Tertemiz, cillop gibi, kimi zaman suni sound’lu günümüz albümlerine çok yoğun şekilde maruz kaldığımızdan heavy metalin klasik tarafını, epik karakterini ele alan seksenler kokan gruplar metal dinleyen kitlenin büyük kısmına çekici ve daha da önemlisi samimi geliyor.

Tabii görüş farklılıkları olabilir, ancak bugüne dek ETERNAL CHAMPION, SUMERLANDS, VISIGOTH, SONJA, SMOULDER gibi grupları samimiyetsizlikle suçlayan tek bir yorumla dahi karşılaştığımı hatırlamıyorum.

Her türün retrosu yapılıyor, old-school öykünmeleri her türde karşımıza çıkıyor ancak özellikle saf heavy metal yapan grupların dinleyicilere hissettirdiği ilk düşüncenin “bu adamlar bu müziği çok seviyorlar” olduğunu tahmin ediyorum.

Bugün konuğumuz olan MEGATON SWORD da özbeöz, halis bir epik heavy metal grubu. 2020’de çıkardıkları ilk albümleri “Blood Hails Steel – Steel Hails Fire”ı nedense özellikle sabah güneşi doğarken basketbol oynadığım günlerde çok dinliyor ve büyük keyif alıyordum.

Fazla gürültü patırtı koparmadan çıkan ikinci albümleri “Might & Power”ı ilk dinleyişimde de benzer hisleri taşıdığımı söyleyebilirim. Bu adamlar icra ettikleri müziğe aşıklar, zamanında bu müziği yapan gruplara bayılıyorlar ve imajlarından temalarına o ruhu yansıtmak için ellerinden geleni yapıyorlar.

Geçmişin büyüklerinden MANILLA ROAD, SAXON gibi isimlerin ağırlığının yanında yeri gelince CIRITH UNGOL, hatta MANOWAR’a dahi göz kırpan fikirlerle ilerleyen MEGATON SWORD, karakteristik vokaller, retro bir lead tonuyla sunulan melodi ve sololar, kükreyen rifler eşliğinde müzik yapan bir grup. Kimi zaman ATLANTEAN KODEX gibi dört nala koşuyor, bazen de vokalleri SUMERLANDS çizgisine çekip daha sıcak, hırkamsı bir havaya bürünüyorlar (hırkamsı evet).

“Might & Power” ilk albümle ortak yönler barındıran bir çalışma olmasına rağmen zaman zaman tutku ve ateş yönünden onun gerisinde kalıyor. Ne var ki çok alışıldık ve sabit bir şarkı yazım anlayışı olduğundan bu tarz bir müzikte çeşitlilik, deneysellik de aramıyoruz tabii. Bu tarz vokaller ve rif odaklı bir beste yapısı kullanan bir gruptan daha akılda kalıcı nakaratlar, misal GRAND MAGUS gibi yeri titreten rifler bekler miydim, beklerdim. O açıdan albümün tam bir patlama yapamadığını söylemek mümkün, ama dediğim gibi burada 40 yıl öncesinin müziği var ve o gözle dinlendiği takdirde bir süre vakit geçirmenizi, keyif almanızı sağlayabilir.

Grubun adından mıdır bilmem, ben bu grubu daha çok sevmek istiyorum. Şu an için yeterli diyebileceğim düzeyde bir müzik yapıyorlar ancak öne çıkmaları için bir üst paragrafta değindiğim konularda biraz gelişim göstermeleri gerektiği kanısındayım. İlk albümü sevdiyseniz dinleyin, seversiniz. Dinlemediyseniz ve yazıda adı geçen eski grupları seviyorsanız bence önce ilk albümü dinleyin.