sadece yukarıdaki tek cümleyle özetlenemeyecek düzeyde bir adanmışlık, inanmışlık ve tutku barındırıyor, bu sayede de bana bu tarz bir başlık attırıyor.

OUTLAW özgün olmayan ancak gayet iyi bir black metal yapıyor. Esasında black metalde özgünlük aramak gibi bir gayemizin de olmaması lazım; sonuçta türün kendini yenilemek, geliştirmek gibi bir derdi yok ve bundan 35 yıl önce yapılan şeyleri bile iyi yaptığınız takdirde övgüleri toplayacağınız bir iklimi var.

OUTLAW da burada bunu yapıyor. DISSECTION’dan ilham alarak kendi sound’unu yaratan WATAIN’den ilham alarak kendi yorumunu getiriyor. Aslında WATAIN’e öykünen, WATAIN klonu olan epey bir grup var. Misal incelemesine “Yavru WATAIN” başlığını attığım İspanyol SHEIDIM var. OUTLAW bundan çok daha fazlasını sunuyor.

Tutku ve adanmışlık noktasında verebileceğimiz referanslardan biri hemen üstteki “Beyond the Realms of God”. Adamlar sakin sakin girip bir anda patlıyorlar ve ardından da tüm hünerlerini sergileyerek DISSECTION – WATAIN arası mekik dokuyorlar. Burada kilit nokta grubun ne yukarıda adını andığım SHEIDIM kadar “kolaya kaçması” ne de işin ustalara saygı kısmını kusursuz yapan THULCANDRA kadar açık bir tribute sound’u benimsemesi. OUTLAW kendi müziğini yapıyor, bunu kendinden önceki bazı ustalardan aldığı ilhamı da yoğun şekilde kullanarak yapıyor. Bunda bir sıkıntı olduğunu düşünmüyorum, zira albümü dinlerken adamların DISSECTION veya WATAIN dinleyicilerinden ekmek yeme gibi bir çabası olduğunu hissetmiyorsunuz. Doksanların ikinci yarısındaki İsveç melodik black metali özümsenmiş, gerekli keder/acı katsayısına ulaşılmış ve hepsi gayet bütünleşik ve yoğun bir black metal anlayışıyla sunulmuş. Davullar gayet iyi, gitarlar yardırıyor, vokal zaten kendini her anlamda adamışçasına haykırıyor ve ortaya dinlemesi bir hayli keyifli bir black metal albümü çıkıyor.

İkinci dalga black metali, doksanların ortası ve ikinci yarısında çıkan melodik black metal başyapıtlarını seviyorsanız; DISSECTION ve WATAIN karakterini o kadar da kötücül olmayan ve keder tarafı da yerli yerinde bir üslupla deneyimlemek istiyorsanız OUTLAW’la mutlaka tanışın, “Reaching Beyond Assiah”a muhakkak göz atın derim.