16 sayısının 5 böleni olan en küçük sayı olduğunu biliyor muydunuz?

Muhtemelen bilmiyordunuz ama zaten 2-3 saniye düşününce “1, 2, 4, 8, 16… Evet, daha küçüğü yok” denebilecek bir bilgi o yüzden fazla artisliğini yapmıyorum.

Peki neyin artisliğini yapıyorum?

ABD’li bir sludge metal grubu olan 16’nın gitaristinin ne alakadır ki İsrailli bir black/death metal grubu olan ve yakın zamanda yeni albümün incelemesini yayınlayacağımız ARALLU’da da çalmışlığı olduğunu bilmenin coşkusunu yaşıyor, gururlu bir at gibi şaha kalkıp oradan oraya koşturuyorum.

1991 yılında Los Angeles’ta kurulan 16, ne tuhaftır ki adını kısıtlı bir kitleye duyurabilmiş bir grup. Bugüne dek hiçbir 16 dinleyicisiyle tanışmadım, “birileri şu 16’yı ülkemize getirsin” diyen kimseye denk gelmedim. Aynı şekilde yurt dışında da sürekli turnelerde, ortamlarda göremediğimiz bu adamlar esasında gayet de kitlesi olan bir müziği hakkını vererek icra ediyorlar.

30 yıldan uzun süredir müzik yapan 16’nın (“sixteen” diye okumuyorum dümdüz “on altı” diyorum, o yüzden apostroflara takılmayın) 2020 çıkışlı albümü “Dream Squasher”ı epey beğenmiş ve türün meraklılarına tavsiye etmiştim.

Normalde 3-4 yılda bir albüm çıkaran grubun bu kez üretken bir zamanına denk gelmiş olacak ki 2 yıl sonra yeni albümleri “Into Dust”ı yayınladılar.

Çok iyi bir albüm olan “Dream Squasher”ın incelemesinde 16 için şu ifadeyi kullanmıştım:

“Sludge metalin son derece güneyli tarafı ile doom metalin Birminghamlı tarafı arasında gidip gelen 16, akıllara tatlı bir CROWBAR – BLACK SABBATH evliliğini getiriyor.”

Yeni albüm “Into Dust”a baktığımızda bu durumun değiştiğini ve 16’nın daha fazla CROWBAR, çok daha az BLACK SABBATH hâline geldiğini görüyoruz. Grup ACID BATH, EYEHATEGOD, HELMET, BLACK TUSK gibi isimlerde de gördüğümüz hafif saykodelik sertliğin peşinden koşuyor ve bunu da tamamen rifler üzerinden ilerleyen bir müzikle yapıyor.

Sludge metal standartlarında düşündüğümüz zaman grup icra ettiği türün hakkını her anlamda veriyor. Müziğin yüzde 75’lik kısmı süzme sludge ve bu kısımda bizi şaşırtan ekstra bir şey yok. Çamuru makul düzeyde standart bir sludge. Kalan %25’lik kısım ise “The Floor Wins”de gördüğümüz tarzda bir “Down II: A Bustle in Your Hedgerow…” dönemi DOWN karakteri ile “Lane Splitter”da gördüğümüz türde bir hardcore/punk kimliğine eşit oranda bölünüyor.

Sludge şarkısı ezici olur, çamur gibi boğucu olur, havası sert insanı merttir gibi algılara inat, 16’nın şarkıları genelde 2,5 ila 3,5 dakika arasında seyrediyor. Bu tarafıyla atıyorum bir RWAKE’in “Rest” albümü gibi bir ezicilik, gövde gösterisi beklemeyin. Bu tür daha light sludge şarkıları da sizin için yeterliyse, rock nakaratlarıyla aranız iyiyse albümü sevebilir ve uzun süre dinleyebilirsiniz. Sludge dedin mi ortalık dumanlanacak, eller çamurlanacak kafasındaysanız 16 ve özellikle de bu albüm size biraz hafif gelebilir.

Verdiği heyecan ve gaz açısından “Dream Squasher”ın biraz gerisinde olduğunu düşündüğüm “Into Dust” 16’nın kitlesini genişletmesine ne derece etki eder bilmem, ancak yazıdaki klip şarkılarını dinleyerek albümle ilgili epey bir fikir elde edebilir ve sonrasında da zevkinize göre durabilir ya da kaçabilirsiniz.