SEPULTURA’nın 1993’te çıkan klasik albümü “Chaos A.D.”, grubun o zamana kadar olan death metal ve thrash metal unsurlarının törpülendiği, groove metal karakterinin baskınlaştığı, etnik unsurların da ilk kez dünya çocuklarına sunulduğu bir çalışmaydı. SEPULTURA “Chaos A.D.” ile birlikte bir dolu hit şarkıya sahip olmuş, konserleri yakıp yıkmaya başlamış ve doksanların en önemli 3-5 metal grubundan biri olarak adını metal tarihine yazdırmıştı.

Grubun lideri konumundaki Max Cavalera, o sırada belki de hiçbir benzeri olmayan “Chaos A.D.”yi çıkardığı dönemlerde FUDGE TUNNEL adlı groove/sludge metal grubundan İngiliz müzisyen Alex Newport’la bir de yan proje başlatmış ve esasında “Chaos A.D.”de de örnekleri görülen birtakım şarkı yapılarına odaklanan ve olaya endüstriyel dokunuşları da katan bu projeye NAILBOMB adını vermişti.

NAILBOMB, “Chaos A.D.”de yer alan “Biotech is Godzilla” gibi hardcore punk karakterli şarkıları, yıllar sonra SOULFLY ve CAVALERA CONSPIRACY’de de rastlayacağımız bir dolu fikri içinde barındırıyor ve bunu fazla da mekanikleşmeden endüstriyel bir yaklaşımla sunuyordu. Grup ilk ve tek albümü “Point Blank”i 1994’te çıkardı, ertesi yıl “Proud to Commit Commercial Suicide”ı çıkardı ve ortadan kayboldu. Zaten Cavalera’nın SEPULTURA’dan ayrılmasına da sadece bir yıl kalmıştı ve 1996’da çıkan “Roots”un ardından Cavalera gruptan ayrıldı ve yola SOULFLY’la devam etmeye başladı.

“Point Blank”e baktığımızda büyük oranda bir sinir boşaltma seansı görüyoruz. İki müzisyen 1 saatten uzun süren albümde yeri geliyor tepiniyor yeri geliyor delleniyor ve gitar tonundan vokallere kadar net bir öfkeye tanık oluyoruz. Albüm kapağında gördüğümüz trajediyi müziğe döken NAILBOMB, şahsen çok sevmediğim endüstriyel olayları genelde ön plana çıkarmıyor ve dediğim gibi yapı olarak kulağa “Chaos A.D.”deki SEPULTURA’nın bir versiyonu gibi gelen şarkılar sunuyor. FEAR FACTORY’yi kısıtlı olarak dinleyebilen; MINISTRY, PRONG gibi grupları dinleyemeyen bir dinleyici olarak NAILBOMB’daki endüstriyel thrash metal karakterini kendi adıma bu türün nadir kabul edilebilir ve üst düzey işlerinden biri olarak görüyorum.

Bunun başlıca sebebi albümün hâlihazırda endüstriyel metal yapan müzisyenlerce değil; thrash metal, zamanında death metal, groove metal, sludge metal yapan insanlarca yazılmış oluşu. Bu sayede adamlar endüstriyel tarafı öne çıkarmak yerine bu kimlikle renklenen thrash metal şarkıları yazmışlar ve bu da -bence- albümün monotonlaşmasını önlemiş. Fazlasıyla tahmin edilebilir ve tekdüze olabilecek fikirlerdense iyi bildikleri şeyi yapmış, sonra da NAIL’OMB’u NAILBOMB yapan endüstri devrimini işin içine katmışlar. Şöyle bir bakıldığında basit şarkı yapıları, tekrarlı besteler içeriyor olsa da “Point Blank”in kesinlikle kendine has bir havası var ve bu sayede albüm, doksanlar ve endüstriyel thrash metal dendiğinde akla gelen ilk birkaç albümden biri, belki de birincisi oluyor.

Ülkemizde ve dünyanın büyük kısmında neden bu kadar sevildiğini tam anlayamadığım, yarısının bomboşa yakın olduğunu düşündüğüm, SEPULTURA’nın Roadrunner Records ittirmesiyle KoRn’laşmaya çalıştığı vasat albüm “Roots” bu kadar el üstünde tutulurken NAILBOMB’u ve “Point Blank”i sadece bilenin biliyor oluşu epey canımı sıkıyor. “Chaos A.D.”deki SEPULTURA’yı el üstünde tutuyor; gitarların arasına savrulmuş dişli çarkları, gres yağı kokusunu, konveyör kayışlarını seviyorsanız NAILBOMB’la oranızı buranızı itinayla yarabilirsiniz.