Cemil Okumuş

90’lı yıllar black metalde ciddi anlamda ön planda olan Norveç sahnesinin yanı sıra diğer ülkelerde de black metale yeni boyutlar kazandıran ciddi grupların ortaya çıkışına tanıklık etmişti. Bu yıllarda Norveç sahnesinin kaliteli müziğin ötesinde cinayet, intihar ve kilise yakma gibi sansasyonel olaylarla medyada çok ön plana çıkması ne yazık ki diğer ülkelerdeki black metal gruplarını az ya da çok gölgede bırakmıştı. Bu dönemde kendine özgü black metal anlayışıyla bu müziğe bambaşka bir boyut kazandıran ve belli bir tanınırlık yakalasa da ne yazık ki hak ettiği ilgiyi fazla göremeyen gruplardan bir tanesi de Yunan black metal grubu Rotting Christ’tı.

Kariyerine “Black Church” adıyla bir grindcore grubu olarak başlayan Rotting Christ, grubun beyni Sakis Tolis’in gruba katılmasıyla birlikte tarzını black metale çevirmiş ve 1993 yılında ilk albümü “Thy Mighty Contract”ı yayınlamıştı. Bu albümüyle “Hellenic Black Metal” olarak tanımlanabilecek bir geleneğin öncülerinden olan Rotting Christ, black metalin geleneksel altyapısını melodik, senfonik ve yerel unsurlarla geliştirmiş, fakat bunu yaparken ne müziği başlı başına bu alt unsurlardan birine indirgemiş ne de deneysel denebilecek bir noktaya kaymıştı. Kullanılan tüm unsurlar old-school bir yapı içerisinde bütüncül bir tablonun birbirini tamamlayan parçaları olarak ortaya çıkıyor, ek olarak müziğin hissedilir “Hellenic” karakteri de grubu oldukça egzotik hale getiriyordu.

Grup ilk albümünden bir yıl sonra çıkardığı ikinci albümü “Non Serviam” ile kendi özgün black metal anlayışını zirveye çıkaran çalışmalardan birine imza atmıştı. Rotting Christ kendi müziğini yaratırken black metalin alışılageldik kalıplarını ciddi ölçüde ortadan kaldırmış, fakat bunu türün karakterini ortadan kaldıracak ya da onu deneysel bir noktaya taşıyacak şekilde değil, black metali ekstrem metal temeli üzerinde tekrar düzenleyip geliştirerek yapmıştı. O zamanlar hayli revaçta olan raw black metalin alışılageldik beşli akorlar üzerine kurulu tremolo riflere, seri blast beat’lere ve yüksek tempoya dayalı yapısının yerine ciddi bir melodik temele yaslanan, bunu atmosfer ve klavye kullanımıyla destekleyen, tekdüzelikten kaçınan, belirgin sololara yer veren bir müzik ortaya çıkmıştı. Bununla birlikte müzik hiçbir zaman içerdiği unsurların herhangi biri tarafından domine edilmiyor, her haliyle harmanlanmış bir bütün olarak karşımıza çıkıyordu. Yaratılan özgün ve yenilikçi yapının old-school karakter taşıyan bir ekstrem metal temeli üzerine inşa edilmiş olması, müziğin deneysel ve yapısökümcü bir yere gitmesini engelleyerek tamamen old-school tarz içerisindeki doğal bir gelişim ve özgünlüğü ortaya çıkarıyordu.

Rotting Christ’ı özel yapan esas unsur ise bu özgün yapıyı şekilsel bir değişiklikten çok daha fazlası haline getirip besteciliğiyle duygusal yoğunluğu çok yüksek bir müzik yapıyor olması. Bunun temelinde elbette Sakis’in yaratıcılık ve hissiyat konusunda çığır açan, sihirli rifleri var. Müziğin karakterine baktığımızda hiçbir zaman sadece yapısal anlamda özgün görünen bir şeyler ortaya koymak gibi basit bir amaç güdülmediği, bu özgün yapının her zaman hissiyatı yüksek bir bestecilikle dinleyicinin ruhuna dokunacak şekilde inşa edildiğini görüyoruz. Bir diğer ayırt edici unsur ise etnik çağrışımların müziğe başarılı bir şekilde yedirilmiş olması. Rotting Christ her ne kadar içerisinde ortaya çıktığı kültüre bir başkaldırı olsa da müzikal anlamda (özellikle müziğin atmosferik yönünde) Ortodoks müziğinden izler taşıdığını söylemek mümkün. Kültürel bir ögenin yeniden yorumlanması olarak değerlendirebileceğimiz bu durum, Rotting Christ’ı benzersiz yapan önemli unsurlardan biri. Prodüksiyona baktığımızda oldukça keskin ve vurgulu bir gitar sound’u ve hissedilir bir davul görüyoruz. Prodüksiyon özellikle pek çok raw black metal albümünde olduğu gibi enstrümanları kirliliğin içinde hapsedecek şekilde değil, tam tersine enerjilerini belirgin şekilde dışarı aktaracak şekilde. Bu durum bestelerin müzikal yönüyle güçlü bir şekilde birleşerek albümün hissiyatının yaratılması konusunda çok önemli bir rol oynuyor.

Şarkılara baktığımızda Rotting Christ müziğinin hem black metalin geleneksel unsurlarını, hem kendi özgün ve etnik karakterini yansıtan bir harman niteliğinde olduğunu görüyoruz. Geleneksel black metaldeki alışılageldik seri rifleri ve blast beat’leri “Non Serviam”da da görmek mümkün. Fakat Rotting Christ müziğini hiçbir zaman bütünüyle sertlik, agresiflik, hız ya da boğucu bir karanlık yapı üzerine inşa etmiyor. Müziğin temelde hissiyat üzerine kurulu olduğunu ve diğer tüm unsurların black metal karakteri içerisinde bu hissiyatı en iyi şekilde aktarmak üzerine kurulu olduğunu görüyoruz. Atmosferle desteklenen, melankolik, romantik, karamsar, hüzünlü, düşsel diyebileceğimiz pek çok duygusal çağrışım yaratan melodik rifler adeta dinleyicin kalbini ve ruhunu okşuyor. Kendi içerisinde değişken, zengin ve katmanlı yapılarla ortaya çıkan müzik hem hızlı ve seri yerlerinde, hem tempoyu düşürüp riflerin yoğunluğunu ön plana çıkardığı bölümlerde, hem de kasvetli soloların ritim gitarla el ele verdiği tüm kısımlarda bu duygusal hissiyatı hep üst düzeyde tutuyor. Klavye çok baskın olmayan fakat kullanıldığı her anda riflerin hissiyatına ciddi derinlik katan bir görev üstleniyor. Sakis’in bu albümde daha oturaklı hale gelen karanlık ve kötücül vokalleri de albümün genel hissiyatını çok iyi tamamlıyor. Non Serviam bu tavrıyla albümün her saniyesinde black metalin hız ve sertlikten çok daha fazlası olduğunu net bir şekilde ortaya koyuyor.

Albümün müzikal yönüne ek olarak Rotting Christ, yarattığı hissiyatla birlikte savunduğu felsefeyi aktarmak konusunda da son derece sanatsal ve samimi bir tavra sahip. Bu tavır, itaat etmeyi reddetmek anlamına gelen “Non Serviam” ifadesinde tüm çıplaklığıyla kendini gösteriyor. Albüm üst düzey müzikal hissiyatının yanı sıra her türlü otoriteye karşı bir başkaldırı ve isyan bildirisi olarak kendini ortaya koyuyor.

“Non Serviam” Rotting Christ diskografisi içerisinde grubun old school black metal karakterinden hareketle hem kendi özgün black metal anlayışını en belirgin şekilde ortaya koyduğu hem de özgürlük fikrini var gücüyle haykırdığı bir başyapıt.