Yılın sonlarına yaklaştığımız bu günlerde, sizlerden gelen öneriler sayesinde haberdar olduğum gruplardan birini daha site dağarcığına kazandırmanın mutluluğunu yaşıyorum. Esasında TRIUMVIR FOUL adı altında müzik yapan bu arkadaşlarla mutluluk kavramının en ufak bir bağlantısı, yakınlığı yok. Lakin açıkçası bu tarz müzik yapan grupları incelemek genelde kolay oluyor, o yüzden ben de yapmam gerekeni yaparak grubun bu yıl çıkan “Onslaught to Seraphim” albümün PA sayfalarına taşıyorum.

Yılın en leş, en çamurlu death metal albümlerinden biri olan “Onslaught to Seraphim” gerçekten de evlat olsa sevilmeyecek, misafir diye gelse eve alınmayacak düzeyde çirkin, çöp suyu kokan bir müzik yapıyor. INFERNAL COIL, OF FEATHER AND BONE, GRAVE MIASMA, GRAVE UPHEAVAL, BLACK CURSE, QRIXKUOR kıvamında bir death metal yapan bu adamlar, pislik müzik denince akla gelen ilk birkaç yapımcıdan biri olan Dan Lowndes’in hünerli ve kanlı ellerinde tam da bu müziğe uygun bir leşliğe, sefilliğe ulaşarak “Onslaught to Seraphim”in etkisini katmerlemeyi başarmışlar.

Albüm gitar sololarından davullarına kadar her açıdan tam bir işitsel zulüm görevi görüyor. Resmen yanık ceset kokan şarkılar bir an olsun sevimsizlik dışına çıkmıyor ve bence albümün en iyi unsuru olan vokallerle birlikte tam bir yakarışa, vahşete dönüşüyorlar. Ad Infinitum mahlasını kullanan Rory Flay adlı arkadaş vokallerin ve gitarın hakkını gayet iyi veriyor ve TRIUMVIR FOUL’un dinleyici kitlesinin dünya genelinde 7 ila 10 arasında seyretmesini başarıyor. Latife ediyorum tabii; TRIUMVIR FOUL bu tarz bir yıkım dinlemek isteyen binlerce insan için gayet çekici yapıda, epey okkalı tokatlar atan bir müzik yapıyor.

Gayet çekici ve gelecek şeyi merak ettirici bir girişi olan ilk şarkı “Presage”la birlikte bizi nasıl bir karanlığın beklediğini hemencecik anlıyoruz. Grubu meydana getiren iki eleman da hayvan gibi çalıyor ve ortalığı savaş alanına çeviriyor. Müzik yeri gelince AUTOPSY gibi sürüngen bir karaktere bürünüyor, yeri gelince sağlı sollu zehirler fışkırtarak olayın tehditkârlığını artırıyor. Şöyle eli yüzü düzgün, gitarımı alıp da eşlik edeyim diyeceğiniz türde hiçbir rif barındırmayan albüm, bunu 35 dakikaya yayarak, yani bu kaosu müzikal anlayışının merkezine oturtarak bir duruş ortaya koyuyor, adeta bir gövde gösterisine soyunuyor.

Gerçekten de çok acımasız ve tavizsiz bir albüm olan “Onslaught to Seraphim”, bu türün müdavimlerinin epey salya akıtacağı, “oh be dünya varmış” diyeceği düzeyde bir şiddet barındırıyor. Şöyle bir bakınca, “Bašmu Enthralled, Horned Creations”ın ortasındaki melodik rif dışında albümün hiçbir anında kulaklara hitap eden bir şey bulamıyorsunuz. Tabii nihai amaç da zaten bu olduğundan, TRIUMVIR FOUL’u bu denli hırpani olmayı başardığı ve ortalığı bir an olsun kansız bırakmadığı için kutlamak gerek. Hem her tür hoş sedalara, sevilesi müzikal fikirlere son derece uzaklar hem de buna rağmen sürükleyici olmayı başarabilmişler. Bu, sağlanması zor bir denge ve TRIUMVIR FOUL bu konuda üzerine düşeni yapmış.

Yazının ikinci paragrafındaki grup listesini buraya da alayım: INFERNAL COIL, OF FEATHER AND BONE, GRAVE MIASMA, GRAVE UPHEAVAL, BLACK CURSE, QRIXKUOR gibi müzik düşmanı ama bir yandan da tuhaf bir çekiciliği olan death metal gruplarını seviyorsanız TRIUMVIR FOUL’a ve “Onslaught to Seraphim”e şans verin. En azından şiddete, meydan dayağına doyacaksınız; orası kesin.