Öncelikle İsrail yapımı nefis aksiyon dizisi Fauda’nın 4. sezonu 20 Ocak’ta Netflix’te başlıyor, onu baştan bir diyelim.

Çeyrek asır önce kurulan ve şimdiye dek sekiz albüm çıkaran İsrailli ARALLU, Orta Doğu karakterli ekstrem metal konusunda o coğrafyanın en önemli isimlerinden biri. Grubun iki önceki “Six” ve bir önceki “En Olam” albümlerini incelemiş ve adamların bu tarzı sevenler için biçilmiş kaftan olduğundan bahsetmiştim. Biz bu tür Orta Doğu ezgilerine alışık olduğumuzdan mı yoksa Türk metalcisinin Orta Doğulu metal ihtiyacının tamamını ORPHANED LAND giderdiği için mi bilmem, aslında çok fazla insanın ilgisini çekebilecek ARALLU’ya PA kitlesinden fazla da bir geri dönüş olmamıştı.

“Death Covenant”a geçmeden önce en baştan söyleyeyim. MELECHESH seviyorsanız, Mezopotamya taraflarından çıkan ezgilerle köpekleşiyorsanız ARALLU’da mutlaka hoşunuza giden bir şeyler bulacaksınız.

Bunu dedikten sonra yeni albüm “Death Covenant”a girişelim. ARALLU çok tecrübeli bir grup ve yaşadıkları coğrafyanın etnik kimliğini kullanarak sazlı sözlü bir black/death metal yapıyorlar. Yeri geliyor sazlar ön plana çıkıyor yeri geliyor tremolo riflerle yardırıyorlar. Ne var ki grubun ORPHANED LAND’vari bir kitleleri kucaklama düşüncesi yok ve olayın karanlık tarafında yer alıyorlar.

ORPHANED LAND’i andık, oradan devam edersek albümde clean vokalin öne çıkıp ORPHANED LAND kafasına yaklaşıldığı nadir anlardan birini “Under Jerusalem’s Temple Mount” adlı şarkıda görmek mümkün. Ancak bu durum kimilerini korkutmasın, zira bir sonraki “Satanic Spirit”te ve özellikle de şarkının son bölümünde cayır cayır yardırıyorlar.

Kısacası ARALLU etnik muhabbetleri varoluş sebebi olarak görmüyor ve olayı iyi bir dengede tutuyor. Ne var ki MELECHESH’in genelinde gördüğümüz “etnik melodiyi uğursuz bir karakter eşliğinde gitarla çalma” olayından ziyade bu etnikliği yine etnik enstrümanlarla vermeyi tercih ediyorlar.

Eğer bu etnik, oryantal muhabbetlerden çok hoşlanmıyorsanız, misal bu konudaki sınırınızı NILE’da çiziyorsanız, albümün ikinci yarısının daha düz black/death metal olduğunu söyleyebilirim. Özellikle “Humanity Death Embrace”e bakarsanız adamların doksanlar MARDUK’a uzanan yardırmalı, blast beat şenliği bir black metal yaptığını görebilirsiniz.

Bazı istisnalar haricinde metalde folk unsurlara bir raddeye kadar tahammül edebildiğimden ben de albümdeki bazı şarkıları diğerlerine oranla daha çok sevdim. Bunun sebebi bu tür melodileri çalarken kullanılan Phyrigian gamının ve birtakım gamların aşırı karakteristik olmaları ve bir yerden sonra müziği sınırladıklarını düşündürtmeleri. Bilmiyorum, belki de bir tek bana öyle geliyordur ancak sanırım hepinizin kafasında canlanan o Orta Doğu’da geçen aksiyon filmi havasının iki şarkıda bir karşıma çıkması, beni o albümden soğutabiliyor. Ne mutlu ki ARALLU bunu dengeli yapıyor, tadında kullanıyor.

Ashmedi’ın yeni bir şeyler yayınlama konusunda hiçbir acelesinin olmadığı ve MELECHESH’ten yıllardır ses çıkmadığı düşünüldüğünde bu açığı kapatabileceğiniz başlıca gruplardan biri ARALLU. Eğer yazıda bahsettiğim kafaları seviyorsanız kipanızı ve ters haçınızı takın, ARALLU’nun karanlığına karışın.