Azgın thrash metal gruplarının hastasıyız. Özellikle METALLICA ve MEGADETH gibi nakarat odaklı olup heavy metale kaymıyor, riften rife koşuyor, meydan dayağı gibi davullarla gazı sürekli köklüyor ve gitarınızı kapıp cıgıcıg cıgıcıg çalma isteği uyandırıyorlarsa, işte o zaman hastalığımız daha da artıyor.

Bugün tam da böyle bir grupla, bizleri Florida’dan selamlayan thrash metal/crossover grubu RHYTHM OF FEAR’la birlikteyiz. 2010’da kurulan grup daha önce sadece bir albüm çıkarmış ve altı yıldır da sadece single’larla yola devam eden kısmen durağan bir profil çiziyor.

Yeni albümleri “Fatal Horizons”ta RHYTHM OF FEAR’ı epey kana susamış vaziyette görüyoruz, zira adamlar albüm boyunca azgın thrash metal şarkısı üstüne azgın thrash metal şarkısı patlatıyorlar.

Olayın crossover kısmına baktığımızda RHYTHM OF FEAR’ın crossover’ın eğlenceli kısmına göz kırpmadığını ve sertliğini her daim koruduğunu görmek mümkün. Thrash metal sınırları ve klişeleri çok belirli bir tür olduğundan bu tarz müzik yapan grupların birbirine benzemesi, birbirini andırması da daha kolay oluyor.

RHYTHM OF FEAR’ın müziğine baktığımızda aklımıza seksenlerdeki CRO-MAGS’in, SACRED REICH’ın, NUCLEAR ASSAULT’ın TESTAMENT’ın, ANTHRAX’in gelmemesi mümkün değil. Günümüze baktığımızdaysa en yakın referansın POWER TRIP olduğu söylenebilir.

Bu thrash metal kimliğini gayet sağlam şekilde destekleyen olaylardan biri de vokallerin, nasıl desem, “Cowboys from Hell” dönemi Phil Anselmo’nun hardcore’vari vokalleriyle MACHINE HEAD’den Robb Flynn’in vokalleri arasında bir yerde konumlanıyor oluşu. Bu atarlı vokallerle gayet gaz bir hâl alan müzik, bir de üstüne Dave Lombardo etkili davullarla birleşince ortaya epey vahşi, saldırgan bir kimlik çıkıyor.

Bas gitarı da gayet etkin kullanan grup, bu sayede şarkılara ekstra bir dinamik katmayı da başarıyor. Özellikle MEGADETH’in “Dawn Patrol”ünü andıran bir görev üstlenen “Atrocities Beyond the Structures of the Mind” ve akabindeki “Parasomniac” bu açıdan en iyi örnekler. Yine de “Fatal Horizons”ın bir numaralı silahı elbette ki gitarlar ve ardı ardına fırlattıkları cayır cayır thrash metal rifleri.

Old-school kapağı da ekleyince “Fatal Horizons” bir anda seksenlerden fırlamış bir şeye dönüşüyor. Grubun retro bir amacı olmadığından ve bu old-school havayı özünde barındırdığından albümü dinlemesi daha bir zevkli oluyor, kendinizi bu thrash metal fırtınasına kaptırmak kolaylaşıyor.

Bu yıl thrash metal adına gayet iyi albümler çıktı ve RHYTHM OF FEAR da bu konvoya katılmış gibi gözüküyor. Thrash metal seviyorsanız bence albümü sevmeme ihtimaliniz yok gibi bir şey. Ne kadar seveceğiniz de kimi ayrıntıların sizin için ne kadar önemli olduğuna göre değişecektir.