Erhan Yiğit

Son birkaç yıldır yaşadığım hayatın çoğunlukla metal musikisi tarafından doldurulduğunu ve bunun haricinde hayatımda neredeyse heyecan verici başka hiç bir şey olmadığını söyleyerek başlamak istiyorum. Uzun zamandır beni en çok sevindiren şeylerin sevdiğim grupların albüm haberleri ve yeni keşfettiğim şeylerin taze kokusu olması metal müziğin güzelliğinden midir yoksa yaşadığım hayatın tek boyutlu zavallılığından mıdır bilmiyorum ama kader çizgim ne yöne çekilirse çekilsin ben bu mereti her türlü koşulda dinlemeye devam edecek gibiyim.

Bazen Nazım Hikmet gibi ”Ben artık şarkı dinlemek değil, söylemek istiyorum” diyerek yükselsem de masaüstünün sağ alt köşesinde dakikada bir güncellenen Dolar, Euro kurunu görünce yükseldiğim gibi geri oturuyorum elbette. Lakin GRACELESS gibi oluşumları keşfettikçe şarkı dinlemenin yapmaktan daha güzel olduğunu da düşünmüyor değilim açıkçası. Zira babaların babalarından olan ASPHYX’in köylüsü olan GRACELESS, dar alanda çok şey yapmanın çoğu zaman zor olduğu bir tür olan bu Doom Death metalin hakkını gerçekten veren bir oluşum.

Evet, Doom metalin Death metale kayan tarafı marifetli ellerin altında kimi zaman dünyanın en kaliteli müziği gibi hissettiriyor ve ben bu duyguyu aşırı seviyorum. Uzun uzadıya sürüncemeye alınan gitar partisyonları, 2 dakikada bir vurulan ağır abi snare davulunun ezici karakteri ve yanaklarda ılık bir meltem gibi patlayan yarım bırakılmış tatlı melodiler sırası ve zamanı düzgün tutturulduğu vakit tadından yenmiyor. GRACELESS ise bu bağlamda babaları aratmayan bir performans ile Doom death severlerin aklını başından alacak bir kalite düzeyi tutturmuşlar gerçekten de.

İlk çıktığında kendilerini tam sindirmeden dinleyip bir köşeye atsam da sene sonuna doğru altını çize çize dinleyip listemde bir yerlere koyabildim. Fakat dinledikçe ballanan bu müziğin böyle olduğunu erken anlasaydım ilk 20′de mutlaka yer ayırırdım. Çok geç sindirebildiğim gibi siteye de çok geç yazabildiğim ”Chants From Purgatory” ilk üç paragraftan da anlaşılacağı üzere balyoz gibi ezen, albüm kapağından tutun en ufak notasına dek her tarafından adanmışlık ve kalite akan çok iyi bir Doom death metal albümü. hemşehrisi ASPHYX’in izinden yürüyen GRACELESS’in üçüncü uzunçaları olma sıfatı taşıyan albümün önceki iki yapıttan en büyük farkı ise bence sound ve türü kavrayış yönlerinden grubun kendi çapındaki yüksek sıçrayışının kanıtı olması.

Doom death metalini bir miktar melankolik seven bir müzik sever olarak ben en çok ”Chants From Purgatory”nin sırf yapılmış olmak için yapılmamış, tam tersi üzerinde ekstra bir çaba sarf edildiği belli olan hazanlara bürülü melankolik atmosferini sevdim. Mesela This Ends With the World in Ruins’in basit ve vurucu melodilerinin şarkıyı sulandırmadan kendi öz karakteri çerçevesinde parçaya yedirilmesi olsun Nyctophilia’nın Black metale göz kırpan taramaları olsun Time Has Come for Us All’un ”Ben kapanış parçasıyım” diye bağıran tavırları olsun bunun gibi Doom death’in şanına yakışır elementlerin ”Chants From Purgatory”de özenle işlenmiş olması albümün kalite düzeyini önemli miktarda etkiliyor ve bu da albümü 2022 senesinde çıkmış olan belki de en iyi Doom death metal albümü yapmaya yetiyor.

Sene sonu listelerinde hakkı bir miktar yense de (ben de hakkını yemiş bulundum) ”Chants From Purgatory” bence geçtiğimiz yılın en iyi albümlerindendi. Yine de geçmişe bakıp hakkını yedik diye üzülmek yerine açıp 3-5 tur neyse dinleyip kaliteli müziğe doymak daha mantıklı. O yüzden ASPHYX ve BOLT THROWER seven arkadaşlarım eğer benim gibi bu albümü es geçmiş ise kulaklıklara sarılıp play tuşuna bassın ve ”Chants From Purgatory”nin tadını çıkarsın. Zira bu albümdeki gibi bas gitar tonları öyle gökten zembille falan inmez, buldumu yapıştırmak gerekir.