Özellikle son 5 yıldır hayatımıza giren tüm death metal grupları düşünüldüğünde MEMORIAM’ın özel bir yeri olduğu kanısındayım. Bunun sebebi grubu oluşturan elemanların tamamının geçmişten gelen sağlam bir deneyime sahip olmaları ve bu deneyimi günümüz metal ortamının gerçekleriyle bir araya getirerek görece eski usul ancak bir o kadar da heyecan verici ve kulağa taze gelen bir üslupla yansıtmaları.

İlk 5 senesinde 4 albüm çıkararak kariyerine çok hızlı bir başlangıç yapan grup yedinci senesinde de şu an bahsetmekte olduğumuz beşinci albümünü çıkardı ve ne kadar üretken olduğunu bir kez daha kanıtladı. Tüm albümlerini sevsem de bir önceki çalışmaları “To the End”in MEMORIAM’ın en akılda kalıcı ve ustalık kokan işi olduğunu düşünüyorum.

Grubun ilk albümlerinde daha yoğun olarak gözüken BOLT THROWER kimliğini sonradan daha farklı fikirlerle çeşitlendirdiği dinamiklerle sunmasının bunda büyük etkisi var. MEMORIAM melodik bir death metal yapmasa da melodiyi ve gerektiği anlarda lead gitarları çok etkili kullanarak bahsettiğim bu çeşitlendirmeyi daha çarpıcı şekilde yapar hâle geldi.

Yeni albüme baktığımızda yine benzer bir yaklaşım ve melodinin zaman zaman başrolü oynadığı besteler görüyoruz. Bu sayede “Rise to Power” sadece old-school death metal olmakla kalmayıp daha vurucu ve akıllara kazınan türde bir MEMORIAM karakteri oluşmasına da vesile oluyor. “Raise to Power”a baktığımızda bir önceki işleri “To the End”in genel yapısına yakın türde, birbirinden çok farklı fikirler barındıran şarkıların olduğu bir albüm görüyoruz.

Vokalist Karl Willetts MEMORIAM’ın tehditkâr tarafını öne çıkarma konusunda yine ustalığını koşuştururken, gruba bir önceki albüm öncesinde katılan davulcu Spikey T. Smith de nasıl oluyorsa MEMORIAM’ın ilk 4 albümündeki hâlinden daha heyecan verici bir gruba dönüşmesine katkıda bulunuyor. MEMORIAM esasen 2015 yılında aramızdan ayrılan BOLT THROWER davulcusu Martin Kearns anısına kurulmuş bir grup. Dolayısıyla ilk başlarda bu BOLT THROWER kimliği daha bir ön plandaydı. Lakin albümden albüme grubun kendi sound’unu daha oturaklı bir üslupla bulduğunu düşünüyorum.

Yukarıda bahsettiğim melodik karakter de bu sound’un oluşmasının önemli parçalarından biri. Grup yavaşlayıp melodikleşerek melodik doom metal benzeri anlar sergilemeyi de biliyor, diğer yandan gayet atarlı ve yüksek tempolu bir death metal sunmaktan da kaçınmıyor. Misal “Total War”a baktığımızda grubun sadece groove peşinde koşmadığını ve tempoyu hem düşünerek hem yükselterek son derece dinamik şarkılar yazabildiğini görüyoruz. Bu şarkı MEMORIAM’ın yapabildikleri görmek açısından gayet iyi, numunelik bir örnek.

Diğer yandan “Rise to Power”ın önceki albümlere kıyasla en büyük farkı daha karanlık bir havasının olması ve önceki çalışmalarda gördüğümüz şiddetten ziyade ya da o şiddetin yanına daha lanetli ve uğursuz bir MEMORIAM eklemesi. Bunda yukarıda bahsettiğim lead gitar kullanımının ve özellikle de tercih edilen oryantal melodilerin, phrygian gamlarının büyük etkisi var. “I am the Enemy”nin girişindeki PARADISE LOST etkisi gibi çeşitli unsurlar da eklenince albümün lanetli havası daha bir ön plana çıkıyor.

MEMORIAM albümlerinde savaş, yıkım temasını işleyen bir grup ve bu albümde özel olarak hangi savaştan veya olaydan bahsettiklerini bilmesem de şarkı isimlerine bakıldığında yaşanmış bitmiş; bir şeyler yapılması için çok geç kalınmış bir anı, durumu resmediyor gibiler. Agresifliği, heyecanı, çok yönlülüğü, direktliği ve tutkusundan dolayı bir önceki albüm “To the End”i daha çok sevsem ve daha iyi olduğunu düşünsem de “Rise to Power” da her anıyla MEMORIAM’ın ne kadar usta bir grup olduğunu ve görece sıkışık bir türün ne kadar iyi genişletilebileceğini bize bir kez daha gösterdiği bir albüm. Death metal seviyorsanız MEMORIAM’a ve “Rise to Power”a kayıtsız kalmamalısınız demekten başka bir şey gelmiyor elimden.