Metal tarihinde tek albüm çıkarıp dağılan sayısız grup var. Ne var ki bunların pek azında bahsi geçen albüm kült statüsüne ulaşıyor. Yakın zamanda gerçekleştireceğimiz podcast’te de konuşacağımız üzere bu albümlerden biri de DISINCARNATE’in 1993’te çıkardığı ve underground ortamlarda gerçek bir kült statüsüne erişen albümleri “Dreams of the Carrion Kind”.

Kendi tarzını oluşturma konusunda gerçek bir üstat olan James Murphy’yi kadrosunda barındıran DISINCARNATE, doksanların ilk yarısında Florida’dan çıkan bir dolu harika gruptan biri olmasına rağmen çok kısa ömürlü olmuş ve bu albümün ardından sessizliğe gömülmüştü. James Murphy’nin bu albüm öncesinde yaptıklarına iyi bakmak lazım. Henüz 24 yaşına geldiğinde hem DEATH’in “Spiritual Healing” hem de OBITUARY’nin “Cause of Death” albümlerinde çalan James, CANCER’dan KONKHRA’ya, TESTAMENT’a uzanan diskografisinde bir dolu müthiş albüme imza atmış bir insan.

Tam anlamıyla bir death metal grubu olan DISINCARNATE, dönemin daha eski usul death metal anlayışına değişken yapılı şarkılarla müdahale ederek riflerle, sololarla dolu son derece zengin bir albüme imza atmıştı. Dönemin parlayan yıldızları DEATH, MONSTROSITY, MALEVOLENT CREATION gibi isimlere yakın duran bir bestecilik barındıran “Dreams of the Carrion Kind”, bunun haricinde ilk dönem GORGUTS, IMMOLATION’da dahi duyabildiğimiz türde yenilikçi, progresif olaylara da sahne olmasıyla standart bir death metal albümü olmanın çok ötesine geçiyor.

James Murphy’nin yer aldığı istisnasız her albüm gibi soloların öne çıktığı çalışma, genel olarak da gitarların son derece etkin ve çok yönlü kullanıldığı bestelerle dolu. İki gitarın son derece yaratıcı işler yaptığına tanık olduğumuz şarkılar, özellikle bu yönleriyle o dönemin pek çok death metal albümünden farklı bir atmosfer oluşmasını sağlıyorlar. Bunu boşuna söylemiyorum. Albümdeki gitar işçiliği ciddi anlamda kusursuz ve rifler haricinde aralara giren yaratıcı lead’ler, minik uğursuzluklar saçan ufak melodicikler ve diğer bir dolu detaylar “Dreams of the Carrion Kind” gitar çalan birinin öğrenip zevkle çalacağı şarkılardan geçilmiyor.

Referanslar üzerinden gidersek, özellikle gitarlarda ve davulda DEATH’in “Spiritual Healing” ve “Human” albümlerindeki rif ve beste karakterinin bu albüme en yakın duran ilham kaynağı olduğunu düşünüyorum. DEATH gibi çaldığınız takdirde direkt DEATH’e dönüşeceğiniz için DISINCARNATE’in böyle bir olaya girmediği aşikâr, ancak yakınlık olarak bence en açık örnek o iki albüm. Yine de “Dreams of the Carrion Kind” her açıdan kendi ayakları üzerinde durabilen, ilham verici, sürükleyici, zamanının ötesinde bir albüm. Bir grup şu albümü bu sene piyasaya sürsün, kimse de çıkıp bu ne böyle modası geçmiş şarkılar demez. Bu açıdan düşününce aklıma gelen en yakın örnek de yine zamansız bir death metale sahne olan 2018 tarihli MONSTROSITY albümü “The Passage of Existence”.

Death metal tarihinin en karakteristik, en güzel lead tonuna sahip gitaristi olduğum James Murphy’nin gövde gösterisi başta olmak üzere DISINCARNATE bu ilk ve tek albümünde ciddi anlamda nefis bir death metal ortaya koyuyor ve dönemdaşı pek çok isimden fersah fersah öne çıkmayı başarıyor. En başta da dediğim gibi “Dreams of the Carrion Kind” underground bir kült, death metal seven herkesin bilmesi gereken bir cevher ve tekrarlamaktan sıkılmayacağım şekilde death metal tarihinin belki de en güzel lead gitar tonunu barındıran albümüdür.