1992’de kurulan, 1999 ve 2001’de iki iyi albüm çıkardıktan sonra sessizliğe gömülen bir gruptan bahsedeceğiz bugün.

Bir taraftan bakınca anlatılacak çok şey içeren ancak özetlemesi de bir o kadar kolay bir müzik yapan ICE AGE’le birlikteyiz.

ICE AGE her şeyiyle tam bir doksanlar progresif metal grubu. Progresif metalin doksanlarda icra edilen ve çok çok büyük oranda DREAM THEATER himayesi altında olan anlayışını benimseyen bu arkadaşlar türün bu tarafını son derece iyi icra ediyorlar

Modernleşen progresif metale dair hiçbir unsur barındırmıyor, DREAM THEATER’ın doksanlarda yaptığı progresif metalin çok şık bir versiyonunu ortaya koyuyorlar. Çok yoğun ve başarılı bir klavye kullanımı, üst düzey davullar, gitarlar, baslar ve vokallerle resmen 25-30 yıl öncesinin progresif metalini günümüze taşıyorlar.

Grubu tanımayan biri bunu DREAM THEATER ekmeği yemeye çalışmak olarak görebilir, lakin bu adamlar neredeyse çeyrek asır önce çıkan ilk albümleri “The Great Divide”da da bunu yapıyorlardı. O zaman da çok iyiydiler, 22 yıl aradan sonra çıkan “Waves of Loss and Power”da da çok iyiler. Evet, belki DREAM THEATER adını fazlaca andım, ancak bunun bir sebebi var.

DREAM THEATER’ın 10 yıl önce çıkan ve kendini adını taşıyan albümünden sonra çıkardığı işleri dinlemekte zorlanan bir insanım. Doksanlardaki ve 2000’lerin başlarındaki DREAM THEATER’ı çok sevsem de özellikle “The Astonising”le birlikte büründükleri şeye gerçekten de katlanamıyorum. Çok uzun süren, konsept olsun diye gereksiz yere şişirilen, akılda kalıcılığı az, yaratıcı fikir eksikliği çektiğini düşündüğüm son 7-8 yılın DREAM THEATER’ındansa grubun prime dönemine çok yakın müzik yapan ICE AGE’i 1000 kere tercih ettiğimi rahatlıkla söyleyebilirim.

Adamlar hiç kastırmadan, progresif metal gibi progresif metal yapıyorlar ve türün sevenlerini gerçekten de memnun edecek bir şey ortaya koyuyorlar. Evet, çok özgün değil ve yıllar önce duyduğumuz bir anlayışı devam ettiriyorlar, ancak nasıl günümüzde çıkan sayısız black metal, OSDM vs albümünü övüyorsak “Waves of Loss and Power”ı da övmekte hiçbir beis görülmemesi gerektiği kanısındayım. Sadece yapılan işin kompleksliğinden, üst düzey müzisyenlikten değil, şarkı yazımı ve diğer pek çok detaydaki ustalıktan dolayı da övülmesi gerek bir albüm var karşımızda ve 22 yıllık bir aradan sonra gelmiş olmasıyla da bu adamların bu müziği ne kadar çok sevdiklerini ve tutkularını yitirmediklerini görebiliyoruz.

Başlıkta bile DREAM THEATER adını anmış olsam da yanlış anlaşılmasın. ICE AGE eski ve deneyimli bir grup ve albümü dinlediğinizde siz de bunu göreceksiniz. Çok iyi müzisyenler, nefis bir sound, şeker gibi şarkılar… Progresif metalin bu saf, katıksız tarafını gerçekten özlemişim. ICE AGE geri dönmekle çok iyi etmiş.

Progresif metal seven herkes dinlesin. Herkes.