Bugün, benzer grup kavramının bazen ne kadar önemli olabileceğini gösteren bir gruptan bahsedeceğim. Tesadüfen karşılaştığım İsveçli death metal grubu CARNOSUS’ta kim çalıyormuş diye Metal-Archives’a bakarken, ki bu konu da çok acayip arkadaşlar. Bu kadar çok İsveçli grup varken nasıl oluyor da başka hiçbir grupta çalmayan bu kadar çok insan yeni bir grup kurabiliyor? Yani oranın gençleri metal grubu kurmaya bu kadar mı istekli cidden, nasıl olabiliyor…

Bir dolu grup görüyorum, 10 yıldır oramdalar ve ne adlarını ne de elemanların çaldığı diğer grupları duymuşum. Yanlış anlamayın bu konularla da hafiften ilgileniyoruz, 20-25 yılımızı verdik, underground’una kadar biliriz icabında ama bazen cidden nasıl gizli kaldığını anlamadığım bir dolu grupla karşılaşıyorum ve “VAY ARKADAŞ NE OLUYOR” diye bağırıyorum.

CARNOSUS da bu gruplardan biri. 12 yıl önce kurulmuşlar ve son derece çekici bir death metal yapıyorlar. Yazının ilk cümlesinde bahsettiğim benzer grup olayından devam edecek olursam, CARNOSUS’un profilindeki benzer gruplar kısmında REVOCATION ve THE BLACK DAHLIA MURDER yazıyor. Bu iki isimle birlikte artan merakım, grubun yepyeni albümü “Visions of Infinihility”nin ilk şarkısının ilk 10 saniyesinde yerini “hadi canım artık” düşüncesine bıraktı.

Arkadaş bir tespit bu kadar mı yerinde olur. Metal-Archives’ı herkesi gömmeye meraklı albüm incelemeleri ve kimi grupların metal olmadığına karar vermesi haricinde severiz sayarız; çok ekmeğini yemişizdir. Bilgi toplarken bize saatler, günler, haftalar kazandıracak kadar yardımı olmuştur. Ama arkadaş tüm o olumlu tarafları geçtim, bir tespit bu kadar mı yerinde olur? Bir grup sadece 10 saniyede REVOCATION ve THE BLACK DAHLIA MURDER’ın tam bir karışımı olduğunu bu kadar mı belli eder.

Açılış şarkısıyla birlikte şimdi rahmetli Trevor girecek, şimdi Dave Davidson böğürecek diye bekler konuma geçiyorsunuz. Ne var ki bu durum kesinlikle bir klon olma çabası değil. Karakter, müzikal anlayış olarak tamamen bu iki grubun çizdiği yoldan ilerliyorlar ancak bir o kadar da bu ikisinin klonu olmaktan uzaklar. Şarkılar oturaklı, usta ellerden çıktıklarını belli edecek yapıda, tuzu biberi her şeyleri yerli yerinde.

Riflerinden sololarına gitar kullanımıysa gitar, vokal azgınlığı derseniz vokal, davul derseniz davul; hepsi üzerine düşeni hayvan gibi yapmış ve her şarkının bir başka dinleyici tarafından favori gösterileceği bir iş çıkmış. Özellikle kimi detaylar var ki burada yazıya dökmem anlamsız olacaktır. Sadece davulun zaman zaman hiç beklenmedik anlarda blast’e bağladığı anların hastası olduğumu söyleyeyim yeter.

Başlıkta da dediğim gibi, bence yılın şimdiye kadarki 1,5 aylık kısmının çok net şekilde en iyi death metal albümlerinden biri ve yıl sona erdiğinde de 2023’ün akılda kalan işlerinden biri olması muhtemel bir çalışma. THE BLACK DAHLIA MURDER ve REVOCATION sevenler başta olmak üzere, es geçmeyin üzülürsünüz.